

Το “Sacred Arts of Navigation” είναι μια ιδιαίτερη κυκλοφορία, από την άποψη ότι προσπαθεί να σπάσει τα όρια που χωρίζουν τα είδη και να δημιουργήσει κάτι νέο, φρέσκο και στη συγκεκριμένη περίπτωση αρκετά πετυχημένο. Και ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει αυτή τη δουλειά τόσο ιδιαίτερη; Είναι η μεγάλη ποικιλία στις επιρροές και στις ιδέες που δομούν τον ήχο.
Το συγκρότημα παρουσιάζει τη μουσική του ως “heavy-prog”, μια μίξη από heavy metal με progressive rock στοιχεία. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό, μιας και οι Sunrunner συχνά ξεφεύγουν τελείως τόσο από τα πλαίσια του rock και κινούνται προς διάφορες μουσικές κατευθύνσεις συνδυάζοντας στον ίδιο δίσκο στοιχεία που δύσκολα θα φανταζόμασταν πως ταιριάζουν μαζί.
Παρ’ότι ο δίσκος αναπτύσσεται γύρω από αυτούς τους δύο βασικούς άξονες που σχηματίζουν το “heavy-prog”, το “Sacred Arts of Navigation” ξεφεύγει μέσα στα πρώτα λεπτά και από τις heavy metal αλλά και από τις progressive rock καταβολές του, παρουσιάζοντας στοιχεία epic doom με το κομμάτι “Faraway Worlds”, ενώ στο “Invisible Demon of Ideology” προσεγγίζει το N.W.O.B.H.M και το συνδυάζει με κάποιες power metal πινελιές που έρχονται και δένουν άψογα.
Κάθε τραγούδι έχει σχεδόν το δίκο του χαρακτήρα, τη δική του προσέγγιση. Ωστόσο, παρά τις διαφορές του και τα στοιχεία που κάνουν το καθένα να ξεχωρίζει, όλα μαζί, σαν τα κομμάτια ενός παζλ, δένουν ιδανικά και παρουσιάζουν μια όμορφη και ολοκληρωμένη μουσική εικόνα με συνοχή.
Και για να επεκτείνουν κι άλλο αυτή τη μουσική ποικιλία, λίγο πριν κλείσει ο δίσκος παρουσιάζουν το τραγούδι “Last Night In Tulum”, που ξεφεύγει εντελώς από οποιοδήποτε μοτιβό και προηγούμενη ιδέα. Οι Sunrunner παρουσιάζουν ένα πολύ όμορφο κομμάτι σε Latin και bossa nova ρυθμούς. Έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και όχι μόνο δεν ξενίζει, αλλά ταιριάζει παράδοξα στη ροή, χωρίς να χαλάει την ατμόσφαιρα.
Οι Sunrunner, λοιπόν, παραδίδουν μια δουλειά με φρέσκες ιδέες, ζωντάνια και αξιομνημόνευτα κομμάτια και ένα μάθημα για το πως στη μουσική δεν υπάρχουν καθόλου κανόνες.