Το 2020 ήταν μια ιδιαίτερα περίεργη και δύσκολη χρονιά για όλους μας. Από την αρχή μέχρι το τέλος του, ο κορονοϊός εισέβαλε στη ζωή μας και άλλαξε βίαια και ακραία την καθημερινότητά μας. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, τίποτα δεν έμεινε ίδιο. Προσωπικά ένα από τα λίγα πράγματα που με βοήθησαν κάπως να ανταπεξέλθω ήταν η μουσική. Για αυτό το σημερινό άρθρο είναι ένας φόρος τιμής στους δίσκους που βγήκαν αυτή τη χρονιά και στους καλλιτέχνες που μου έδωσαν δύναμη.
Μερικά disclaimers πρώτα. Όσοι έχει τύχει να διαβάσετε προηγούμενα άρθρα, ξέρετε πια. Οι δίσκοι θα αφορούν το ελληνικό χιπ χοπ. Δεύτερον, οι δίσκοι είναι αυτοί που σημάδεψαν εμένα, όχι κατ ανάγκη οι καλύτεροι της χρονιάς (ποιος είμαι εγώ να το κρίνω αυτό άλλωστε), ούτε οι πιο επιτυχημένοι. Για αυτό συγγνώμη εκ των προτέρων αλλά πχ ο δίσκος του Σαντάμ δεν θα είναι εδώ. Τελευταίο, οι δίσκοι είναι σε τυχαία σειρά. Ξεκινάμε;
1) Sponty – Oδός Ενδορφινών
Η διαρκή άνοδος του Sponty αποτυπώθηκε και στην Οδό Ενδορφινών. Πέντε τραγούδια ήταν αρκετά για να συζητηθεί το ιδιαίτερο, μουντό και επαναστατικό ταυτόχρονα στυλ του και να φέρει μια μεγαλύτερη απήχηση στο λεγόμενο DIY rap. Στα τέλη του 2020 κυκλοφόρησε κομμάτι σε μια εξαιρετική συνεργασία με τον Πένθιμο/Clown. Το Κολάι λέει τα πράγματα όπως είναι χωρίς συμβιβασμούς και στρογγυλοποιήσεις και αξίζει να το τσεκάρετε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
2) Γέλως – Τι αναζητάς;
Ο Γέλως είναι ένας ράπερ με τεράστια ιστορία στον χώρο. Υπήρχε μια εποχή που οι ΑΓ ήταν το πιο γνωστό ραπ σχήμα στη χώρα και η Αγνωστοφοβία είναι ένας δίσκος ορόσημο στην ιστορία του ραπ στην Ελλάδα. Την τελευταία μέρα του καλοκαιριού έσκασε το “Τι αναζητάς;” σε μια επιστροφή που λίγοι περίμεναν αφού ο βετεράνος ράπερ γενικά δεν είναι πολύ ενεργός. Ο δίσκος αυτός είναι μια εσωτερική αναζήτηση σε ρυθμούς παλιάς σχολής με την συμμετοχή του Beatboxer El Pap Chico (Word of Mouth) να κάνει τον δίσκο ακόμα πιο ξεχωριστό.
3. Λόγος Απειλή – Χωρίς Ημερομηνία Λήξης(ΧΗΛ)
Επόμενος είναι ο δίσκος του Λόγου Απειλή. Κατά τη γνώμη μου, ο πιο υποτιμημένος ράπερ στη χώρα αφού από θέμα skills είναι για μένα στο top 5 της χώρας. Μια ακόμα απόδειξη ο τελευταίος του δίσκος. Το ΧΗΛ είναι μια ακόμα απόδειξη. Punchlines, wordplays και αναφορές συναγωνίζονται για το τι θα εντυπωσιάσει περισσότερο τον ακροατή ενώ το flow του σε σημεία δεν πιάνεται. Τα beats του Phaser ντύνουν ιδανικά τους στίχους του Λόγου Απειλή και ο δίσκος ακούγεται με μεγάλη ευχαρίστηση.
4. VLOSPA- Mektoub
Αιρετικός δεν είμαι. Αν ο νέος ήχος μου ακούγεται καλά και οι στίχοι δεν είναι εντελώς για πέταμα θα το ακούσω μια χαρά. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο VLOSPA που το 2020 ήταν η χρονιά του. Ο άνθρωπος που μπορεί από τη μία να συνεργαστεί με τον ΛΕΞ και από την άλλη με τον Light. Ο VLOSPA έχει καταφέρει να γίνει απίστευτα αγαπητός σε όλο το φάσμα των ακροατών και όχι άδικα. Το πολύπλευρο ταλέντο και το ανεβαστικό στυλ του δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο ενώ όταν βάζει τα γαλλικά στα κομμάτια του τα απογειώνει.
5. Iratus – OK
Το ΟΚ είναι αισίως ο έκτος σόλο δίσκος του Iratus. Και μπορεί να μην είναι Ωκεανοί ή AVMV (για μένα ούτε Voyager 3 – που τον θεωρώ ίσως τον πιο υποτιμημένο δίσκο τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον), αλλά σίγουρα έχει πράγματα να δώσει και κομμάτια που θα μείνουν. Έχει συνεργασίες που είχαμε καιρό να δούμε από τον Iratus (Styl Mo και Long3 κυρίως), έχει το “sequel” του 26 Ιούνη και φυσικά έχει το “Πολλές φορές εκτός καιρού” που είναι το highlight του δίσκου και ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του 2020.
6. Ραμμένος Άσσος – Η Νόσος του Ρεαλισμού
Η νόσος του ρεαλισμού είναι μια ωμή, σκληρή, αλλά πέρα για πέρα αληθινή και εμπεριστατωμένη αποτύπωση της πραγματικότητας. Πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος από ποτέ, ο Ραμμένος Άσσος ξεδιπλώνει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του και μέσα από 10 κομμάτια δείχνει πως αντιλαμβάνεται τον κόσμο ο σημερινός Έλληνας 23χρονος. Ή τουλάχιστον, πώς θα έπρεπε να τον αντιλαμβάνεται, αν θέλουμε η κοινωνία επιτέλους να κάνει ένα βήμα μπροστά.
