Διάσημοι χορευτές που άφησαν εποχή. Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο χορός, είχε και εκείνος ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους στην τέχνη αυτή και έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίζονται θρύλοι. Ας δούμε μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια του χορού όλων των εποχών που άλλαξαν και επηρέασαν το έργο και την πορεία μεταγενέστερων χορευτών.

Ρούντολφ Νουρέγιεφ

Ο κορυφαίος Ρώσος χορευτής χαρακτηρίστηκε ως ο σπουδαιότερος του 20^ου αιώνα στο κλασικό μπαλέτο. Το μεγάλο ταλέντο, η σπουδαία τεχνική που υπήρχε σε κάθε του κίνηση αλλά και η αρμονία των κινήσεών του φάνηκαν από νωρίς και συνέδραμαν στο να οικοδομηθεί αργά και σταθερά αυτός ο θρύλος του παγκόσμιου χορού. Ο Νουρέγιεφ κατά τη διάρκεια της σπουδαίας καριέρας του συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της σκάλας του Μιλάνου και του Βερολίνου, ανεβάζοντας σπουδαία έργα όπως ο Δον Κιχώτης, η λίμνη των κύκνων και ο Καρυοθραύστης. Ωστόσο, πολύκροτη και γεμάτη πάθος υπήρξε και η προσωπική του ζωή, η οποία ουκ ολίγες φορές ανακατεύτηκε σε σκάνδαλα και ιστορίες πάθους. Ο ίδιος υπήρξε ομοφυλόφιλος και ποτέ δεν έκρυψε το σεξουαλικό του προσανατολισμό σε μία εποχή που η ομοφοβία ήταν διάχυτη. Πέθανε από AIDS στις 6 Ιανουαρίου του 1993 σε ηλικία μόλις 55 ετών. Το όνομά του παραμένει θρυλικό στην ιστορία του χορού και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μεταγενέστερους χορευτές.

Βασλάβ Νιζίνσκι

Ο Νιζίνσκι πολλές φορές αναφέρεται ως ο σπουδαιότερος χορευτής όλων των εποχών. Η τεχνική του αρτιότητα ακόμα και σήμερα παραμένει αξεπέραστη , ενώ πολλές φορές τον χαρακτήριζαν ως τον χορευτή που αψηφούσε τη βαρύτητα λόγω των εντυπωσιακών υψηλών αλμάτων που εκτελούσε. Μία από τις κορυφαίες δημιουργίες του υπήρξε το “Φάντασμα του Ρόδου”. Η καριέρα του, δυστυχώς, έληξε άδοξα όταν σε ηλικία μόλις 29 ετών ασθένησε από σχιζοφρένεια. Υπήρξε δεξιοτέχνης του χορού ενώ αξέχαστη παραμένει η ικανότητά του να εκτελεί en pointe. Οι συνεργασίες του συμπεριέλαβαν και τη σπουδαία Άννα Παύλοβα, η οποία και απογείωσε την καριέρα του. Πέθανε στις 8 Απριλίου του 1960 σε ηλικία 61 ετών. Θα παραμείνει για πάντα ένας ανεπανάληπτος θρύλος στη χορευτική τέχνη.

Φρεντ Ασταίρ

Ο κορυφαίος χορευτής του Παγκόσμιου κινηματογράφου τον οποίο ο ίδιος ο Νουρέγιεφ είχε χαρακτηρίσει ως τον κορυφαίο χορευτή του 20^ου αιώνα. Πρωταγωνίστησε σε 31 χορευτικές ταινίες και άφησε εποχή για την καλλιτεχνική του συνεργασία με την Τζίντζερ Ρότζερς. Η προσφορά του στην ιστορία των μιούζικαλ υπήρξε καθοριστική και ο ίδιος θεωρείται ο σπουδαιότερος χορευτής της μεγάλης οθόνης. Έφυγε από τη ζωή στις 22 Ιουνίου του 1987 από πνευμονία.

Άννα Πάβλοβα

Μία από τις κορυφαίες μπαλαρίνες του 20^ου αιώνα γνωστή ως “ένας κύκνος που χορεύει“. Η δημιουργία του ρόλου στον “Θάνατο του κύκνου” της χάρισε μία θέση στην αθανασία. Η Πάβλοβα ήταν γνωστή ως μία χορεύτρια που αψηφούσε πολλές φορές τους ακαδημαϊκούς κανόνες και ερμήνευε πολλές φορές ρόλους με λυγισμένα τα γόνατα, κάτι που δεν ήταν σύνηθες. Η αγάπη της για το χορό ήταν τόσο μεγάλη που μπορούσε να συνεχίσει να χορεύει ακόμα και με σπασμένο πόδι, ενώ αναγκαζόταν να τοποθετεί ένα μικρό κομμάτι ξύλο στα παπούτσια εξαιτίας μίας φυσικής αδυναμίας που είχε ο αστράγαλος της. Αξιομνημόνευτες έχουν υπάρξει οι συνεργασίες της και με άλλους θρύλους του χορού, όπως τον Βασλάβ Νιζίνσκι. Το αστέρι της έλαμψε τη δεκαετία 1920- 1930 μέχρι τη στιγμή που ασθένησε σοβαρά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το χορό. Έφυγε από τη ζωή το 1931, ενώ η τελευταία της επιθυμία ήταν να ντύσουν τη σορό της κύκνο και να παίζουν τη μουσική από το “Θάνατο του κύκνου”. Παραμένει η σπουδαιότερη μπαλαρίνα όλων των εποχών.

Ισιδώρα Ντάνκαν

Ακόμα μία γυναίκα χορεύτρια που άφησε το στίγμα της στην ιστορία του χορού, περισσότερο γνωστή ως η “ξυπόλυτη χορεύτρια”. Πηγή έμπνευσης για εκείνη υπήρξε η αρχαία ελληνική χορογραφία κάτι που παρατηρούμε σε όλη την καλλιτεχνική της πορεία. Η ύπαρξή της μετουσιωνόταν μέσα στο χορό και αυτό ήταν που καθήλωνε τους θεατές στα καθίσματά τους και τους προκαλούσε δέος και έκπληξη. Το μεγάλο ταλέντο όμως συνοδεύτηκε από μία ζωή η οποία της έφερε στο διάβα της πολλές προσωπικές τραγωδίες αφού έχασε και τα δύο παιδιά της μετά από ένα τραγικό δυστύχημα και βίωσε την αυτοκτονία του συζύγου της. Ο θάνατός της ήταν εξίσου σκληρός και άδικος. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1917, το φουλάρι της πιάστηκε στις πίσω ρόδες του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε με αποτέλεσμα να αποκεφαλιστεί και να βρει τραγικό θάνατο.

Ίσως τα μεγάλα ταλέντα πάντοτε να τα συνοδεύουν μεγάλες τραγωδίες και άδικοι θάνατοι.

Άνθρωποι που το όνομά τους γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του χορού και κέρδισαν για πάντα την αθανασία.