Το θέμα για το οποίο θα σας μιλήσω μετά από προσωπική μου επιλογή είναι ο τζόγος. Ένα θέμα το οποίο βρίσκεται αρκετά ψηλά πλέον στις προτεραιότητες πολλών ανθρώπων, αυτό που δεν ξέρουμε όμως είναι ότι ο τζόγος δεν είναι και τόσο “νέος”. Επειδή είναι ένα κάπως δύσκολο θέμα για κάποιον να το παρακολουθήσει, αν δεν έχει ασχοληθεί ή έστω ακούσει κάτι σχετικά για τα τυχερά παιχνίδια ή το στοίχημα, ας τα πάρουμε από την αρχή και, όταν λέω αρχή, εννοώ ΑΡΧΗ.
Η ιστορία μας ξεκινάει 5.000 χρόνια πίσω περίπου στο 3100π.Χ όπου χρονολογείται η αναφορά ζαριών σε κείμενο των αρχαίων Αιγυπτίων, 300 χρόνια μετά στη Μέση Ανατολή στο σημερινό Ιράν έχουμε και άλλες αναφορές σε τυχερά παιχνίδια με βασικό αντικείμενο τα ζάρια, αφού περάσουμε μετά στους Ρωμαίους οι οποίοι βάσει κειμένων από ιστορικούς της εποχής λάτρευαν αυτό το παιχνίδι και το είχαν σαν το δικό μας τάβλι, φτάνουμε στους Κινέζους οι οποίοι από τότε μέχρι και σήμερα παίζουν το πασίγνωστο σε όλους domino. Με λίγο ψάξιμο παραπάνω συνειδητοποίησα ότι ο άνθρωπος πρώτα χρησιμοποίησε τα ζάρια και μετά τον χρυσό – δεδομένο ότι η πρώτη χρήση του χρυσού χρονολογείται στις αρχές της τρίτης χιλιετίας π.Χ. Μπορεί να ακούγεται γελοίο, αλλά δεν παύει να είναι μία επιστημονικά στο περίπου αποδεδειγμένη είδηση.
Την σήμερον ημέρα όμως με τον όρο τζόγο εννοούμε τη διαδικασία κατά την οποία ένας παίκτης ποντάρει χρήματα σε ένα παιχνίδι του οποίου το αποτέλεσμα δεν είναι σίγουρο. Σε τι μπορεί να ποντάρει; Μπορεί να ποντάρει σε όλα τα παιχνίδια του καζίνου (π.χ. ρουλέτα, blackjack, poker), στοίχημα αθλητικών αγώνων, στοίχημα εικονικών αγώνων, καθώς και σε ιπποδρομίες ή κυνοδρομίες (αγώνες ταχύτητας με σκυλιά). Όλα αυτά τα παιχνίδια έχουν κάτι κοινό και αυτό το κάτι είναι που τα κάνει όλα να είναι τζόγος: το ρίσκο. Αυτή είναι η υποτιθέμενη “ουσία” που κατακλύζει τον τζογαδόρο την στιγμή που ρισκάρει τα χρήματά του σε κάτι άγνωστο, σε κάτι που θα το κρίνει η τύχη. Εκείνη τη στιγμή ο παίκτης νιώθει τα πάντα. Εκεί είναι η χαρά και όχι στη νίκη.
Λογικά θα σας ξάφνιασα πάλι αλλά είναι η αλήθεια. Ένας πραγματικά εθισμένος στο τζόγο χαίρεται, όταν κερδίζει, γιατί θα έχει ακόμα περισσότερα χρήματα που σημαίνει ότι θα μπορεί να παίξει ακόμα περισσότερο το παιχνίδι. Για να καταλάβετε πόσο βαθιά πέφτουν οι άνθρωποι στο τζόγο, θα σας πω μία ατάκα από την ταινία “Τυφλή Ζαριά του ΝτάνΜαχόουν” -που είναι αληθινή ιστορία-. Ο πρωταγωνιστής μιλώντας σε μία θεραπεύτρια για την απεξάρτηση του της λέει “Η ηδονή που παίρνω από τον τζόγο είναι 99% . Η ηδονή που παίρνω από τη γυναίκα μου είναι 10%” . Απλώς σκεφτείτε αυτό…
Advertising
Το ερώτημα είναι ο τζόγος τελικά προκαλεί μόνο κακό; Φυσικά και όχι. Ο τζόγος είναι εθισμός, είναι εξάρτηση, γίνεται ναρκωτικό, αν δεν το χειριστείς σωστά, όπως η μορφίνη μία ουσία που είναι δώρο για την ιατρική, ένα πολύ χρήσιμο φάρμακο που από την άλλη μεριά όμως με κακή χρήση μπορεί να γίνει ένα θανατηφόρο ναρκωτικό. Με αυτό τον τρόπο δεν εννοώ ότι τα τυχερά παιχνίδια είναι ένα δώρο στην ανθρωπότητα, αλλά με την κατάλληλη διαχείριση μπορεί να γίνουν άλλος ένας τρόπος ψυχαγωγίας.
Κλείνοντας να δώσω μία συμβουλή – εξομολόγηση. Αφορμή για να ασχοληθώ με το θέμα, ήταν η προσωπική μου ενασχόληση με τον τζόγο, συγκεκριμένα του onlineστοιχηματισμού. Ξεκίνησαν όλα τέλος του φετινού καλοκαιριού που αποφασίσαμε με την παρέα μου να ξεκινήσουμε να παίζουμε για πλάκα και έτσι παρέμεινε. Δεν έπαιζα ποτέ τόσο φανατικά, ώστε να φτάσω στο σημείο, όπως το παράδειγμα που σας έδωσα, και, ενώ παραδόξως είχα φτάσει να βγάζω ένα αξιοσημείωτο χαρτζιλίκι, έφτασα επίσης σε σημείο χωρίς να το καταλαβαίνω να ρισκάρω σχετικά μεγάλα ποσά προσαρμοσμένα στις δυνατότητές μου και για αυτό αποφάσισα να κάνω μία άμεση διακοπή, κάτι το οποίο είναι και ο νούμερο ένα κανόνας, εάν ασχοληθεί κανείς: παίξε για πλάκα και σταμάτα, όταν βλέπεις ότι το παιχνίδι σε απορροφά.
Ο τζόγος είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα με εκατομμύρια άτομα πληγωμένα από την εξάρτηση αυτή, μία επίσκεψη έστω στις εξομολογήσεις των ασθενών του ΚΕΘΕΑ στην ιστοσελίδα της μονάδας, ίσως να σας κάνουν να καταλάβετε για τα καλά τι μπορεί να κάνει ο Τζόγος.
Advertising
