Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη γυναίκα; Η Patricia Lee “Patti” Smith είναι μία κορυφαία μουσικός, ποιήτρια και ζωγράφος. Γεννημένη το 1946 στο Σικάγο της Αμερικής συνεχίζει ακόμα με τεράστιο πάθος τη μουσική της καριέρα. Η μουσική της αποτελείται από punk και garage rock style, όπου ξεχωρίζει η απίστευτη χροιά της φωνής της. Δεν ξεκίνησε όμως εύκολα τη καριέρα της.

Γεννιέται σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά, με μητέρα σερβιτόρα και πατέρα μηχανικό. Στα 17 της μένει έγκυος αλλάζοντας τα σχέδια της μια για πάντα. Αποφασίζει να δώσει το παιδί για υιοθεσία, διότι δεν ήταν έτοιμη να το μεγαλώσει, και έχοντας μαζέψει χρήματα δουλεύοντας σε εργοστάσιο παιχνιδιών έφυγε για τη Νέα Υόρκη. Εκεί ξεκίνησε η καινούρια πιο ελεύθερη ζωή της με τον φωτογράφο Robert Mapplethorpe όπου και οι δυο τους ακόμα πειραματίζονταν πάνω στη τέχνη και στο προσωπικό τους στυλ.

Μένουν μαζί σε μικρά διαμερίσματα κρατώντας μόνο τα απαραίτητα όπως δίσκους, πίνακες και ποιήματα ζώντας από μικροδουλειές. Η σχέση τους προχώρησε σε ερωτική και κατέληξε να γίνουν πολύ καλοί φίλοι και συνεργάτες καθώς οι ερωτικές του επιλογές κινήθηκαν προς το ίδιο φύλο, μέχρι και το θάνατό του το 1989 από επιπλοκές του ιού HIV. Η Smith αναφέρει ότι πρόλαβε να μιλήσει μαζί του στο τηλέφωνο λίγες ώρες πριν δώσει τη τελευταία του πνοή. Προς τιμήν του έγραψε ένα βιβλίο “Πάτι και Ρόμπερτ” ή “just kids” ο κανονικός τίτλος, το 2010 στο οποίο περιγράφει τη ζωή μαζί του αλλά και τη ζωή του ξεχωριστά.

Η Patti Smith ξεκίνησε να γίνει ποιήτρια αλλά πειραματίστηκε και με τη ζωγραφική, δουλεύοντας ταυτόχρονα σε δουλειές με μικρό μισθό, κυρίως σε βιβλιοπωλεία, και πουλώντας μεταχειρισμένους δίσκους και βιβλία. Αργότερα πολλά από τα ποιήματά της χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία των τραγουδιών της. Ένα από αυτά είναι “Jesus died for somebody’s sins, but not mine” στο άλμπουμ της με την ονομασία Gloria.

Αυτός ο στίχος αντιπροσωπεύει την έντονη θρησκευτική επιρροή που πήρε από τη μητέρα της και ένιωθε ότι της περιόριζε καθώς μεγάλωνε. Η ίδια μάλιστα από μικρή ηλικία έφτιαχνε δικές της προσευχές γιατί  δεν της άρεσε να επαναλαμβάνει τη φράση κι αν στον ύπνο μου πεθάνω, προσεύχομαι ο Θεός να πάρει τη ψυχή μου και έτσι κατάφερε να πει αυτά που έκρυβε η καρδιά της. Τα τραγούδια και τα ποιήματά της έχουν ένα πρωτότυπο ήχο με τολμηρή γλώσσα σε αντίθεση την εποχή της ντίσκο. Το 1974 -1079 δημιούργησε τη δικιά της μπάντα με την ονομασία Patti Smith Group.

Στις συναυλίες της έχει δηλώσει ότι της αρέσει να επικοινωνεί με το κοινό και το ίδιο να συμμετέχει μαζί της. “I do what I do, ten people, ten million people come great. I do what I believe” δήλωσε σε συνέντευξη της στη Στοκχόλμη το 1976. Η ίδια δημιούργησε μία μεγάλη γκάμα τραγουδιών όπως “people have the power”, “because the night”, “Gloria”, “dancing barefoot”, “pissing in a river”, “Amerigo” και πολλά άλλα.

Όλα έχουν μια μοναδικότητα μια ζωντάνια που δεν βρίσκεις εύκολα. Για παράδειγμα θες να ξεφύγεις από τα προβλήματά σου, τη καθημερινότητα να ξαπλώσεις στο πάτωμα με το τσιγάρο σου, τη μπύρα ή τον καφέ σου ή το αντίθετο να χορεύεις μέχρι τελικής πτώσεως; Η απάντηση βρίσκεται στα τραγούδια της. Την περίοδο 1980-1995 σταμάτησε για λίγο τη μουσική καθώς παντρεύτηκε τον Fred “Sonic” Smith πρώην κιθαρίστα του συγκροτήματος MC5 και κάνανε μαζί δύο παιδιά.

Μετά τον απρόσμενο θάνατο του συζύγου της το 1994, από καρδιακή προσβολή, και με τη βοήθεια των φίλων της Michael Stripe (R.E.M) και Allen Ginsberg ξεκίνησε πάλι τις περιοδείες μαζί με τον Bob Dylan τον οποίο και θαυμάζει. Φέτος μάλιστα εκείνη ήταν που παρέστη στη τελετή απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας προς τιμήν του Bob Dylan, στη θέση του τραγουδώντας το τραγούδι του “A hard rain’s gonna fall”.

Παρόλο που η Smith ξέχασε τους στίχους εξαιτίας της φόστισής της, ξεκίνησε από την αρχή και κέρδισε ένα δυνατό χειροκρότημα από το κοινό. Από το 1996 ξεκίνησε πάλι τα ηχογραφεί τραγούδια. Ακόμα και σήμερα δίνει πολύ δυνατές παραστάσεις στις συναυλίες της. Ήρθε μάλιστα και στην Ελλάδα τον Ιούνιο που μας πέρασε. Η 70χρονη πλέον ντίβα της ροκ μουσικής έδωσε δύο συναυλίες, στις οποίες δεν κατάφερα να πάω δυστυχώς.

Κατάφερα όμως να παρευρεθώ στην υπογραφή του βιβλίου της “just kids” και η αίσθηση ήταν απίστευτη. Μετά από αρκετή ώρα αναμονής, κατάφερα να τη δω από κοντά να της πιάσω το χέρι και να της πω πόσο τη θαυμάζω, ενώ εκείνη υπέγραφε το βιβλίο. Όλα αυτά βέβαια σε κλάσματα δευτερολέπτων διότι οι υπεύθυνοι μας περιόριζαν να κάνουμε γρήγορα γιατί ήμασταν πολλοί. Όταν μπήκα στην αίθουσα την αντίκρυσα αμέσως. Αυτή η γυναίκα παρά την ηλικίας της μπορεί και κυριαρχεί με την παρουσία της στο χώρο.

Η Patti Smith δηλώνει πάντα πολιτικοποιημένη και κριτική απέναντι στους πολέμους καθώς και έντονη ακτιβίστρια κατά του ιού HIV. Πέρα από το βιβλίο “just kids” έχει γράψει και τα βιβλία “Woolgathering” (1992), “The Coral Sea” (1996), “M Train” (2015) κ.α καθώς και ποιήματα όπως “The Night” (1976) με τον Tom Verlaine. Τα τραγούδια της ακούγονται ακόμα γιατί είναι διαχρονικά και μοναδικά, δηλαδή ή θα τα αγαπήσεις ή θα τα μισήσεις αλλά το σίγουρο είναι ότι θα αφήσουν κάποιο συναίσθημα μέσα σου. Άμα δεν την έχεις ακούσει ακόμη, δοκίμασε και δεν θα χάσεις!

Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:

• Horses: το ντεμπούτο album της Patti Smith και της μπάντας της
• Τα 10 κορυφαία debut album σύμφωνα με το Rolling Stone
• Όνειρα που έγιναν τραγούδια που αγαπήσαμε (pt2)
• 10 θρύλοι της rock που πέθαναν από ναρκωτικά
• 10 τραγούδια για skate (ΜΕΡΟΣ Α’)