Η επιστήμη εξηγεί πώς οι τραγουδιστές της metal δεν καταστρέφουν τις φωνητικές χορδές τους

Ένα από τα κύρια και πιο εύκολα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά της metal σαν είδος είναι τα brutal, βορβορώδη φωνητικά. Σε πολλούς φαίνονται ακραία και ίσως απωθητικά, για τους λάτρεις του είδους είναι ένα απαραίτητο συστατικό της μουσικής και αντικείμενο θαυμασμού. Σε κάθε περίπτωση, όλοι καταλήγουν αργά ή γρήγορα στην ίδια ερώτηση: πώς γίνεται οι τραγουδιστές να ουρλιάζουν επί ώρες χωρίς να τραυματίζουν τις φωνητικές χορδές τους; Ένας μέσος άνθρωπος κάνοντας τέτοια χρήση της φωνής του, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα ανέπτυσσε όζους στις φωνητικές χορδές, ενώ μάλιστα θα υπήρχε σοβαρή περίπτωση να τις τραυματίσει ανεπανόρθωτα.

Ευτυχώς η επιστήμη έρχεται να δώσει απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Σύμφωνα με το παρακάτω βίντεο του Inside Science, ο Dr. Krzysztof Izdebski από το Pacific Voice and Speech Foundation, ο οποίος ειδικεύεται στους τραυματισμούς των φωνητικών χορδών, ισχυρίζεται ότι οι τραγουδιστές της metal χρησιμοποιούν μια τεχνική την οποία κατέχουν όλοι οι άνθρωποι όταν είναι βρέφη! Όπως αναφέρει ο ίδιος:

Ένα μωρό μπορεί να παράγει όλους τους ήχους, μπορεί να τσιρίξει και να γρυλίσει […] και σκέφτηκα πως όλα αυτά που έχουμε ήδη (στη βρεφική ηλικία), τα μαθαίνουμε από την αρχή. Όλοι τα κατέχουμε και κάπου στην πορεία τα χάνουμε και οι ασθενείς που υποφέρουν δεν μπορούν να μάθουν πως να τα κάνουν.

Ο Dr. Izdebski χρησιμοποιώντας μια κάμερα υψηλής ταχύτητας (16.000 καρέ το δευτερόλεπτο) τοποθετημένη στο λαιμό ενός τραγουδιστή μπόρεσε να προσδιορίσει από που προέρχεται ο ήχος. Φαίνεται ότι οι φωνητικές χορδές ενός metal τραγουδιστή δεν συγκρούονται, κάτι το οποίο αν συνέβαινε θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε τραυματισμούς.

Οι εικόνες που καταγράψαμε δείχνουν καθαρά ότι ο ήχος παράγεται κυρίως από δομές που βρίσκονται πάνω από τη γλωττίδα. Οπότε οι φωνητικές χορδές όντως ανοίγουν και δονούνται αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν συγκρούονται και ολόκληρη η περιοχή από πάνω (αρυταινεπιγλωττιδικές πτυχές, επιγλωττίδα, κλπ), δονείται και “χορεύει” δημιουργώντας με τη σειρά της αυτό τον ήχο. Η περιοχή πάνω από τις φωνητικές χορδές είναι πολύ χαλαρή και οι αναταράξεις του αέρα που περνά από εκεί δημιουργεί αυτά τα φωνητικά.

Σύμφωνα με τον Dr. Izdebski αυτή η γνώση μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς που υποφέρουν από τραυματισμούς στις φωνητικές τους χορδές να ανακτήσουν έστω και μερικώς.