4+1 νεοελληνικές ταινίες να δεις με τον ανεμιστήρα αγκαζέ. Από τον Μιχάλη Κατσούρη

Κάθε Αύγουστο κάθε καλοκαιριού υπάρχουμε εμείς, που είτε από υποχρέωση είτε από επιθυμία βιώνουμε την αστική ραστώνη κάποιο μεσημέρι σε κάποιο αστικό κέντρο. Ευτυχώς για εμάς, πέρα από τον ανεμιστήρα, υπάρχει το ύστερο Ελληνικό σινεμά, το οποίο τιμά την εποχή του καλοκαιριού δέοντος και ποικιλομόρφως.

Τα παρακάτω είναι 4+1 παραδείγματα ταινιών που βλέπονται ιδανικά μια Αυγουστιάτικη μέρα με μια παγωμένη μπύρα και με τον ανεμιστήρα αγκαζέ.

1) Φτάσαμεε!…του Σάκη Τσιώλη[2004]

Ξεκινάμε από την ορεινή Βοιωτία και το Φτάσαμεε!… του Σάκη Τσιώλη. Όλοι, ή έστω οι περισσότεροι, έχουμε αναμνήσεις από πανηγύρια σε ορεινά χωρία με τα σουβλάκια να καταναλώνονται με ρυθμούς εξωπραγματικούς και τον ήχο του κλαρίνου να μας κυνηγάει ακόμα και στον ύπνο μας μετά το τέλος της κομψής τελετής. Ε λοιπόν, το Φτάσαμεε!… θα σε μεταφέρει για ενενήντα λεπτά σε ένα τέτοιο χωριό, στις προετοιμασίες ενός τέτοιου πανηγυριού και στις μουσικές που έχουν χαρακτηρίσει τη περασμένη δεκαετία. Το Φτάσαμεε!… του Σάκη Τσιώλη, όπως σημειώνεται και στους τίτλους αρχής, είναι μια μουσική κωμωδία της κεντρικής Ελλάδας  η οποία μπορεί να σε μεταφέρει από το καναπέ του σπιτιού σου στη πλαστική καρέκλα ενός νεοελληνικού πανηγυριού.

2) SUNTAN του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου[2016]

Από βουνό πάμε σε θάλασσα και από την ορεινή Βοιωτία στο νησί της Αντιπάρου. Το SUNTAN θα σου δώσει την απαραίτητη Κυκλαδίτικη τζούρα για αυτό το καλοκαίρι. Από τα νυχτερινά μαγαζιά του νησιού μέχρι το camping του και από τη χώρα του μέχρι τις ερημικές του παραλίες. Το SUNTAN ακροβατεί μεταξύ της ανεμελιάς και του δράματος, μεταξύ του ρομάντζου και της μιζέριας. Αν αυτό το καλοκαίρι δεν είχες την ευκαιρία να βουτήξεις στα νερά του Αιγαίου ή να τα παρατήσεις όλα και να πας σε κάποιο νησί, ταξίδεψε μέχρι την Αντίπαρο μέσα από τη ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Προσοχή!! Το ταξίδι δε προβλέπεται ανέμελο και χωρίς φουρτούνες.
* Στα συν της ταινίας το εξαιρετικό guest του Γιάννη Οικονομίδη.

3) ΤΣΙΟΥ… του Μάκη Παπαδημητράτου[2005]

Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα…και δεν έχει ζουζού. Μια ατάκα μια ταινία. Μετά τις εξορμήσεις μας σε βουνό και θάλασσα μεταφερόμαστε στο αστικό τοπίο της θερινής Αθήνας και δη της Αθήνας ανήμερα ενός δεκαπενταύγουστου. Όποιος/α έχει περάσει έστω και μια φορά δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα καταλαβαίνει ακριβώς τη ψυχολογία των χαρακτήρων και το ύφος της ταινίας. Άδειοι δρόμοι, αφόρητα υψηλές θερμοκρασίες και εκκωφαντική ησυχία χαρακτηρίζουν τη πρωτεύουσα τη συγκεκριμένη μέρα δημιουργώντας ένα σχεδόν μεταποκαλυπτίκό σκηνικό. Η ταινία πλέον είναι κλασσική και σίγουρα κάπου στη Αθήνα θα παιχτεί σε κάποιο θερινό και αυτό τον Αύγουστο. Για τους λάτρεις της καλοκαιρινής Αθηναϊλας.

4) Φθηνά Τσιγάρα του Ρένου Χαραλαμπίδη[2000]

Αθήνα! Αθήνα! Αθήνα! Τη να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη ταινία. Ίσως είναι ένα από τα καλύτερα πορτραίτα πόλης που υπάρχουν στο Ελληνικό σινεμά, μιας πόλης που έχει αλλάξει από τότε, που δεν υπάρχει πια όπως συνηθίζει να λέει σε συνεντεύξεις του ο δημιουργός της. Ταινία φτιαγμένη για βραδινή ρομαντζάδα καθώς ο ρομαντισμός είναι διάχυτος σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και κάνει την Αθήνα να φαντάζει μια από τις πιο ερωτικές πόλεις. Η κινηματογράφηση της σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική που έγραψε ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος δίνουν στη ταινία μια ποιητική υπόσταση που δύσκολα συναντάς πλέον. Σίγουρα θα τη βρεις σε κάποιο θερινό κινηματογράφο να προβάλλεται αν και το να βρεις πλέον θέση δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς το κοινό της ταινίας μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.

+1) Σπιρτόκουτο του Γιάννη Οικονομίδη[2002]

Ειδική μνεία στη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη. Φεύγοντας από τα ορεινά της Βοιωτίας, τη θάλασσα της Αντιπάρου και το αστικό τοπίο της άδειας Αθήνας γυρνάμε στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος στο Κορυδαλλό. Μια ταινία που οπτικοποιεί την αστική ραστώνη όσο καμία, μια οικογένεια που υπό καύσωνα και με αγκαζέ τον ανεμιστήρα προσπαθεί να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να εγκλωβιστεί στα σαθρά θεμέλιά της και να οδηγηθεί στην απόλυτη αταξία. Καλώς ή κακώς θα ταυτιστείς με κάποια ατάκα, κάποια συμπεριφορά ή κάποια κατάσταση αυτού του οικογενειακού δράματος.