Animation Domination: Μια ωδή στις ταινίες άνιμε

Μία φορα το χρόνο, αφιερώνω τρεις βδομάδες που βλέπω αποκλειστικά και μόνο άνιμε. Το έθιμο αυτό ξεκίνησε άθελα μου, ωστόσο συνεχίζω να το τηρώ ευλαβικά, ανακαλύπτοντας κάθε φορά, ένα νέο κόλλημα, μία νέα αγάπη, έναν φρέσκο και μιντιακό κεραυνοβόλο έρωτα. Από άνιμε-αριστουργήματα, όπως κάθε ταινία σκηνοθετημένη από τον Σατόσι Κον μέχρι και σε ψευτοψαγμένα cheap thrills του Ιαπωνικού animation (όλες οι ταινίες Neon Genesis Evangelion), οι ταινίες άνιμε αποτελούν μία από τις αγαπημένες μου κινηματογραφικές υποκατηγορίες.  Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μία σύντομη λίστα με τις φευγαλέες animated αγάπες μου. Καλή ανάγνωση.

1) Tokyo Godfathers (2003)

Μια συγκινητική και χριστουγεννιάτικη ταινία άνιμε που θα σε σαγηνεύσει, αγαπητέ αναγνώστη, είναι το Tokyo Godfathers. Το άνιμε αποτελεί το τρίτο έργο που σκηνοθετεί ο ταλαντούχος Σατόσι Κον, και αφηγείται τις περιπέτειες τριών αστέγων που ανακαλύπτουν την παραμονή των Χριστουγέννων ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος σε μία φάτνη. Η κοινωνικό-οικονομική κριτική των Χριστουγέννων που θέλει να αναδείξει στον θεατή ο Κον, αποτελεί και μία φρικτή πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους και ένα θέμα που την εποχή που πρωτοβγήκε το Tokyo Godfathers, δεν είχε ιδιαίτερη ανταπόκριση από τα media. Δαγκωτό recommend για αυτούς που θέλουν να δουν ένα αντισυμβατικό Christmas Classic, κάτι εκτός από Home Alone, βρε παιδί μου.

2) Angel’s Εgg (1985)

Σου αρέσει να αναλογίζεσαι τις αρχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας στον ελεύθερο σου χρόνο; Αγαπάς τις θρησκευτικές απεικονίσεις και τους βαθυστόχαστους συμβολισμούς στις ταινίες που βλέπεις; Τότε το Angel’s Egg είναι η ταινία για εσένα. Το άνιμε, που σκηνοθετήθηκε από τον Μαμόρου Οσίι (Ghost in the Shell), αναφέρεται στην ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που ζει σε ένα ερειπωμένο σπίτι, σε μία post-apocalyptic πόλη. Το κορίτσι φροντίζει ένα αυγό το οποίο και κουβαλάει συνέχεια μαζί του,  προκειμένου να το προστατεύσει. Αυτό το ψυχεδελικό, βαθιά αλληγορικό και αινιγματικό άνιμε έχει ως στόχο να αναδείξει στον θεατή την διαφορά μεταξύ τεχνητής και οργανικής θρησκευτικής πίστης. Αξίζει να σημειωθεί πως για τον πρωτότυπο σχεδιασμό του animation ευθύνεται ο Γιοσιτάκα Αμάνο, ένας από τους σχεδιαστές των παιχνιδιών Final Fantasy, ενώ η ταινία φημίζεται ότι ενέπνευσε την δημιουργία των παιχνιδιών Bloodborne και Dark Souls.

3) Jin-Roh: The Wolf Brigade (1999)

Η προβολή δυστοπικών κοινωνιών στον κινηματογράφο, δεν αποτελεί τάση των τελευταίων χρόνων, αλλά ένα φαινόμενο που βασίζεται στην ανθρώπινη περιέργεια για το άγνωστο και η ταινία αυτή είναι απόδειξη αυτής της θεωρίας. Η ταινία αναφέρεται σε ένα εναλλακτικό μέλλον όπου η Ιαπωνία του 1950 βρισκόταν κάτω από την κατοχή της Ναζιστικής Γερμανίας. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο αρχηγός της μητροπολιτικής αστυνομίας που έχει ως στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Μετά από μία αποτυχημένη αποστολή, όπου ο ίδιος έρχεται σε ηθικό δίλλημα (να σκοτώσει μια νεαρή τρομοκράτη ή όχι), χάνει την εμπιστοσύνη των ανωτέρων του. Η ιστορία του Jin-Roh αν και συγκινητική, δείχνει στον θεατή τις επιπτώσεις των καταπιεστικών κυβερνήσεων τόσο στην κοινωνία όσο και στις σχέσεις μεταξύ των πολιτών.

4) Spirited Away (2001)

Όταν ήμουν 6 χρονών, βρέθηκε στα παιδικά μου χεράκια αυτή η ταινία σε DVD. Νομίζοντας πως θα έβλεπα την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων και θα απολάμβανα 1 ώρα χουχουλιάρικης ντισνεϋικής διασκέδασης, έμεινα έκπληκτη από το συνονθύλευμα χρωμάτων και σχεδίων που είχαν κατακλείσει την οθόνη της τηλεόρασης. Η ταινία ακολουθεί την ιστορία της μικρής Τσιχίρο που παγιδεύεται με τους γονείς της στην χώρα των θαυμάτων. Στην προσπάθεια της να τους σώσει, μπλέκεται σε διάφορες περιπέτειες και γνωρίζει πολλά διαφορετικά πλάσματα, καθώς προσπαθεί να βρει τον εαυτό της. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, δεν έχεις καμία όρεξη για ένα γλυκανάλατο coming of age άνιμε, τουλάχιστον δώσε στην ταινία μια ευκαιρία για το καταπληκτικό της animation και στυλ. Εξ’ άλλου η ταινία είναι Studio Ghibli, ένα studio-master στο παγκόσμιο animation.

5) Paprika (2006)

Η αγάπη μου για τις ταινίες του Σατόσι Κον είναι εμφανής, γι’αυτό και σου προτείνω ανεπιφύλακτα εκτός από το Tokyo Godfathers  και την ταινία Paprika. Το άνιμε, που διαδραματίζεται στο σύντομο μέλλον, εξιστορεί την περιπέτεια της γιατρού Ατσούκο Τσίμπα, με την συσκευή “DC Mini”, η οποία επιτρέπει στον χρήστη της να έχει προσβαση στα όνειρα άλλων ανθρώπων. Ωστόσο, η ύπαρξη αυτής της συσκευής, διεγήρει πολλά ηθικά και φιλοσοφικά ερωτήματα, σε σχέση με τα όνειρα, τα οποία η ταινία καταφέρνει επιτυχώς να εξερευνήσει. Εκτός από την φιλοσοφική της φύση (κυριο χαρακτηριστικό όλων των ταινιών του Κον), η ταινία προσφέρει έναν πρωτότυπο σχεδιασμό και ευφάνταστo animation, που σίγουρα, αγαπητέ μου αναγνώστη, θα σου μείνει αξέχαστο. Φιλιά ρουφηχτά στον Σατόσι για τις ταινιάρες του.

6) Barefoot Gen (1983)

Το Barefoot Gen, το ανακάλυψα τυχαία μέσω ενός video essay στο Youtube και το να χαρακτηρήσω αυτή την ταινία μόνο ως μια συναισθηματική “γροθιά στο στομάχι”, είναι λίγο.  Η ταινία διαδραματίζεται στην Χιροσίμα προς το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένα μικρό αγόρι, εν ονόματι Gen, που ζει με την οικογένειά του στην πόλη. Ένα πρωί, στο δρόμο του για το σχολείο παρατηρεί ένα αεροπλάνο να πετάει στον ουρανό, το οποίο απελευθερώνει μία ατομική βόμβα που καταστρέφει ολόκληρη την πόλη. Το αγόρι χάνει τους φίλους και την οικογένεια του, με εξαίρεση την έγκυο μητέρα του. Έτσι ο Gen έρχεται αντιμέτωπος με τις επιπτώσεις του πολέμου, της βόμβας αλλά και της απώλειας της οικογένειάς του. Θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σε αυτές τις δυσκολίες και να σώσει τον εαυτό του και την μητέρα του; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα αλλά και σε πολλά παραπάνω, θα την βρεις σε αυτή την σπαρακτική, αλλά συνάμα ρεαλιστική ταινία για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα. Εδώ πρέπει να προσθέσω πως αν σου αρέσει η συγκεκριμένη ταινία, αξίζει να δεις και το Grave of the Fireflies του Studio Ghibli.