Μια τρίτη επιλογή που θα αφορά τον προσδιορισμό του φύλου θα αρχίσουν να περιλαμβάνουν από την 1η Σεπτεμβρίου του 2017 τα κρατικά έγγραφα του Καναδά, για όσους θεωρούν πως οι προσδιορισμοί F (Female) ή M (Male) δεν καλύπτουν τη δική τους ταυτότητα φύλου, σύμφωνα με τον Υπουργό Μετανάστευσης της χώρας, Αχμέντ Χουσέν.
Θα είναι η λεγόμενη επιλογή «Χ» η οποία, σε πρώτη φάση και μέχρι να ολοκληρωθεί η εκτύπωση νέων διαβατηρίων θα διατίθεται ως δυνατότητα σε ξεχωριστό έντυπο. Στη συνέχεια θα ενσωματωθεί σε κάθε ταξιδιωτικό έγγραφο που αφορά πολίτες της χώρας ή αλλοδαπούς αλλά και κάθε άλλο έγγραφο στο οποίο ζητείται η αναγραφή του φύλου.
«Εισάγοντας την πρόβλεψη για δυνατότητα επιλογής Χ στα κρατικά μας έγγραφα, κάνουμε ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ισότητας μεταξύ όλων των Καναδών πολιτών ανεξαρτήτως της όποιας ταυτότητας φύλου τους», ανέφερε σε δηλώσεις του την Πέμπτη ο Καναδός αξιωματούχος.
Ταυτόχρονα, σε λειτουργικές αλλά και κανονιστικές αλλαγές προχωρά και ο Στρατός της χώρας ώστε να μπορούν, όσοι αποφασίσουν πως ανήκουν στο φύλο «Χ», να υπηρετούν χωρίς να υφίστανται οποιαδήποτε διάκριση. «Η επιλογή στο ουδέτερο φύλο Χ στα διαβατήρια και τα άλλα ταξιδιωτικά έγγραφα, θα δώσει τη δυνατότητα στα άτομα που αισθάνονται πως δεν μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν ούτε ως άνδρες ούτε ως γυναίκες, να εκφράσουν καλύτερα την ταυτότητα του φύλου τους», προσέθεσε ο Αχμέντ Χουσέν.
(πηγή : www.ripes.gr , Συντάκτης: Παύλος Κιρκασίδης )
Ο Καναδάς γίνεται έτσι η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει την ύπαρξη τρίτου φύλου σε κρατικό επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως σε ιδιωτικό επίπεδο πολλές πολυεθνικές εταιρείες δίνουν τη δυνατότητα στους εργαζομένους ή τους πελάτες τους να αυτοπροσδιοριστούν ως προς το φύλο τους με διαφορετικό τρόπο από «άνδρας-γυναίκα».
Το ζήτημα του έμφυλου αυτοπροσδιορισμού έχει αρχίσει και έρχεται στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά στο δυτικό κόσμο. Στη βάση του αφορά το δικαίωμα των ενηλίκων να προσδιορίζουν οι ίδιοι το φύλο τους σε διαφορετική βάση από την μέχρι τώρα ισχύουσα.
Όπως είναι επόμενο το αίτημα αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις τόσο στις διάφορες κοινωνίες όσο και στους επιστημονικούς κλάδους που ασχολούνται με το αντίστοιχο θέμα καθώς το «φύλο» προσδιορίζεται διαφορετικά σε κάθε επιστήμη – διαφορετικά το προσδιορίζει ένας νομικός και διαφορετικά ένας γιατρός ή ένας κοινωνιολόγος.
Σε κοινωνικό επίπεδο οι συντηρητικές μερίδες του πληθυσμού αντιμετωπίζουν σχεδόν με φρίκη το ενδεχόμενο κάθε άτομο να προσδιορίζεται όπως νιώθει και όχι όπως γεννήθηκε υποστηρίζοντας πως αυτό δυναμιτίζει τα θεμέλια της κοινωνίας ή ακόμα ότι είναι ενάντια στην ίδια τη φύση.
Από την άλλη πλευρά οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες που ασχολούνται με την προώθηση του έμφυλου αυτοπροσδιορισμού δεν συμφωνούν επακριβώς σε τι συνίσταται αυτός. Κάτι το οποίο είναι μάλλον λογικό, καθώς όπως είπαμε προηγουμένως ο ορισμός του φύλου έχει πολλές προσεγγίσεις και δεν έχει ενιαίο επιστημονικό προσδιορισμό.
Το γεγονός ωστόσο είναι πως τα διεμφυλικά άτομα υπάρχουν και πρέπει με κάποιο τρόπο πλέον να είναι αναγνωρίσιμα και νομικά. Μέχρι σήμερα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης υπάρχει ένα τεράστιο κενό νόμου σχετικά με τους ανθρώπους που έχουν κάνει επέμβαση αλλαγής φύλου και νομικά δεν μπορεί να τους κατατάξει κανείς πουθενά.
Το αποτέλεσμα της παραπάνω συνθήκης είναι πως οι διεμφυλικοί αντιμετωπίζουν προβλήματα στην καθημερινότητα τους καθώς αλλού είναι καταχωρημένοι ως άντρες και αλλού ως γυναίκες, δεν είναι ξεκάθαρες οι υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος ούτε και τα δικαιώματα που αυτό τους εξασφαλίζει.
Όσο η ανθρώπινη γνώση διευρύνεται μέσω της επιστήμης και της ανταλλαγής πληροφοριών τόσο περισσότερες ομάδες ανθρώπων που μέχρι σήμερα βρίσκονταν στο «σκοτάδι» θα εμφανίζονται ζητώντας κοινωνική αναγνώριση και νομική υπόσταση. Σαν λογικό επακόλουθο αυτού πάντα οι ισχύουσες κοινωνικές αντιλήψεις και δομές θα αναταράζονται και θα αντιδρούν στην αλλαγή.
Δείχνει σαν κάτι καινούργιο αλλά δεν είναι, καθώς επί της ουσίας έτσι συνέβαινε πάντα στο δυτικό κόσμο. Για παράδειγμα σήμερα θεωρούμε δεδομένο πως οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες, μα για έναν άνθρωπο του 18ου ή του 19ου αιώνα κάτι τέτοιο φάνταζε αδιανόητο.
Ίσως σε 50 ή 100 χρόνια από σήμερα να φαίνεται πολύ λογικό στους ανθρώπους να προσδιορίζουν μόνοι τους το φύλο τους. Μέχρι τότε θα πρέπει να δούμε σε πρακτικό επίπεδο πως μπορούμε να κάνουμε λειτουργικά και πιο ανθρώπινα τα κοινωνικά και κρατικά συστήματα, ούτως ώστε να μην υπάρχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας με λιγότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους.
Ήδη τα περισσότερα κράτη στον κόσμο αναγνωρίζουν νομικά τη συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών κάτι που επιτεύχθηκε μετά από δεκαετίες αγώνων. Ίσως το παράδειγμα του Καναδά να ανοίξει το δρόμο για την έναρξη μιας διαδικασίας για την διεύρυνση των δικαιωμάτων στο επίπεδο της προσωπικής ζωής και του αυτοπροσδιορισμού σε λιγότερο χρονικό διάστημα.
