Δεν θα σας πω ότι θα σας μιλήσω για φωτογράφους που θαύμαζα χρόνια. Λίγο καιρό , όσο ασχολούμαι με τη φωτογραφία έχω δει και έχω θαυμάσει δουλειές νέων Ελλήνων φωτογράφων που έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Σήμερα ψάχνοντας θέμα για να γράψω θυμήθηκα αυτούς τους ανθρώπους που με έχουν επηρεάσει πολύ καλλιτεχνικά.
Alexei Siozov: «Η φωτογραφία είναι η δημιουργική μου διέξοδος από το κυνικό της καθημερινότητας».
Συνδυάζει το επάγγελμα του φωτογράφου και εκείνο του μαθηματικού μέσα από την ανάγκη του καλαίσθητου σε όποια πτυχή του. Τον γοήτευαν πάντα οι καλές τέχνες και θαύμαζε αυτούς που μπορούσαν να μετουσιώσουν τα συναισθήματα τους σε τέχνη. Και στη συνέχεια έγινε και εκείνος ένας από αυτούς.
Η έκθεση του “Arcana” είναι εκείνη που με εμπνέει περισσότερο. Είναι μια σειρά φωτογραφιών εμπνευσμένη από τις κάρτες Ταρό. «Το όλο εγχείρημα δεν είναι απλά μια φωτογραφική διαδικασία ,αλλά μια συνολική performance. Ράβω και επιμελούμαι τα ρούχα και τα αντικείμενα που απεικονίζονται.»
Θοδωρής Παπαδάκης:
‘’Home again’’: μια σειρά-σχόλιο πάνω στα ασαφή όρια της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής. «Ένα σκηνικό-τομή δωματίου που μοιάζει α έχει αποκοπεί από ένα σπίτι και να επανατοποθετείται σε δημόσιο χώρο.» Μικρές ιδιωτικές στιγμές που διαδραματίζονται με φόντο τα αυτοκίνητα που περνάνε από πίσω πάνω σε μεγάλες λεωφόρους.
Κατερίνα Τσακίρη: Ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία στούντιο και την στήριξη προϊόντων και έχει προσφέρει στο κοινό μία πολύ ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μου, έκθεση.
‘’Family Affair’’: Προσπαθεί μέσα από αυτό το εγχείρημα να απεικονίσει γυναικείους ρόλους-στερεότυπα ελληνικής κοινωνίας όπως τα βίωσε εκείνη –και τα βιώνουμε όλες μας-στην παιδική ηλικία. Είναι μία έκθεση «αυτόπορτραίτου». Η φωτογράφος γυρνάει στο πατρικό της σπίτι για να αποτυπώσει τις γυναικείες φιγούρες που συνάντησε στην παιδική της ηλικία.
Χλόη Κριθαρά- Devienne: Η εικόνα την τρέλαινε από μικρή ,τόσο ως φωτογραφία όσο και ως βίντεο. Ήταν κι εκείνη από τα παιδιά που φωτογράφιζαν τις σχολικές γιορτές και εκδρομές.
‘’Refugees’’: Έκθεση με δυνατό όνομα! Ένα πρότζεκτ που αφορά το προσφυγικό. «Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι πορτραίτα που πήρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού των προσφύγων ,αλλά και ενώ εκείνοι βρίσκονταν στα διάφορα κέντρα αναμονής ,όπου ήμουν εθελόντρια.» Απέκτησε μια σχέση οικειότητας μαζί τους που της επέτρεψε να τους απεικονίσει σε στιγμές ηρεμίας.
Παύλος Σταματιάδης:
“Not in a Common Ground”: «Η σειρά αφορά στη βιωματική μου σχέση με την μητροπολιτική Αθήνα, την ιστορία της, τους ανθρώπους της ,τα μέρη που αποτυπώνεται η καθημερινότητά τους». Μέρη διασκέδασης ,χώροι που εμφανίζονται ως κενοί ,αναξιοποίητοι ,σχεδόν ανύπαρκτοι ,μα που να αντικατοπτρίζουν με τον πιο καθαρό τρόπο την ασυμμετρία της κοινωνικής πραγματικότητας.
Αυτοί είναι μερικοί από τους ανθρώπους που μπορούν να σας εμπνεύσουν και να σας δώσουν ιδέες για νέες εικόνες.Ρίξτε μία ματιά στις δουλειές τους ,το αξίζουν. Εύχομαι να σας αρέσουν και να σας βοήθησα.
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
- «Σχεδία home»: Αρχιτεκτονική φιλική προς κοινωνία και περιβάλλον
- Του δολοφόνου… το σινεμά: 6+1 αγαπημένες ταινίες
- Τα Παραμύθι της Πηνελόπης Δέλτα που Έγινε Graphic Novel Είναι η Νέα Λογοτεχνική Εμμονή
- Η ψυχολογική ανασφάλεια και πώς θα την αντιμετωπίσουμε
- Επικοινωνία εκπαιδευτικού-οικογένειας: 5 βασικές αρχές
