Είθισται, όταν ένα μεγάλο καλλιτεχνικό όνομα αποχωρεί από αυτό το ζωικό επίπεδο, να αφιερώνουμε λίγες αράδες προς τιμήν της πνευματικής του προσφοράς. Έτσι και τώρα, ξεφυλλίζω τις διαδικτυακές σελίδες διαβάζοντας ποιοτικά λόγια για μια ποιοτική προσωπικότητα, όπως αυτή του Θάνου Ανεστόπουλου. Με δική του δήλωση ανακοινώθηκε πριν λίγα χρόνια η ασθένειά του και πριν λίγες μέρες η ψυχή του τράβηξε για λημέρια μακρινά. Λέω να μην γίνω μάζα και να μην αρχίσω να πλέκω το εγκώμιο αλλά, ας μην γελιόμαστε, δεν γίνεται.

Θυμάμαι τον εαυτό μου ακατέργαστο υλικό σώμα να πηγαίνει όπου το πάει ο άνεμος. Τότε λίγο πριν τα 18 που περιμέναμε να φυσήξουμε με ορμή τα περιβόητα κεράκια και ξάφνου να καταπιούμε τάχα τον κόσμο όλον. Τότε, λοιπόν, είχα ένα κολλητάρι, σωστό αδερφό. Ήταν ντράμερ και γρατζούναγε κιθάρα. Ήξερε από ποίηση και είχε ιδεολογία. Να τον ακούς να απαγγέλλει και να δακρύζεις. Ελληνικό ρεπερτόριο η δικιά σου μέχρι τότε απαξίωνε. Από αυτόν έμαθα τους Domenica, τους Magic de Spell, τα Υπόγεια Ρεύματα, τα Ξύλινα Σπαθιά, τις Τρύπες, Ενδελέχεια και άλλα. Πρώτο έτος έχω ακόμα εικόνα τον εαυτό μου να ξεζουμίζει το ίντερνετ στις playlists και να περνά ώρες ατελείωτες μπροστά από την φορητή οθόνη για να επεξεργάζεται τις δισκογραφικές δουλειές των συγκροτημάτων. Η συνείδηση του φοιτητή, βλέπεις, χτυπούσε καμπανάκι. Θυμήθηκε πως χρωστάει στον εαυτό του λίγη διαμόρφωση προσωπικότητας. Ένα καινούργιο κεφάλαιο τυπωνόταν και τιτλοφορούσε ως «ελληνικό ροκ».

Η γένια του 90’ δεν ζήσαμε στα σπάργανά του το ρεύμα της ελληνικής ροκ σκηνής της εποχής αλλά όσοι την γευτήκαμε την ορίσαμε στο DNA μας. Το ελληνικό ροκ από πολλούς περιθωριοποιήθηκε ή και ταμπελώθηκε ως είδος μη διαφοροποιημένο μεταξύ του ή ακόμα και στρατευμένο. Δεν θα αναλύσω αυτό το σημείο παρά θα σταθώ στην επιρροή του ελληνικού ροκ όπως το βίωσα εγώ μέσα από ένα ροκ συγκρότημα που θυμίζει μουσικό κουτί ποίησης. Το όνομα αυτού Διάφανα Κρίνα.

Το ιδιαίτερο αυτό συγκρότημα έκανε την απαρχή του το 1991 και με σχετικές επί μέρους δυσκολίες, αποχωρήσεις, ανασυγκροτήσεις και τα συναφή ολοκλήρωσε το καλλιτεχνικό του ταξίδι το 2009. Τα μέλη του συγκροτήματος υπήρξαν ο Θάνος Ανεστόπουλος (φωνή, ακουστική κιθάρα, φυσαρμόνικα, πιάνο, όργανο), ο Νίκος Μπαρδής (κιθάρες, τρομπέτα, κρουστά, συνθετητές, μεταλλόφωνο), ο Κυριάκος Τσουκαλάς (κιθάρες, πλήκτρα, κρουστά, γεννήτρια ήχων), ο Παντελής Ροδοστόγλου (ηλεκτρικό μπάσο), ο Τάσος Μαχάς (τύμπανα, κρουστά) και ο Παναγιώτης Μπερλής (φωνή, πλήκτρα, σύνθεση/ενορχήστρωση, 1995–2000). Η δισκογραφία τους περιλαμβάνει 8 δίσκους και αρκετά singles, ενώ στο ιστορικό τους ξεχωρίζουν οι συναυλίες τους, οι συμμετοχές τους σε φεστιβάλ και live καθώς και οι περιοδείες τους τόσο εντός της χώρας όσο και στο εξωτερικό.

Αυτό, όμως, που κάνει τα Διάφανα Κρίνα να ξεχωρίζουν είναι η αντίφαση του γεγονότος ότι μεθάς με την νηφαλιότητα του ήχου τους ενώ σε αυτό που υποκλίνεσαι είναι ο στίχος. Δεν είναι επιτηδευμένος, όχι. Είναι συναισθηματικός και απορρέει από τα βάθη της ψυχής. Είναι αμιγώς ποιητικός αφού ο ίδιος ο Θάνος Ανεστόπουλος επένδυσε στην μελοποιημένη απόδοση ποιημάτων και πολύ περισσότερο δικών του.  Αγαπούσε βαθιά την ποίηση, γέμιζε «τα χαρτιά με κουκκίδες από μελάνι» και ύστερα πρόσθετε μαζί με την μπάντα μια βασική, σταθερή, μεστή κι όχι πλούσια μουσική υπόκρουση. Όταν είχε ερωτηθεί ο Θάνος από μια συνέντευξη νεαρών αν οι χαρακτήρες τους συνάδουν με το πεσιμιστικό ύφος του συγκροτήματος εκείνος υποστήριξε πως ο ίδιος είναι αισιόδοξος άνθρωπος στην καθημερινότητά του. «Την χαρά φροντίζω να την ζω ενώ την δυστυχία την ξορκίζω με την μουσική». «Η μουσική, βλέπεις, είναι τζάμπα ψυχανάλυση», πρόσθεσε. Τα τραγούδια αυτού του τόσο αινιγματικού συγκροτήματος αποτελούν έναν καμβά λυρικότητας που σχεδόν ενέχουν χαρακτηριστικά του κινήματος του ρομαντισμού. Τα ακούς και ανατριχιάζεις, συλλογίζεσαι, ταυτίζεσαι, προβληματίζεσαι, τα αναλύεις και σε αναλύουν.

Με λίγα λόγια, τα Διάφανα Κρίνα αποτέλεσαν ένα  συγκρότημα που συγκροτεί συνειδήσεις και καλλιεργεί τον νου. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ωριμάζει με αυτούς τους όλο νόημα στίχους και την φωνή του Θ. Ανεστόπουλου να μου κρατά tempo για να θυμάμαι την σημασία του συνειρμού και την δική μου αγάπη για την ποίηση. Αν με ρωτάτε ένα παράδειγμα μουσικοποιητικού συγκροτήματος, το όνομα αυτού σίγουρα είναι Διάφανα Κρίνα.

Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:

• Δέκα αγαπημένα ποιήματα από Έλληνες ποιητές που έγιναν τραγούδια!
• Ανταπόκριση// Ο σαρωτικός Ταφ Λάθος παρουσίασε το DECA
• Ανταπόκριση// Ο Novel 729 μας υποδέχτηκε στο “Καταφύγιο”
• Ανταπόκριση // Όσα έγιναν στο live των Archive στη Θεσσαλονίκη
• Novel 729: Η εκτόξευση ήρθε με το πρώτο του LP