«Ψωμί και τριαντάφυλλα». Από την Ελένη Γερακάκη

8 Μαρτίου 1857: Ενάμιση αιώνα πριν, εργάτριες στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξεσηκώθηκαν , διαδηλώνοντας για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. «Ψωμί» για την οικονομική τους  αποκατάσταση και «τριαντάφυλλα» για την κοινωνική τους αναβάθμιση! Ζητούμενο ήταν η διεκδίκηση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής. Αυτή η πρώτη προσπάθεια εξέλαβε μια βίαιη αντιμετώπιση, με αποτέλεσμα να ποτιστεί στο αίμα. Η ιδέα όμως ριζώθηκε. Η απαρχή είχε συντελεστεί. Δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες ίδρυσαν το πρώτο σωματείο γυναικών με σκοπό να διεκδικήσουν την ισότητα των φύλων και να αγωνιστούν υπέρ της χειραφέτησης τους.

Στις 28/02/1909, 48 χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη προσπάθεια, γιορτάζεται για πρώτη φορά η Ημέρα της Γυναίκας στις  Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα αυτά τα χρόνια σηματοδοτήθηκαν από συνεχείς κινητοποιήσεις των γυναικών με μόνο κίνητρο την υπεράσπιση και αναγνώριση των αυτονόητων, όπως δείχνουν να φαντάζουν σήμερα, ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με έντονες κινητοποιήσεις χρωματίστηκαν και τα επόμενα έτη, μέχρι το 1977, όπου Η 8η Μαρτίου ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

8 Μαρτίου 2019! Γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αλήθεια όμως την εορτάσαμε πραγματικά;  Ποια είναι η σημασία μιας γιορτής που εμπορευματοποιείται και δείχνει να απομακρύνεται από την πραγματική ιδέα κινητοποίησης των γυναικών στο μακρινό 1857; 8 Μαρτίου 1857: Οι γυναίκες, εργάτριες, αγωνίστριες, διεκδικήτριες ξεσηκώνονται βροντοφωνάζοντας «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» οραματιζόμενες έναν κόσμο στον οποίο η γυναίκα έχει ίσα δικαιώματα και ελευθερίες με τους άνδρες, έναν κόσμο που πιστεύει και αποδεικνύει στην πράξη την ισότητα των δύο φύλων. Αλήθεια αυτός ο κόσμος υπάρχει;

Advertisements
Ad 14

Ενάμιση αιώνα μετά μιλάμε για την επίτευξη αυτών των στόχων;

Ναι, γιατί το Σύνταγμα αναφέρει την ισότητα των φύλων.

Ναι, γιατί ο Νόμος δηλώνει τα ίσα εργασιακά δικαιώματα, τη δυνατότητα ανέλιξης στην εργασιακή βαθμίδα ,με κριτήριο τα προσόντα και την ακαδημαϊκή εμπειρία.

Διαβάστε επίσης  Οι τρόποι σκέψης που κλονίζουν την ψυχική μας υγεία-Από τη Δημητριάδου Μαρία

Ναι, γιατί υπάρχει νομοθετικά και θεσμικά κατοχύρωση τις ισότητας των φύλων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ναι, γιατί απαγορεύτηκε ρητά η χρήση σεξιστικών όρων στα επίσημα νομικά έγγραφα.

Ναι, γιατί ζούμε στην Ελλάδα, μια χώρα Ανεπτυγμένη, Ελεύθερη Δημοκρατική και Ευρωπαϊκή που τέτοια ζητήματα φαντάζουν αυτονόητα.

Είναι όμως, η ισότητα των φύλων μια κεκτημένη υπόθεση, η οποία δεν θα πρέπει να απασχολεί την σύγχρονη πολιτισμένη και δημοκρατική κοινωνία; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Και το όχι αυτό είναι γραμμένο με μεγάλα και κεφαλαία γράμματα καθώς η θεωρία δεν συνάδει με την πράξη , καθώς η πράξη υστερεί και η θεωρία παραποιείται ή παραβιάζεται. Κι επειδή, η πράξη νικάει τα λόγια και εμφανίζει τι πραγματικά συμβαίνει, ας απαντήσουμε ειλικρινώς, αναλογιζόμενοι τι συμβαίνει και όχι τι θα έπρεπε να συμβαίνει.

Ας κάνουμε μια σημείωση. Μια στιγμή ας αναλογιστούμε τις ειδήσεις των τελευταίων ημερών, τα εγκλήματα και τις επιθέσεις εις βάρος των γυναικών.

Τίτλοι ειδήσεων  για γεγονότα που συνέβησαν σε περίοδο ενός μήνα. Συγκεκριμένα: Μάρτιος 2019. Γεγονότα που η κοινωνία στο άκουσμά τους σοκάρετε, παγώνει, αγανακτεί, κρίνει, διαδηλώνει, βροντοφωνάζει, κατηγορεί και στην συνέχεια ξεχνά. Ως κοινωνία προτιμούμε να αποδίδουμε ελαφρύνσεις, διαπερνώντας στην λήθη μας κάθε γεγονός που δεν μας αφορά. Αποστρέφουμε το βλέμμα μας και την προσοχή μας.  Είναι λες και οι φωνές και οι εκκλήσεις βοήθειας περιορίζονται σε συγκεκριμένους δέκτες. Ο χρόνος περνά και μαζί του περνούν και όλες οι σκέψεις αγανάκτησης, κινητοποίησης και ευσυνειδησίας. Είναι και εκείνο το «κοίτα την δουλειά σου», από εμένα ας λείπει» κ. α πολλά όμορφα παρόμοια. Γιατί πολύ απλά άλλη γυναίκα είναι εκείνη που πονά, όχι εγώ. Άλλη γυναίκα κλαίει, όχι εγώ. Άλλος άνθρωπος υποφέρει, όχι εγώ. Εγώ όμως; Δεν βλέπω; Δεν κατανοώ; Δεν μιλώ; Ως πολίτες, ως μέλη της κοινωνίας πως γίνεται να αδιαφορούμε; Κάθε νέα είδηση συνοδεύεται με την λέξη ΣΟΚ. Κάθε νέα είδηση, μια σιωπή και ένα μούδιασμα. Πόσα μουδιάσματα άραγε χρειάζονται για να ξεκινήσουμε τις διατάσεις και να επαναφέρουμε το μέλος άρτιο; Για κάθε μέλος, για όλα τα μέλη, για εμάς που ως μέλη της κοινωνίας οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το μέγεθος της ευθύνης που μας βαραίνει είναι μεγάλο και να σταθούμε αντάξιοι αυτού.

Διαβάστε επίσης  Το Big Little Lies μίλησε για τη βία κατά των γυναικών

Στο ερώτημα τώρα, ας απαντήσουμε ειλικρινά…

Ενάμιση αιώνα μετά μιλάμε για την επίτευξη αυτών των στόχων;

Όχι, γιατί η ισότητα των δύο φύλων σε μεγάλο ποσοστό δείχνει να είναι μια ωραιοποιημένη θεωρία , στην εφαρμογή της οποίας οι υποστηρικτές προβάλλουν κατάλοιπα των κοινωνικών προτύπων που θέλει την γυναίκα να είναι καλή, αλλά όχι τόσο καλή όσο ο άνδρας, που αναγνωρίζουν το ανθρώπινο δικαίωμα  και μάλιστα το υποστηρίζουν δικαίως όταν πρόκειται για δύο πρόσωπα ίδιου φύλου. Εντούτοις, όταν η διαφωνία αφορά πρόσωπα αντίθετων φύλων, εκεί η ζυγαριά κλείνει με έναν εμφανή τρόπο προς τον άνδρα. Πόσο εύκολο είναι σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, ο άνδρας να παραδεχτεί ότι είναι λάθος; Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να αναγνωρίσει το λάθος του και πόσο μάλλον όταν αυτό το λάθος επισημαίνεται αναφορικά με μια γυναίκα ή από μια γυναίκα;

Όχι , γιατί η γυναίκα είναι η πλέον κατάλληλη, σε αντίθεση με τον άνδρα –που εντάξει πατέρας είναι και σίγουρα ο πατέρας δεν νιώθει τόσο όσο η μητέρα- για να κρατήσει μια οικογένεια. Είναι η μάνα, η αρχόντισσα και η κεφαλή του σπιτιού, αλλά μόνο του σπιτιού, λες και αν η ισχύ της επεκταθεί και στην κοινωνική ζωή θα εκλείψει η προσοχή της στο σπίτι. Αντιμετωπίζει το δίλημμα της μητρότητας ή εργασιακής ζωής και καριέρας λες και δεν μπορεί να υπάρξει συνδυασμός παραγόντων όπως συμβαίνει με τους άνδρες. Φτάνει μόνο να αναλογιστούμε, αν υπάρχει δίλημμα πατρότητα-καριέρα;  Μήπως στην ανατροφή του παιδιού συμβάλει μόνο η μητέρα; Μήπως ο χρόνος της μητέρας είναι πιο σημαντικός από του πατέρα για την διαπαιδαγώγηση του παιδιού;

Όχι, γιατί συχνά γίνεται στέρηση των δικαιωμάτων της γυναίκας προφασιζόμενοι λόγους προστατευτισμού και ιδεολογικής μέριμνας για την γυναίκα. Μια γυναίκα είναι πιο ευαίσθητη από έναν άντρα, συνεπώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όλες τις δύσκολες συνθήκες κοινωνικής ζωής που υφίστανται στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Με αυτή τη λογικοφανή αιτιολόγηση οι άνδρες επωμίζονται πρακτικές που δεν εμπίπτουν στη πραγματικότητα, αλλά αντιθέτως συντηρούν το οικοδόμημα μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας που αναπαράγεται και διευρύνει το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων.

Διαβάστε επίσης  O Μπουκόφσκι και οι Γυναίκες

Όχι, γιατί οι αντιλήψεις μας ωραιοποιούν και δικαιολογούν αντιδράσεις και γεγονότα εκδικητικών διαδικασιών εις βάρος των γυναικών. Δεν πρόκειται για γυναικοκτονία-όπως επίσημα ορίζεται στην παγκόσμια βιβλιογραφία- αλλά πρόκειται για έγκλημα τιμής, επειδή στην πραγματικότητα εκείνη ευθύνεται που τον πρόσβαλε και υποτίμησε την ανδρική του τιμή. Αλήθεια γυναικεία τιμή υπάρχει; Και αν ναι, ποιος την αναγνωρίζει και πως την υπερασπίζεται;

Όχι, γιατί οι κοινωνικές και πολιτισμικές αναπαραστάσεις  βαπτίζουν ως φυσιολογικές, αντιλήψεις που γεννούν και διαιωνίζουν έκφυλες ανισότητες. Το παιδί για πολλά έτη ταυτίζονταν με το αγόρι, ενώ η κόρη ήταν κόρη και όχι παιδί.

Τα ποσοστά βίας και κακοποίησης κατά των γυναικών αυξάνονται, ή ακόμη ορθότερα οι γυναίκες που μιλούν αυξάνονται δείχνοντας το πραγματικό και τεράστιο πρόσωπο αυτού του φαινομένου.

Στην Ελλάδα το 2019 μετράμε 5 γυναικοκτονίες, με πιο πρόσφατη τον στραγγαλισμό της Κατερίνας στην Σητεία από τον εν διάσταση σύζυγό της. Σε μια εποχή που ετησίως 66.000 γυναίκες στην Ευρώπη, δολοφονούνται από τους συντρόφους τους εμείς δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα των φύλων και κατ’επέκταση για υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αντιθέτως, χρέος όλων μας είναι να διεκδικούμε καθημερινά τα δικαιώματα της γυναίκας, προάγοντας την ουσιαστική ισότητα των δύο φύλων, επιδιώκοντας την εφαρμογή τους στην πράξη. Γιατί είμαστε Άνδρες, Είμαστε Γυναίκες, μα προπαντός είμαστε Άνθρωποι και η ύπαρξη του ανθρώπου και η παρουσία του στον κόσμο, ως απόρροια της λογικής και ηθικής σκέψης που τον διέπει, δεν επιτρέπει σε κανέναν έστω και την ιδέα της στέρησης  των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών του.

Η στήλη #egrapsa φιλοξενεί κείμενα όσων νιώθουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν τις σκέψεις, τις απόψεις και τα συναισθήματά τους μέσω του γραπτού λόγου. Οι αναγνώστες μας σχολιάζουν την επικαιρότητα, διατυπώνουν τους προβληματισμούς τους και εκφράζουν τη δημιουργικότητα τους μέσα από μικρές ιστορίες.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

70s boho chic: Το trend που κάνει δυνατό comeback.

Το boho chic των 70s, εμπνευσμένο από την ανεπιτήδευτη αισθητική

Απόγνωση, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ: Μια χειριστική πρόζα

Το αριστούργημα του Ναμπόκοφ, Απόγνωση, συντίθεται με μια συγκλονιστική πρόζα