Η ΖΩΗ
Ο Ανδρέας Εμπειρίκος γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1901 και πέθανε το 1975. Αποτέλεσε έναν από τους πιο γνωστούς ποιητές και πεζογράφους της εποχής του . Ακόμα και σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα της ερωτικής ποίησης. Επιπλέον, ο Εμπειρίκος ήταν ένας πολυπράγμων άνθρωπος που παθιαζόταν με οτιδήποτε καταπιανόταν. Αυτό που δεν ξέρει ,λοιπόν, πολλής κόσμος είναι ότι υπήρξε ψυχαναλυτής και φυσικά εξαιρετικός φωτογράφος. Φαίνεται πως ο πρέσβης του ερωτικού λόγου είχε ανακαλύψει και στην τέχνη της φωτογραφίας ένα νέο πάθος. Σήμερα θα ασχοληθούμε με την φωτογραφική του ταυτότητα που αν και λιγότερο γνωστή είναι πολύ πλούσια και ενδιαφέρουσα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Η ενασχόληση του με την φωτογραφία ξεκίνησε στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών το 1919 όπου εμφάνισε τις πρώτες του φωτογραφίες που ήταν κυρίως οικογενειακές. Στην αρχή και για μεγάλο χρονικό διάστημα το έργο του παρέμενε άγνωστο στο ευρύ κοινό. Αργότερα το φωτογραφικό έργο χωρίστηκε σε τρεις κατηγορίες, τις φωτογραφίες της προπολεμικής περιόδου, της μεταπολεμικής καθώς και μία σειρά φωτογραφιών του γιου του (1957-1974).
Τα θέματα που απεικόνιζε κατά βάση ήταν μεικτά. Μέσα σε αυτά ήταν αναμνηστικές φωτογραφίες , τοπία στην Ελλάδα και στο εξωτικό και πολύ συχνά φωτογραφίες από δρόμους του Παρισιού και του Λονδίνου όπου έζησε για σπουδές. Ακόμα έκανε πολλές προσωπογραφίες ανθρώπων της ζωής του, γυμνές φωτογραφίες , νεκρές φύσεις καθώς και άλλες φωτογραφίες υπερρεαλιστικού περιεχομένου.Υπάρχουν ακόμα φωτογραφίες μικρών κοριτσιών όπου ο ίδιος τις αποκαλούσε παιδίσκες και είχαν ιδιαίτερη θέση στο έργο του. Οι περισσότερες από αυτές είναι τραβηγμένες ευκαιριακά, στο δρόμο, ενώ ορισμένες είναι αποτέλεσμα πιο εντατικής φωτογράφισης. Οι εικόνες του ήταν γεμάτες με την ευαισθησία και τη ματιά του υπερρεαλιστή και του ψυχαναλυτή και τα αποτελέσματα του ήταν πάντα ιδιαίτερης αισθητικής αξίας.
Το 1955 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην αίθουσα “Ιλισσός” η οποία διήρκεσε από τις 22 Ιανουαρίου έως τις 12 Φεβρουαρίου. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που παρουσιάστηκε δημόσια το φωτογραφικό του έργο όσο ήταν εν ζωή .
Τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα εξελίξεις της φωτογραφίες σε τεχνικό επίπεδο αλλά και έδειχνε μεγάλο πάθος και για τις θεωρητικές γνώσεις που μπορούσε να αποκομίσει εκείνη την εποχή. Είχε στην κατοχή του έναν αξιόλογο εξοπλισμό αποτελούμενο από έναν μεγάλο αριθμό φωτογραφικών μηχανών. Ωστόσο, παρά την επιθυμία του να οργανώσει ένα σκοτεινό θάλαμο για ιδιωτική χρήση, τελικά δεν τα κατάφερε, πιθανώς λόγω έλλειψης κατάλληλου χώρου. Από το 1951, τις εκτυπώσεις των φωτογραφιών του αναλάμβανε ένα επαγγελματικό εργαστήριο, συνήθως κατόπιν λεπτομερών οδηγιών του Εμπειρίκου.
Η αγάπη του για την φωτογραφία ήταν πολύ μεγάλη και το πάθος του εμφανές στον περίγυρο του. Κατά τον Οδυσσέα Ελύτη έφερε εις πέρας το έργο του «με τη δεξιοτεχνία και την επιμονή μανιακού». Επιπλέον, ο φίλος του Δ. Ι. Πολέμης τον χαρακτήριζε χαρακτηριστικά ως”μανιώδη φωτογράφο”. Ακόμα, ο γιος του Λεωνίδας έχει πει για τον πατέρα του ότι «κυκλοφορούσε πάντα με [φωτογραφική] μηχανή, συχνά με δύο, ενίοτε και με τρεις». Ο ίδιος ο Ανδρέας Εμπειρίκος συνήθιζε να λέει «Μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράση, συνυφασμένη με τη ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι».
Ο Ανδρέας Εμπειρίκος ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που το πολύπλευρο έργο του έχει παραμείνει αναλλοίωτο στον χρόνο. Έχουν γίνει πολλές εκθέσεις αφιερωμένες στο έργο του στην Ελλάδα. Είναι σίγουρα ένας πολύ σημαντικός φωτογράφος που θα σας δώσει έμπνευση αν ασχοληθείτε εκτενέστερα με το έργο του.
