Η Helin Bölek, η τραγουδίστρια των Grup Yorum, άφησε την τελευταία της πνοή στην εκπνοή της Παρασκευής 3 του Απρίλη. Χωρίς μπουκιά στο στόμα της για 288 εικοσιτετράωρα. Μερικές μέρες πριν μας άφησε ο Μανώλης Γλέζος, αυτός που κατέβασε την σβάστικα από την Ακρόπολη. Δεν θα ήθελε να δει παιδιά να πέφτουν σαν αυτά που έβλεπε στα νιάτα του φαίνεται.
Η Helin, λοιπόν, ούτε στιγμή δεν σκέφτηκε τον γλυκό και νέο εαυτό της, το πόσο ωραία και χαρωπή θα μπορούσε εύκολα να παραμείνει, αυτή η Τουρκάλα “κυρ-Παντέλενα” (με τον ορισμό του Π. Τζαβέλα)! Ένα πράγμα είχε στην καρδιά της η Helin Bölek και της το απαγόρευσαν, την βγάλανε παράνομη και την επικήρυξαν. Όχι μονάχα αυτή μα και τα υπόλοιπα μέλη του Grup Yorum. Τους απαγορεύτηκε να τραγουδάνε σε συναυλιακούς χώρους, σε πλατείες ακόμη και στα σπίτια τους. Τους έσπασαν τα όργανα πάμπολλες φορές γιατί ήταν επικίνδυνα τα τραγούδια τους.
Στην Ευρώπη θεωρήθηκαν τρομοκράτες και απαγορεύτηκε στο κοινό η συμμετοχή στις συναυλίες τους. Είχαν φαίνεται τσαγανό και με το παραπάνω, έτσι όπως έπαιζαν, με ύφος ανθρώπινο γεμάτο ελευθερία, τα βιολιά, τα τύμπανα και τους τζουράδες τους. Τους ονόμασαν τρομοκράτες επειδή παραπλανούσαν με τις ιδέες τους τον κόσμο στις εμφανίσεις τους, δίνοντάς τους σπίθες για να “λαμπαδιάσουν” τα μυαλά τους.
https://www.youtube.com/watch?v=Qwbh6ZHEiUc
Helin Bölek: ο θάνατός της ξεφεύγει από τα πολιτικά όρια
Το γεγονός παίρνει ανθρωπιστικές διαστάσεις και εκεί πρέπει να μείνει. Τα τραγούδια θα σου δώσουν δύναμη και θα σε σπρώξουν μπροστά. Είναι αυτά που πλαισιώνουν κάθε μεγάλο κίνημα. Που θα ήταν η Ελλάδα αν δεν υπήρχε το ”βάζει ο Ντούτσε τη στολή του”; Τι θα γινόταν στην Ιταλία αν δεν υπήρχε το Bella Ciao από και για τους Παρτιζάνους; Θα είχαν συνεχιστεί τα επεισόδια στη Χιλή αν δεν έβγαινε η σοπράνο στο παραθύρι της εκείνη τη σιωπηλή νύχτα ή οι ορχήστρες στις πλατείες;
Άλλωστε, η τέχνη είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα του κόσμου. Αυτή είναι που φοβάται κάθε απολυταρχικό καθεστώς. Φοβούνται οι κυβερνήσεις μην αρχίσουν μια μέρα όλοι να τραγουδούν και δεν τους σταματάει τίποτα πια.
Η Helin Bölek και οι φίλοι της ζήτησαν μόνο τα βασικά με την απεργία τους
Ζήτησαν να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του Grup Yorum και να αποσυρθούν οι δικαστικές διώξεις. Ήλπιζαν να σταματήσουν οι έφοδοι της αστυνομίας στο πολιτιστικό κέντρο “Idil” και στα γραφεία τους. Απαίτησαν να καταργηθεί η επικήρυξη των μελών του συγκροτήματος από την τουρκικη αστυνομία και να ακυρωθούν τα εντάλματα σύλληψης τους. Θέλησαν να αρθεί η απαγόρευση των συναυλιών του Grup Yorum. Η Helin Bölek μαζί με την μπάντα της πιστέψανε πραγματικά σε κάτι και το υπερασπίστηκαν κυριολεκτικά μέχρι τελικής πτώσης. Τόσο καιρό τραγουδούσαν τα επαναστατικά τους τραγούδια και κατέληξαν να γίνουν οι ίδιοι η επανάσταση.
Καλή ανάπαυση Helin Bölek, χαιρετίσματα σε όλους εκεί πάνω…
