Οι ταινίες μιλούν για… την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ!

Όχι, σήμερα το μενού δεν έχει κριτική ταινίας, κουλτουριάρικης ή μη, δεν έχει αφιέρωμα, δεν έχει ούτε καν ένα περιεκτικό θεματικό top 10 για όλους εσάς τους σινεφίλ.

Μη μου το κρατήσετε «μανιάτικο».

Αυτή την εβδομάδα δε θα μιλήσω εγώ για τις ταινίες, μα εκείνες για μένα, για σένα και για πολλούς (ελπίζω) ακόμα μισότρελους, αλλά όχι τελείως τρελούς, Ευρωπαίους. Για εσένα λοιπόν, που κοιμήθηκες το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου ψιθυρίζοντας Καληνύχτα και Καλή Τύχη σε μια Αμερική, που προφανώς είναι λίγο περήφανη (στα αυτιά, γιατί κατά τ’ άλλα…) Για εσένα που κατέληξες να κοιτάς λίγες ώρες αργότερα θολωμένος, αφού ούτε καφέ δεν είχες πιει ακόμα, την οθόνη του κινητού σου μια, δύο… δέκα φορές, πριν φωνάξεις στη συσκευή (και μετά στο μπαλκόνι για να ακούσει το σύμπαν) Houston, we’ve had a problem! … Καμία απάντηση.

Εναλλακτικές λύσεις;

1. Run Forrest, run! …Καλό το τρέξιμο για τα νεύρα αλλά ποιος τρέχει πρωί-πρωί; 
2. Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω. …Ταξί; Ποιο ταξί, πεταμένα λεφτά!
3. Να τη δεις Django. Unchained. (ή μήπως τελικά να πάρεις ταξί για να τη δεις Taxi Driver;)                                              … Όχι, πολύ βία. Βία, όπλα, Αμερική. Όχι. Πάει και η τρίτη εναλλακτική σου.

Τι έκανες τελικά; Ξανακοίταξες το κινητό μια τελευταία φορά κι αφού δοκίμασες να γκουγκλάρεις το «Donald Trump wins the election + hoax + joke + false alarm χωρίς κανένα ενθαρρυντικό αποτέλεσμα, ξεφύσηξες δυνατά με μια βαριά απογοήτευση (Θυμάσαι πως ένιωσες μετά το Batman vs Superman; Κάααπως έτσι.)

Λίγα λεπτά αργότερα… δεύτερο κύμα πανικού. Όλοι στο Facebook, στο Twitter, ακόμα και η μαμά σου, που δεν ξέρει να χρησιμοποιεί τίποτα από τα δύο, μιλούν μεταξύ σοβαρού κι αστείου για το τέλος του κόσμου. Κι επειδή από ταινίες έχεις δει πολλές και η φαντασία σου οργιάζει (κυρίως τώρα που τη χρειάζεσαι απεγνωσμένα), σου έρχονται στο μυαλό εικόνες από σκηνές αποκάλυψης και φαντάζεσαι τον εαυτό σου να τρέχει πέρα δώθε 28 Μέρες Αργότερα προσπαθώντας να ξεφύγει από zombie με κόκκινη γραβάτα κι από ένα γιγάντιο μοχθηρό λαγό τον οποίο, ωστόσο, συμπαθείς… γιατί η αλήθεια είναι πως έψαχνες ένα Φίλο για το Τέλος του Κόσμου. Είσαι η Keira Knightley κι ο Donnie Darko ταυτόχρονα, μη σου πω κι ο Cooper, του Ιnterstellar. Γιατί όχι; Τέτοια μέρα δικαιούσαι κι εσύ να ελπίζεις σε ένα παράδοξο. Σκέφτεσαι μέχρι και να φτιάξεις μια σκηνή, σαν την Kirsten Dunst, σε ένα παραμυθένιο, μα συνάμα μελαγχολικό λιβάδι, ή ίσως ένα δωμάτιο πανικού… αλλά σιχαίνεσαι την Kristen Stewart, γι’ αυτό γρήγορα στρέφεσαι στον Michael Shannon και περιπλανιέσαι νοητά στα γυρίσματα του Take Shelter.

Μέσα στην απελπισία σου, ανεβαίνεις ακόμα και στο Snowpiercer, το τρένο που υπόσχεται σωτηρία – και έχει bonus Chris Evans αν είσαι κοριτσάκι, λέω εγώ τώρα – αλλά τα βρίσκεις όλα πολύ άδικα, ρατσιστικά… γενικώς ανυπόφορα. Έτσι, προκειμένου να πέσεις σε κατάθλιψη, κατεβαίνεις στο παγωμένο χιόνι. Ω! Τι είναι αυτό εκεί; Μισοσκεπασμένο από τις τελευταίες νιφάδες που έπεσαν… ένα βιβλίο! «Γυρίστε τον Γαλαξία με Ωτοστόπ» …

Να γυρίσω τον Γαλαξία με Ωτοστόπ; …λες φωναχτά, ενώ κανείς δεν ακούει.

Ok! …λες ακόμη πιο φωναχτά, για να έρθει επιτέλους κάποιος να σε μαζέψει.

Είδες το χιούμορ; Πάντα σε «ξελασπώνει». Άσε που αυτό το παιχνίδι με τους γαλαξίες μπορεί να σε οδηγήσει οπουδήποτε. Μπορεί να κατοικήσεις σε κόσμους τελείως διαφορετικούς. Μπορεί να το γυρίσεις στη μαγεία και να βρεθείς σ’ ένα κάστρο με αμέτρητο φαγητό και ξωτικά ή σ’ ένα fluffy χρωματιστό ονειρόκοσμο σαν εκείνον του Gael Garcia Bernal στο The Science of Sleep.

Δε σε ενδιαφέρει και πολύ. Πλέον θα προτιμούσες να ζεις οπουδήποτε, αρκεί το οπουδήποτε να απέχει από την πρόσφατη πραγματικότητα. Στο Τerminal ενός αεροδρομίου για μήνες σαν ή σε ένα βανάκι στη μέση του πουθενά. Μα περίμενε… έτσι δεν φεύγεις από τον πλανήτη! Τι θα έλεγες για μερικά χρόνια απόλυτης μοναξιάς στο φεγγάρι; Ακούγεται υπέροχο. Το ξέρω.

…Κι αν τίποτα από αυτά δε λειτουργήσει; Ανησυχείς, λογικό. Αν τα αποτελέσματα της 8ης Νοεμβρίου 2016 είναι τελικά τόσο αληθινά, που καμιά αλλαγή τοποθεσίας και κανένα wishful thinking δε σε απομακρύνει τόσο από την άλλη ακτή του Ατλαντικού, ώστε να κοιμηθείς και πάλι γαλήνια, χωρίς το νεοαποκτηθέν σου βάρος;

Μη σκας! Υπάρχει πάντα το ταξίδι στο χρόνο! Βεβαίως κανείς δεν εγγυάται την ασφάλειά σου και προφανώς, είναι πιθανόν να αποδειχθούν όλα χειρότερα, όπως τα περιέγραφε ο H.G. Wells στη Μηχανή του Χρόνου. Ή να είναι όλα μάταια, όπως στο Predestination. Είναι όμως εξίσου πιθανό να καταλήξεις σ’ ένα μεθυστικό Παρίσι, την εποχή του Hemingway και του Picasso. Εγώ ενθουσιάστηκα και μόνο στη σκέψη! Σε συμβουλεύω λοιπόν να μη διστάσεις. Άσε που αν αφήσεις εμένα να σου προτείνω ιδέες απόδρασης, θα φτάσουμε σε κάτι μπερδεμένα Mr. Nobody και Cloud Atlas και, πίστεψέ με, με τη ζαλάδα που σε ταλαιπωρεί ήδη από τα μαντάτα Trump, δεν θα αντέξεις περισσότερο μπέρδεμα…

Αλίμονο! Κάπου εδώ ο φανταστικός σου κόσμος αρχίζει να καταρρέει, λίγο πιο άχαρα από ότι στο Inception. Η καφετιέρα βγάζει ατμούς (ίσως γιατί ο καφές είναι έτοιμος, ίσως γιατί κι αυτή υποφέρει) κι εσύ ξυπνάς, ταρακουνιέσαι, γεμίζεις την κούπα σου και αποφασίζεις ν’ αρχίσεις το κάπνισμα να σκεφτείς πιο ρεαλιστικά. Όπως και να το κάνουμε ό,τι έγινε, έγινε. Η Αμερική πρέπει να το αντιμετωπίσει, κι εσύ να το δεχτείς… ή το αντίστροφο; Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, πάντως, δεν είχαν καθόλου δελεαστικές επιλογές. Ο Captain America δυστυχώς δεν αναφερόταν σε κανένα ψηφοδέλτιο. Ούτε ο Captain Fantastic.

Σε ποιον να εμπιστευτούν την προεδρική καρέκλα;

• Σε κανέναν μεθυσμένο πιλότο;
• Σ’ έναν πιλότο που θα τους έριχνε στο νερό για να τους σώσει;
• Σε 7 Ψυχοπαθείς;
• Στον Μr. Wilson που τυχαίνει να είναι και μπάλα του βόλεϊ;

Καμία από τις παραπάνω επιλογές δεν θα ήταν καλύτερη από ένα επικίνδυνο καρτούν…

Or wait.

Σημείωση 1: Το παρόν άρθρο διακρίνεται από έντονες τάσεις φυγής και αποτελεί αντανακλαστική αντίδραση, που αν και φυσιολογική, συνίσταται να είναι σύντομη. Σε απλά ελληνικά, στο ακραίο και το άδικο δε γυρνάμε την πλάτη, το κοιτάμε στα μάτια (κι ας μη θέλει κανείς να κοιτάξει στα μάτια ή γενικώς να κοιτάξει τον Donald Trump) και φωνάζουμε. Φωνάζουμε κυρίως για εκείνους που θα τους βάζουν στο mute και θα τους «trumpουκίζουν», πλέον και επισήμως.

Σημείωση 2: Αν αναρωτιέσαι, όσες ταινίες αναφέρονται σε τούτη τη σελίδα, προτείνονται ανεπιφύλακτα ή με ελάχιστες επιφυλάξεις. Όλες, εκτός από το Batman vs Superman.