William Eggleston: σύμβολο της έγχωμης φωτογραφίας

“I never know beforehand. Until I see it. It just happens all at once. I take a picture very quickly and instantly forget about it.”- William Eggleston

 

 

Η ζωή του

Γεννιέται το 1939 στην πόλη Μέμφις του Τενεσί και περνά την παιδική του ηλικία στο Σάμερ του Μισισιπή. Ποτέ δεν παρεκκλίνει από τον άξονα Μισισιπή-Μέμφις και αρχίζει να φωτογραφίζει από τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ήδη από νεαρή ηλικία φαίνεται να έχει μια ροπή προς τα οπτικά μέσα και τη δημιουργία εικόνας καθώς απολαμβάνει να αγοράζει καρτ-ποστάλ και να κόβει φωτογραφίες από τα περιοδικά. Φοίτησε σε ιδιωτικό σχολείο του Νότου, το οποίο όπως παραδέχεται αργότερα δεν ταίριαζε στην καλλιτεχνική του φύση. Αποπειράται να σπουδάσει και σε άλλα πανεπιστήμια της Αμερικής αλλά εν τέλει δεν προσκομίζει κάποιο πτυχίο. Η πρώτη του επαφή με τον κόσμο της φωτογραφίας και το ενδιαφέρον του για αυτή ξεκίνησε όταν ένας φίλος του του χάρισε μια κάμερα Leica.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φωτογραφία

Μουσικοί του δρόμου: η τέχνη δίπλα μας

Το έργο του

Ξεκινά να φωτογραφίζει με ασπρόμαυρα φιλμ, γρήγορα όμως συνειδητοποιεί την καταλυτική δύναμη της έγχρωμης φωτογραφίας. Στην αρχή επηρεάζεται βαθύτατα από το έργο του Ελβετού φωτογράφου Robert Frank. Επιπλέον, δέχεται επιρροή και από το βιβλίο του Γάλλου φωτογράφου Henri-Cartier Bresson The Desicive Moment, το οποίο φαίνεται να θαυμάζει αρκετά, όπως δηλώνει αργότερα. Έπειτα, θα βρεθεί στο προσκήνιο, το 1976, όταν εισάγει επίσημα την έγχρωμη φωτογραφία στο έργο του, η οποία έως τότε χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά σε διαφημίσεις και περιοδικά. Προκύπτει από πειραματισμούς που κάνει, ανακαλύπτοντας και καθιερώνοντας την τεχνική μεταφοράς χρωμάτων για την εκτύπωση. Είναι μια διαδικασία έγχρωμης φωτογραφικής εκτύπωσης συνεχούς τόνου. Δεν γνωρίζει μεγάλη αποδοχή τότε, χρειάζεται να περάσουν αρκετά χρόνια και μια δεύτερη κριτική ματιά για να εκτιμηθεί η τεράστια σημασία στο έργο του.

Φωτογραφίζει αυτά που οι υπόλοιποι, οι σύγχρονοί του, θεωρούν βαρετά και ανιαρά. Οι φωτογραφίες του William Eggleston μοιάζουν ζωντανές, αποτυπώνουν στιγμές που έχουν μια συνέχεια, που προκαλούν την απορία του παρατηρητή για το τι πρόκειται να συμβεί. Προσέχει την  κάθε μικρή λεπτομέρεια, προσπαθώντας να απαθανατίσει τη ζωή στην εποχή του. Ενδεχομένως, το έργο του, να κατατάσσεται στο φωτο-ρεπορτάζ διότι οι εικόνες του “μιλούν” για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Φωτογραφίζει με τρόπο φυσικό και αυθόρμητο, αλλά πάντοτε με διακριτικότητα.

Εκτός από αυτά …

Τη δεκαετία του 1970 ο William Eggleston συναντά τον Andy Warhol, ο οποίος τον εισάγει στον κόσμο του βίντεο. Το δοκιμάζει αποτυπώνοντας στιγμές της ζωής του ως οικογενειάρχης και ως άνθρωπος της νύχτας. Τα βίντεό του χαρακτηρίζονται ωμά ωστόσο διαθέτουν χαλαρότητα και φυσικότητα. Εμπνέει με το έργο του σκηνοθέτες όπως ο David Lynch, η Sofia Coppola και οι αδελφοί Coen, ενώ συνεργάζεται με σκηνοθέτες, φωτογραφίζοντας το σετ της ταινίας του John Huston Annie (1982) και τεκμηριώνοντας την παραγωγή της ταινίας του David Byrne True Stories (1986). Έχει παρουσιάσει πολυάριθμες εκθέσεις τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη και έχει κερδίσει αρκετά βραβεία. Αναντίλεκτα, στη σημερινή εποχή το έργο του χαίρει μεγάλης εκτίμησης και αποτελεί πρότυπο για τους φωτογράφους. Λίγοι έχουν επιδράσει στην εξέλιξη της φωτογραφίας όσο εκείνος.

Πλεόν, η έγχρωμη φωτογραφία αποτελεί κάτι δεδομένο. Εφόσον ζούμε στην εποχή της εικόνας εκείνη τίθεται στο επίκεντρο. Προκαλεί την τέρψη όσων την παρατηρούν και εμπνέει αυτούς που ασχολούνται με τη φωτογραφία,ενώ συγχρόνως εξελίσσεται παράλληλα με την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού και διαρκώς προοδεύει.