Χαιρετώ τους πολυαγαπημένους μου! Εύχομαι να είστε όλοι πολύ πολύ καλά, σε παραλίες και πόλεις, με βιβλία αγκαλιά ή χωρίς. Όπως και να’ χει, εν όψη άλλης μίας Κυριακής, είμαι εδώ, στη βάση μου πιστή, για να μιλήσουμε για έναν εξαίρετο δημιουργό και ναι, είναι πάλι Έλληνας. Όχι, για να δείτε, τι αστέρια βγάζουμε! Ο λόγος, για τον Στέργιο Πάσχο, έναν σεναριογράφο και σκηνοθέτη, που εύστοχα θα τον χαρακτήριζε κανείς ως πολλά υποσχόμενο. Πάμε, λοιπόν, να δούμε την κινηματογραφική του πορεία μέχρι σήμερα, και όπως πάντα, χρονολογικά!
Στέργιος Πάσχος: Όλα όσα πρέπει να ξέρεις
Ο Στέργιος Πάσχος γεννήθηκε το 1985 στο Βελεστίνο, περιοχή της Μαγνησίας, από όπου και κατάγεται. Το 2003 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, πλέον, όμως, είναι μόνιμος κάτοικος των Αθηνών. Στο εργογραφικό του θα συναντήσει κανείς, κατά κύριο λόγο, ταινίες μικρού μήκους αλλά μεγάλου ενδιαφέροντος. Στα χρονικά πλαίσια, με αφετηρία από το 2007 με το «Leaving Room» έως και το 2013, με τα «ο Έλβις είναι νεκρός» και «μαθήματα οδήγησης», επικεντρώνει την σκηνοθετική ματιά και το σεναριακό του ταλέντο σε τέτοιους είδους ταινίες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Βέβαια, τη χρονιά που μας πέρασε, σημειώνει ένα άλμα στην κινηματογραφική του πορεία. Επιμελείται εξ΄ ολοκλήρου το σενάριο και την σκηνοθεσία για μία μακροσκελή ταινία, δίνοντας σε όλους μας, μία πτυχή του, ανείπωτη μέχρι τα τώρα. Το «Αφτερλώβ» εντυπώθηκε στο μυαλό και τις καρδιές όλων μας, για τη διαφορετικότητα αλλά και μοναδικότητα που φέρει! Και δεν έχουμε, παρά να τον συγχαρούμε για αυτό!
«Regular Night» (2008)
Eν έτει 2008, ο Πάσχος υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία για την ταινία μικρού μήκους, που ακούει στο όνομα «Regular night». Στο δημοφιλέστατο και, ως επί τω πλείστον, αντικειμενικό Imdb, η ταινία κατάφερε επάξια να αποσπάσει 7.6/10, βαθμολογία ευκόλως συγκρινόμενη με μία για οποιαδήποτε οσκαρική ή έστω διεθνούς φήμης. Tο «regular night» τίθεται ως συμμετοχή στο τμήμα «Μικρές Πρεμιέρες» του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Λένε πως μία επιτυχία αντανακλάται στη βράβευση του δημιουργού της, κάτι που εδώ, όντως, συνέβη, αφού ο Στέργιος Πάσχος βραβεύτηκε με αυτά για τον καλύτερο σκηνοθέτη και σεναριογράφο, παρά το νεαρό της κινηματογραφικής του ηλικίας και πείρας. Και αυτό, ήταν απλώς ένα δείγμα της τέχνης του!
«Ελένη» (2010)
Το 2010, συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 34ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και πιο συγκεκριμένα, στο τμήμα Μυθοπλασίας, με την «Ελένη» του. Πρόκειται, εκ νέου, για μία ταινία μικρού μήκους, που σαν ορόσημό της, θέτει τον έρωτα, τον έρωτα που πολλάκις είναι ικανός να σε φέρει ακόμη και ενώπιον του θανάτου. Όταν ζητήθηκε από τον ίδιο τον Πάσχο να δώσει το γενικό κλίμα της ταινίας περιληπτικά, εκείνος απάντησε χαρακτηριστικά πως:
«η Η Ελένη βαριέται, και όταν η Ελένη βαριέται φοβερά πράγματα συμβαίνουν γύρω της. Μια φάρσα για τους ‘μικρούς θανάτους’ που χρειάζεται ένα ζευγάρι, προκειμένου να υπάρχει».
Η διαφορετικότητά της, την έφερε στην δεύτερη κατάταξη ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς εκείνης, στο 3o artfools video festival. Και πιστεύουμε, πως το άξιζε!
«Largo» (2012)
Το «largo», ένα από τα πιο αγαπημένα μου δικά του δημιουργήματα, ήρθε στο φως το 2012. Επί της ουσίας, πρόκειται και εδώ, για μία ιστορία αγάπης, δοσμένη μέσα από τη μορφή ενός ανολοκλήρωτου έρωτα. Στο υπόμνημά της, θα μπορούσε να βρει κανείς τη φράση «η ανολοκλήρωτη ερωτική ιστορία βλεμμάτων σε ρόδες». Όπως, έχει αποκαλύψει παλαιότερα ο Πάσχος, το «largo» προέκυψε ως ανάγκη, δεν ήταν μία τυχαία επιλογή, αλλά μία στοχευμένη δραματοποίηση των όσων ήθελε από καιρό να πει, να μοιραστεί, να δώσει. Αντί για σφαίρες, πέφτουν χαλάζι οι ματιές, τα βλέμματα και ο φόνος παραμένει στο απόκεντρο. Αναζητήστε την!
«Ο Έλβις είναι νεκρός» (2013)
Το φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας, το 2013, άνοιξε την αγκαλιά του για να δεχθεί το «ο Έλβις είναι νεκρός». Μία, κατά τα άλλα, διαφορετική από τις μέχρι τώρα ταινίες του, απευθυνόμενη σε αυτούς που πεθαίνουν για το στυλ. Μόνο που στόχο έχει να τους υπενθυμίσει ότι το στυλ πέθανε, το στυλ είναι, πλέον, νεκρό. Η αρχική ιδέα του ήταν, μάλλον, συγκεχυμένη, αφού οδήγησε σε μία πληθώρα σκέψεων, χωρίς ιδιαίτερο μεταξύ τους δέσιμο και μάς έφερε αντιμέτωπους με το μέγιστο δεινό του κάθε ανθρώπου και των ημερών, τον ίδιο τον εγωισμό. Εκεί, ήταν που κόλλησε. Τι σχέση έχει ο Έλβις με τον εγωισμό; Εσείς θα μου πείτε!
«Αφτερλώβ» (2016)
Δεν θα πω πολλά. Δεν ξέρω αν πρέπει, δεν ξέρω καν τι κάνω εδώ και δεν είμαι μπροστά από την οθόνη να το βλέπω. Η πρώτη, ολοκληρωμένη και μεγάλης διάρκειας ταινία του Στέργιου Πάσχου, με μοναδικές ερμηνείες και αξεπέραστη τεχνική σε ο,τι αφορά το σενάριο και την οπτική. H Κλειώ Παρασκευοπούλου, ως μέλος της ομάδας που αναλαμβάνει την στήλη του κινηματογράφου του MAXMAG, σας έχει ετοιμάσει ένα άρθρο αποκλειστικά για την ταινία αυτήν και μπορείτε να το δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο εδώ ! Δηλαδή, τι μπορείτε, θα το δείτε! Πάει και τελείωσε!
Αυτά, από εμένα και το άρθρο άλλης μίας εβδομάδας. Σκοπός μου, εξαρχής, ήταν να σας μυήσω στον κόσμο του Στέργιου Πάσχου, αυτού του αμίμητου δημιουργού και ανθρώπου του cinema, που ξέρει όσο λίγοι να κλέβει τις εντυπώσεις. Εύχομαι, να το πέτυχα! Μέχρι το επόμενο, σας φιλώ!
