Με τη λήξη των καλοκαιρινών διακοπών να έχει ξεχαστεί, επιστρέφουμε με τη λωρίδα μαυρίσματος ήδη να ξεθωριάζει. Είναι πραγματικότητα πως η εργασιακή καθημερινότητα έχει δυναμικά επανέλθει στους ρυθμούς της. Μαζί με το αίσθημα ευθύνης, τα βιαστικά, άχαρα γεύματα και την έλλειψη της πολυτέλειας του ύπνου, το άγχος ξεκινά (ή μήπως τελικά δεν έφυγε ποτέ;) την ετήσια επέλασή του. Ενώ ταυτόχρονα, η σκέψη περιπλανάται μονάχα στα προβλήματα ή στις υποχρεώσεις. Σύμμαχος στην τρελή αυτή ασυμφωνία η κλασική μουσική, που αν και δεν αποτελεί πανάκεια, σίγουρα προσφέρει anti-stress κομμάτια, κατάλληλα να ξεδιαλύνουν τις σκέψεις .
Συνεπώς, ακόμα και αν η χαλάρωση είναι προσωπικό ζήτημα, αναμφισβήτητα τα παρακάτω 5 κομμάτια, είτε με τη μεγαλοφυία της δομής τους, είτε με τη μελωδική τους μαγεία, είναι ικανά να φέρουν την πολυπόθητη ηρεμία.
#1 Goldberg Variations-J.S. Bach
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Από τη στοχαστική απλότητα μέχρι τον ανάλαφρο βηματισμό, το μυαλό περιφέρεται αγγίζοντας τα όρια μεταξύ βαθιάς περισυλλογής και χάους. Η σκέψη θα περιπλανηθεί στη μελωδία χωρίς να θυσιάζει τη λογική, θαυμάζοντας την υπεροχή της μουσικής. Εξαιρετική η εκτέλεση των 50’ς του (εξαιρετικού) Glenn Gould, πλέον κλασική και καθοριστική.
#2 Enigma Variations-E. Elgar
Πιθανότατα ο λόγος που δημιουργήθηκαν τα in-ear ακουστικά, η ορχηστρική αυτή δουλειά με το σοβαροφανές ύφος απορροφά τον ακροατή σε μια ιστορία προσωπική, με τελικό σκοπό την αναζήτηση του εαυτού του, σκορπισμένου στα variations ενός αρχικού θέματος.
#3 Nocturnes-F. Chopin
Το απόγειο της εκλεπτυσμένης έκφρασης, μια γνώριμη μελωδία με εξευγενισμένη ροή. Το ραφιναρισμένο αυτό άκουσμα αποτελεί απαραίτητη προσθήκη σε κάθε playlist, ακόμα και αν τα συνήθη γούστα του ακροατή ξεφεύγουν της κλασικής μουσικής.
#4 Agnus Dei-S. Barber
Με τη γαλήνιά του προσευχή, το χορωδιακό αυτό κομμάτι επάξια θα συνόδευε την εμφάνιση αγγέλων, στην αναγεννησιακή τους μορφή της άσπιλης αγνότητας, προσκαλώντας το νου στην κάθαρση που αποζητά.
#5 Spiegel im Spiegel- A. Pärt
Συνεχώς ανακλώμενες εικόνες, μια διερεύνηση στη γοητεία του απείρου. Spiegel im Spiegel-καθρέφτης στον καθρέφτη, ένα κομμάτι που με τη μινιμαλιστική του επανάληψη αντικατοπτρίζει μια διαρκή ανάβαση-κατάβαση στους λοφίσκους των συσσωρευμένων αποριών μας
