“Η χώρα των μηχανών” της Αθηνάς Κούνιου

Κανείς δεν περίμενε πως ένα τόσο όμορφο πρωινό θα μπορούσε να μετατραπεί σε κόλαση . Δεν πέρασε από κανενός το μυαλό πως μια τόσο όμορφη μέρα θα μπορούσε να οδηγήσει στον προσωπικό τους εφιάλτη , κανένα σημάδι δεν προμηνούσε την βραδινή καταστροφή . Όπως κάθε πρωί ο κόσμος σηκώθηκε από το κρεβάτι του , έφαγε το πρωινό του και έφυγε βιαστικά για την δουλεία ανυποψίαστος για τον επικείμενο χαμό . Αυτό ακριβώς επιχείρησε να κάνει και ο κύριος Α . αλλά για εκείνον η μοίρα είχε επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι . Σηκώθηκε το πρωί συνειδητοποιώντας πως είχε είδη αργήσει για την δουλειά του μιας και το ξυπνητήρι επέλεξε να μην του κάνει την χάρη και να παραμείνει βουβό . Δεν υπήρχε πια χρόνος για πρωινό , έπρεπε να πάρει τον χαρτοφύλακα του και να φύγει γρήγορα για την δουλειά . Για άλλη μια φορά όμως η τύχη δεν ήταν με το μέρος του . Το μικρότερο παιδί του είχε πάρει τον χαρτοφύλακα και είχε αδειάσει το περιεχόμενο του στο μαρμάρινο πάτωμα του σπιτιού . Κάθε έγγραφο ήταν ζωγραφισμένο με παιδικές ζωγραφιές και όπως ήταν φυσικό αυτή δεν ήταν εμφάνιση εταιρικού χαρτοφύλακα . Του πείρε μισή ώρα να δαχτυλογραφήσει και να εκτυπώσει τα έγραφα κάνοντας έτσι την αργοπορία του ακόμα πιο αισθητή . Ο κύριος Α. έριξε μια γρήγορη ματιά στο ασημένιο ρολόι που κοσμούσε τον καρπό του και σημάδια απελπισίας ζωγραφίστηκαν στο πρόσωπο του . Αυτή την φορά ήταν σίγουρος πως το χαρτί της απόλυσης του θα ήταν ακουμπημένο στο γραφείο του όταν αυτός θα έφτανε στο χώρο εργασίας του . Έβαλε γρήγορα τα καφέ σκαρπίνια του έστρωσε το σακάκι του και αφού σιγουρεύτηκε πως κρατούσε τον χαρτοφύλακα έφυγε από το σπίτι κλείνοντας την πόρτα πίσω του . Για κάποιο ανεξήγητο λόγο το σύμπαν είχε βαλθεί να τον καταστρέψει . Το αυτοκίνητο του δεν έλεγε να πάρει μπρος και η δουλειά του βρισκώταν 30 χιλιόμετρα μακριά . Η μόνη λύση ήταν το τραμ . Ή στάση όμως βρισκόταν 10 λεπτά μακριά με τα πόδια και δεν είχε τόσο χρόνο στην διάθεση του ούτε χρήματα για ταξί . Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τρέξει . Και αυτό έκανε . Για πρώτη φορά στην ζωή του ένιωθε τόσο αγχωμένος , εδώ δεν διακινδυνεύοντα μόνο η θέση του στην δουλειά αλλά και η ζωή της οικογένειας του . Αυτή η δουλειά τους πρόσφερε τα απαραίτητα για να ζήσουν . Με την ψυχή στο στόμα έφτασε στον σταθμό μόνο και μόνο για να ανακαλύψει πως οι οδηγεί έκαναν απεργία. Η απελπισία του ήταν πια εμφανής σε όλο του το σώμα . Η κατάσταση είχε φτάσει στα όρια της τρέλας . Ξαφνικά όμως κάτι τράβηξε την προσοχή του . Ένα ποδήλατο παρατημένο σε μια γωνία . Χωρίς δεύτερη σκέψη ανέβηκε πάνω του και άρχισε το πετάλι . Δυστιχώς για εκείνον όμως κάθε πράξη έχει μια αντίδραση .Τα πόδια του είχαν πάρει φωτιά και το που μπορούσε να σκεφτεί εκείνη την στιγμή ήταν πως δεν έπρεπε να χάσει την δουλειά του . Είχε μοχθήσει πολύ για αυτήν την θέση και δεν θα άφηνε μια μικρή κακοτυχία να του μπει εμπόδιο . Όμως για κάποιον λόγο η μοίρα είχε βαλθεί να του βάζει τρικλοποδιές . Ο πριν λίγα λεπτά πεντακάθαρος ουρανός είχε γεμίσει μαύρα σύννεφα και η βροχή άρχισε να πέφτει καταρακτοδώς. Λίγα λεπτά αργότερα οι δρόμοι ήταν όμοιοι με ποτάμια . Κάτι δεν πήγαινε καλά , ήταν πεπεισμένος για αυτό . Ίσως να ήταν και ο μόνος που μπορούσε να καταλάβει τους οιωνούς της μοίρας . Άλλωστε ο ίδιος ήταν ο πρώτος και ο πιο σημαντικός κρίκος της αλυσίδας . Το ποδήλατο με το ζόρι ισορροπούσε μέσα στα νερά αλλά εκείνος δεν σταματούσε λεπτά . Ο νους του ήταν μόνο στον στόχο του .Κάθε λίγο κοιτούσε το ρολόι του . Είχε αργήσει πάνω από δυο ώρες και δεν συγχωρούνταν πλέον λάθη . Έπρεπε να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε για την οικογένεια του , για εκείνον . Μισή ώρα αργότερα βρισκόταν έξω από το κτήριο της εργασίας του . Με κατεβασμένο κεφάλι μπήκε μέσα και κατευθύνθηκε προς τα γραφεία της διεύθυνσης. Το αφεντικό του τον κοίταξε αυστηρά αλλά δεν είχε χρόνο να τον επιπλήξει γιατί τα τηλέφωνα ερχόταν βροχή . Έτσι ο κύριος Α. την γλίτωσε με μια απλή επίπληξη και την αφαίρεση ενός ημερομίσθιου . Αμέσως ο κύριος Α. ανακουφίστηκε και επέστρεψε στο γραφείο του . Κάτι μέσα του όμως του έλεγε πως τα βάσανα του δεν είχαν τελειώσει ακόμα . Μόλις είχαν αρχίσει . Μια στοίβα από χαρτιά τον περίμενε πάνω στο γραφείο του και η απελπισία επέστρεψε ξανά στο πρόσωπο του . Κάθισε στην καρέκλα και με τον στυλό στα χέρια άρχισε να διαβάζει και να υπογράφει . Το μυαλό του είχε θολώσει . Το μόνο που έκανε ήταν να διαβάζει και να υπογρέφει σαν ρομπότ χωρίς να κάνει ερωτήσεις η να παραπονιέται . Αν έκανε κάτι τέτοιο διακινδυνεύοντα η θέση του . Και τότε ήταν που άρχισε η καταστροφή . Ένα έγγραφο . Ένα απλό έγγραφο . Αυτή ήταν η αιτία για τον εφιάλτη που θα ζούσαν λίγες ώρες αργότερα . Το μυαλό του κύριου Α . ήταν θολωμένο και δεν πρόσεξε πως όταν υπέγραφε τον έγγραφο υπέγραφε ταυτόχρονα την καταδίκη μιας ολόκληρης πόλης . Θα το ανακάλυπτε όμως πολύ σύντομα . Ίσος πιο σύντομα από όσο θα πίστευε κανείς …..Είχε φτάσει 10 το απόγευμα και ήταν επιτέλους είχε έρθει η ώρα για το κύριο Α να φύγει και να πάει στην οικογένεια του . ΉΤΑΝ Όμως Αφελές από μέρους του να πιστέψει πως θα μπορούσε επιτέλους να χαλαρώσει . Η μοίρα δεν είχε τελειώσει ακόμα τα παιχνίδια της . Δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον διευθυντή του και 3 λεπτά αργότερα βρισκώταν στο γραφείο του . Ο κύβος ερρίφθη . Χτύπησε διστακτικά την πόρτα και μπήκε στο γραφείο . ” Υπογράψατε την έγκριση για το άνοιγμα του νέου εμπορικού ; ” άκουσε τη βαριά φωνή του διευθυντή και έγνεψε θετικά . Το πρόσωπο του άνδρα συσπάστηκε και ένα σχεδόν σατανικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του . Όλα ήταν προσχεδιασμένα , μια καλοσχεδιασμένη πλεκτάνη .Ο Κύριος Α επιστρέφει στο σπίτι του αργά το βράδυ και μόνο όταν ανοίγει τις ειδήσεις καταλαβαίνει τα λάθη τα οποία είχε κάνει . Το ποδήλατο που είχε πάρει ήταν πανάκριβο και τώρα η αστυνομία έψαχνε τον κλέφτη . Και ακόμα χειρότερο , το νέο εμπορικό είχε την ικανότητα να κλείσει τις μικρότερες επιχειρήσεις και πολλοί άνθρωποι θα έμεναν χωρίς δουλειά μιας και δεν θα προσέφερε νέες θέσεις μιας και τα πάντα θα δούλευαν αυτόματα . Το εμπορικό κυριαρχούνταν από ρομπότ . Αν είχε προσέξει καλύτερα που έβαζε την υπογραφή του θα είχε γλυτώσει τον εαυτό του αλλά και την αγαπημένη του πόλη από πολλά βάσανα . Με μια απλή υπογραφή εγγράφου , μια κακή μέρα και μερικές κακές προθέσεις μια πόλη χάθηκε μέσα σε εικοσιτέσερεις ώρες . Η κάθε πράξη φέρνει μια άλλη και ένα μόνο λάθος μπορεί να καταστρέψει πάνω από μια ζωές. Τελικά το φαινόμενο της πεταλούδας ήταν σωστό . Ακόμα και η πιο φαινομενικά απλή πράξη μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ο κύριος Α. βρέθηκε στην φυλακή με την κατηγορία της κλοπής και η οικογένεια που πάσχιζε να σώσει έμεινε άστεγη , οι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη που τώρα είναι γνωστή ως ” Η χώρα των μηχανών “.