Το είδος τρόμου είναι γνωστό για τις φρικιαστικές, βίαιες εικόνες του, αλλά υπάρχουν ταινίες που έχουν μια απροσδόκητη αίσθηση ομορφιάς που στοιχειώνει και κάνει κάποιους από εμάς να θέλουμε να ζούμε οι ίδιοι μέσα σε μια από αυτές (κατά προτίμηση με ποιητική δικαιοσύνη, τέλος πάντων).
Φυσικά, υπάρχει η άποψη ότι το ωραίο είναι υποκειμενικό και έχει να κάνει με τα γούστα του καθένα. Την ίδια στιγμή όμως έχει και μια αδιαφιλονίκητη αντικειμενικότητα που απορρέει από το γεγονός ότι υπάρχουν κοινά στοιχεία για τον τρόπο πρόσληψης της αισθητικής σε όλους μας.
Εδώ θα σου παρουσιάσουμε ορισμένες αισθητικά ευχάριστες ταινίες τρόμου του παρελθόντος και του παρόντος που έχουν κλέψει τις εντυπώσεις της πλειοψηφίας κριτικών και θεατών όσον αφορά ένα βασικό στοιχείο, το στυλ, καθώς και τι κάνει κάθε μία από αυτές τόσο σπουδαία.
Γιατί, αν ψάξεις αρκετά, μπορείς να βρεις την ομορφιά ακόμα και μέσα στο σκοτάδι του κακού.
The Cabinet of Dr. Caligari (1920)
Η γερμανική ταινία τρόμου The Cabinet of Dr. Caligari αποτελεί ένα υπνωτιστικό αριστούργημα του βωβού κινηματογράφου της δεκαετίας του ‘20 λόγω των σουρεαλιστικών εικόνων της. Ο γερμανικός εξπρεσιονισμός συχνά ασχολήθηκε με την τρέλα. Εδώ, διερευνάται η εξουσία ως φαύλη και αυταρχική δύναμη και εξετάζεται η αντίθεση ανάμεσα στην παραφροσύνη και την αρμονία.
Η ταινία , καινοτόμα για την εποχή της και αλλόκοτα ωραία, χρησιμοποιεί εξαιρετικές τεχνικές μοντάζ. Τα ασπρόμαυρα μοτίβα μας οδηγούν να κάνουμε μια βουτιά στον εξπρεσιονισμό. Τα δισδιάστατα σκηνικά είναι κρίσιμα, με πολλά οδοντωτά δέντρα και γκροτέσκες κατασκευές να προβάλλουν συχνά. Αυτή η χρήση αφηρημένης αισθητικής δημιουργεί εν γένει την ατμόσφαιρα της ταινίας.
Psycho (1960)
Αναμφίβολα η πιο διάσημη ταινία του Alfred Hitchcock, το Psycho, κατάφερε να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα κινηματογραφική παραγωγή. Επικεντρώνεται στην συνάντηση της Marion (Janet Leigh) με τον περίεργο ιδιοκτήτη ενός μοτέλ, Norman (Anthony Perkins), και τα όσα ακολουθούν.
Η παραμορφωμένη προοπτική κάνει την ταινία παράδειγμα αισθητικής και επιτυγχάνεται μέσω της σωστής χρήσης της κάμερας. Ο Hitchcock την χρησιμοποιεί για να χειριστεί το κοινό, να μεταδώσει την αγωνία. Έτσι, έχουμε εξαιρετικά τοποθετημένα πλάνα και φωτισμό που φωτίζει το περιβάλλον, αλλά κρύβει την αλήθεια. Στην εικονική σκηνή του ντους η Marion δεν βλέπει την φιγούρα, αλλά και ο θεατής εξαπατάται από την σκιά. Ποτέ δεν βλέπουμε το πρόσωπο, ωστόσο πιστεύουμε πως ξέρουμε ποιο είναι λόγω του πλαισίου της ταινίας πριν το γεγονός.
Repulsion (1965)
Από τα σπουδαιότερα έργα του αμφιλεγόμενου Roman Polanski, το Repulsion ακολουθεί τη ζωή της Carol (Catherine Deneuve), καθώς αποσπάται από την πραγματικότητα και βιώνει μια τεράστια ψυχωτική κατάρρευση, γνωστό θέμα στις ταινίες τρόμου. Αυτή η ψυχολογική διάσπαση εκδηλώνεται μέσω της κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας της ταινίας , με στενούς διαδρόμους, τοίχους που κλίνουν προς τα μέσα και παράθυρα από τα οποία μπαίνει λιγοστό φως.
Η πρωτοποριακή κινηματογραφία προκαλεί έντονη συναισθηματική αγωνία και προσφέρει πολλές ατμοσφαιρικές σκηνές οι οποίες συνοδεύονται συχνά από το εξίσου ατμοσφαιρικό soundtrack που αποτελείται από επαναλαμβανόμενους θορύβους. Ασυμβίβαστα περίεργο, γοητευτικό και υπνωτιστικό, οικοδομεί αποτελεσματικά μια ατμόσφαιρα φόβου που κορυφώνεται με τη χρήση του ασπρόμαυρου.
Suspiria (1977)
Η μπαλαρίνα Suzy (Jessica Harper) επιλέγει να φοιτήσει σε μια ακαδημία χορού με πολλά κρυμμένα μυστικά. Η ταινία τρόμου του Ιταλού σκηνοθέτη Dario Argento, Suspiria, είναι το απόλυτο αριστούργημα ζωηρών χρωμάτων, με ένα σχεδόν ψυχεδελικό αποτέλεσμα.
Εδώ, χρησιμοποιήθηκαν τα βασικά χρώματα μπλε, κόκκινο και πράσινο με τρομερά βίαιο και προκλητικό τρόπο. Δεν υπάρχει σκηνή που να διορθώθηκε μετά την φάση της παραγωγής, ό, τι βλέπουμε δημιουργήθηκε στο σετ. Σε μία από τις αισθητικά πιο όμορφες σκηνές ανάμεσα στις ταινίες τρόμου, το πλάνο είναι φωτεινό και ταυτόχρονα σκοτεινό. Ο τρόπος που το κόκκινο φως καλύπτει το μισό πρόσωπο της ηρωίδας την ώρα που το άλλο μισό είναι κρυμμένο στη σκιά, μας δίνει μια αίσθηση προοικονομίας για το ότι κάτι φρικτό πρόκειται να συμβεί.
The Shining (1980)
Πιθανότατα ήξερες ότι επρόκειτο να βρίσκεται σε αυτήν τη λίστα, προτού καν πατήσεις τον τίτλο. Το The Shining αποτελεί σταθμό στην καριέρα Stanley Kubrick. Ο κεντρικός χαρακτήρας Jack (Jack Nicholson) αναλαμβάνει τη θέση του επιστάτη σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο αλλά, όσο η διανοητική του υγεία επιδεινώνεται, αρχίζει να αποτελεί κίνδυνο για την οικογένειά του.
Ο Kubrick δημιούργησε ένα οπτικό αριστούργημα, μια ταινία τόσο όμορφη που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το καταπληκτικό θέαμα που προσφέρουν τα σωστά χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν και οι ασυνήθιστα ψυχρές, συμμετρικές εικόνες. Η γεωμετρική ελκυστικότητα του κόκκινου και πορτοκαλί χαλιού, ο τέλεια οργανωμένος λαβύρινθος, τα μυστηριώδη δίδυμα κορίτσια και άλλες συγκλονιστικές στιγμές δημιουργούν ένα οπτικό πορτρέτο τρέλας τόσο άψογο, που αρκούν λίγες ματιές για να αισθανθείς ανησυχία βλέποντας αυτήν την ταινία τρόμου.
Sleepy Hollow (1999)
Από αυτήν τη λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει ο μετρ στις ταινίες τρόμου, Tim Burton, με το Sleepy Hollow, που περιέχει πολλά στοιχεία κινηματογραφίας που ενισχύουν την σκοτεινή της φύση και φέρνουν το ακροατήριο στον ζοφερό κόσμο της. Η πλοκή ακολουθεί τον αστυφύλακα Ichabod (Johnny Depp) που καλείται να ερευνήσει μια σειρά περίεργων φόνων.
Το εφιαλτικό σκηνικό της ταινίας είναι απαλλαγμένο από χρώματα, αντ’ αυτού στηρίζεται σε γκρίζους τόνους που τονίζουν ακόμα περισσότερο την απόκοσμη ατμόσφαιρά της. Σε αυτό συνέβαλαν οι εξαιρετικές τεχνικές φωτισμού που προσδίδουν έναν έντονα μυστηριώδη τόνο. Στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για να χτίσουν την γοτθική ατμόσφαιρα και αξίζει να αναφερθούν είναι το επιβλητικό Δέντρο των Νεκρών που στοιχειώνει το τοπίο και ένας επιθετικά καταθλιπτικός ανεμόμυλος.
The Neon Demon (2016)
Είναι από τις ταινίες τρόμου που είτε θα την λατρέψεις είτε θα την μισήσεις. Σίγουρα, όμως, το κινηματογραφικό της στυλ θα σου μείνει χαραγμένο στο μυαλό. Η δράση της ταινίας εκτυλίσσεται στον κόσμο της υψηλής ραπτικής, όπου η πανέμορφη Jesse (Elle Fanning) προκαλεί έντονη ζήλια στους γύρω της και τρέφει τις αρρωστημένες φαντασιώσεις τους.
Η αισθητική του The Neon Demon είναι τρομερά ελκυστική. Η ταινία κατάφερε με την φανταχτερή παλέτα χρωμάτων της να αγκαλιάσει την πειραματική αισθητική και να εκφράσει έναν κόσμο που γλιστράει μέσα από τις ρωγμές της λογικής και γίνεται ένα ονειρικό παραμύθι (ή ένας neon εφιάλτης). Είναι προκλητική και αισθησιακή σε κάθε σημείο. Το αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό και σε αυτό συμβάλλουν τα υπέροχα γραφικά.
Midsommar (2019)
Η φαντασία του σκηνοθέτη του Midsommar, Ari Aster, τοποθετεί τον θεατή στον ηλιόλουστο κόσμο του σουηδικού χωριού Hårga, όπου μια παγανιστική αίρεση προετοιμάζεται για ένα φεστιβάλ. Με μια πρώτη ματιά, αυτή η κοινότητα φαίνεται όμορφη και χαρούμενη, γρήγορα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν…
Οι όμορφα γυρισμένες σκηνές, με τις αρμονικές χρωματικές αποχρώσεις, το γαλήνιο περιβάλλον της σκανδιναβικής υπαίθρου και το άπλετο φυσικό φως είναι τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το πλαίσιο μιας από τις καλύτερες ταινίες τρόμου της χρονιάς και μας τοποθετούν σε έναν ονειρικό σουρεαλισμό. Είναι αναμφίβολα ένα διαμάντι αισθητικής και πολλές φορές, λόγω της μαγευτικής κινηματογραφίας, ξεχνάς ότι αφηγείται ένα εφιαλτικά διεστραμμένο παραμύθι.
Εδώ μπορείς να βρεις τα link για όλες αυτές τις εξαιρετικές ταινίες τρόμου στο IMDb:
- https://www.imdb.com/title/tt0010323/?ref_=fn_al_tt_1
- https://www.imdb.com/title/tt0054215/?ref_=nv_sr_3?ref_=nv_sr_3
- https://www.imdb.com/title/tt0059646/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1
- https://www.imdb.com/title/tt0076786/?ref_=nv_sr_3?ref_=nv_sr_3
- https://www.imdb.com/title/tt0081505/?ref_=nv_sr_2?ref_=nv_sr_2
- https://www.imdb.com/title/tt0162661/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1
- https://www.imdb.com/title/tt1974419/?ref_=fn_al_tt_1
- https://www.imdb.com/title/tt8772262/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1
https://www.youtube.com/watch?v=iYQzqzRUd98
