Ο θεσμός των πάρτυ και της διασκέδασης, δεν υπήρξε ποτέ πιο έντονος, γκλαμουράτος και ενίοτε επικινδύνος, όσο στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και την αρχή της επόμενης (’90). Εκείνος που τον εδραίωσε, έπειτα τον καθιέρωσε και τέλος τον διέδωσε, δεν ήταν άλλος παρά ο Michael Alig. Πρόκειται για ένα φαινόμενο των 80’s, που έδωσε στην ομοφυλοφιλική κουλτούρα μια άλλη διάσταση αλλά και στην καλοπέραση, μια δόση τρέλας και τόλμης παραπάνω. Το σκηνοθετικό δίδυμο Fenton Bailey και Randy Barbato, θέλησαν να δώσουν «φως» στην συναρπαστική ιστορία του πρωτοπόρου διοργανωτή των club kids, στο «Party Monster: The Shockumentary» του 1998.
Το αληθινό πρόσωπο του «Party Monster» και τα club kids
Το πρόσωπο του Michael Alig, απασχόλησε πολλάκις τα media και τον χώρο της τέχνης, καθ’ ότι εκτός από μια εκθαμβωτική περσόνα (με αυτοκαταστροφικές τάσεις), υπήρξε «σταθμός» για την αρχή μιας εποχής αλλά και ένας εγκληματίας ενός αποτρόπαιου φόνου. Ο στενός του φίλος, εξίσου performer και συγγραφέας, James St. James, ασχολήθηκε εκτενέστερα και από προσωπική εμπειρία, με την υπόθεση και την ιστορία των club kids, στο συγγραφικό του ντεμπούτο που εκδόθηκε το 1999, το «Disco Bloodbath». Το ντοκιμαντέρ του 1998, εξιστορεί τα γεγονότα της ζωής του Alig, από τα στοιχεία που έχουν γνωστοποιηθεί και από τα λεγόμενα της μητέρας του, η οποία κατέχει κι εκείνη έναν από τους βασικούς ρόλους στο ντοκιμαντέρ, όπως και των υπολοίπων πρωταγωνιστών. Ο τίτλος («Party Monster»), εμφανώς αναφέρεται στον Michael Alig (τον «βασιλιά» των club kids), ο οποίος κατέστησε απαραίτητο για την ζωή ένα καλό πάρτυ… και όχι μόνο ένα! Στο πρόσωπό του και τον θρύλο του αντικατοπτρίζεται η λάθος τροπή που μπορεί να πάρει κάτι που φαντάζει ιδανικό για εκείνους που αγαπούν την ζωή στα άκρα. Ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που εξαιτίας της σεξουαλικής του προτίμησης, γίνεται στόχος για χλευασμό και περιθωριοποίηση και καταφέρνει να στιγματίσει μια εποχή όντας απλώς αυτό που είναι και μάλιστα στο έπακρο, είναι χωρίς δεύτερη σκέψη ένα είδωλο για πολλούς. Ωστόσο, άθελά του καταφέρνει να μας διδάξει την άσχημη όψη της αίγλης και της δόξας. Στην πραγματικότητα, ίσως και να πρόκειται για ένα έρμαιο της μοίρας που του επιβάλλει μια ζωή δίχως όρια, στα πλαίσια μιας επικίνδυνης εξάρτησης.
I wanted to create my own world, a world full of color, where everyone could play. One big party that never ends.
Advertising
-Michael Alig
Συχνά το όνομά του, εκτός από το clubbing, συνδέεται και με εκείνο του Angel Melendez. Ένα από τα μέλη των club kids, βρίσκεται νεκρό και τεμαχισμένο στην μπανιέρα του ντοπαρισμένου Alig. Ύστερα από το γεγονός αυτό, η γκλάμουρ εκδοχή του ιδρυτή των club kids, παίρνει μια σκοτεινή τροχιά, καθ’ ότι όχι απλώς συσχετίζεται με ένα έγκλημα, αλλά κατέφυγε και στον τεμαχισμό του πτώματος, κάτι που μόνο ένας βαριά ψυχικά διαταραγμένος θα ήταν πιθανό να διαπράξει. Μετά την μυστηριώδη εξαφάνιση του Melendez, η αστυνομία δεν άργησε να υποψιαστεί τον -όχι και τόσο προσεκτικό- Michael και τον συγκάτοικο και συνένοχό του, τον Robert Riggs (διάσημος και ως «Freeze» ), αφού ο ίδιος δεν ντράπηκε να διατυμπανίσει το γεγονός με καμάρι, κατά την διάρκεια της μέθης του. Σύντομα, η αστυνομία τον συνέλαβε (μαζί με τον Riggs) και τον καταδίκασε με 10-20 χρόνια φυλάκισης (κατά τα οποία μεταφέρθηκε αρκετές φορές), μερικά εκ των οποίων πέρασε στην ψυχιατρική κλινική, ενώ το 2006 αποφυλακίστηκε οριστικά και 14 χρόνια μετά (τον Δεκέμβριο του 2020), απεβίωσε εξαιτίας υπερβολικής δόσης ηρωίνης, στα 54 του χρόνια.
On a Sunday in March of 1996 I was at home … and Michael Alig and Angel Melendez were loudly arguing … and getting louder. I opened the room and started towards the other bedroom … at which point Michael Alig was yelling, “Help me!” “Get him off of me” [Angel] started shaking him violently and banging him against the wall. He was yelling “You better get my money or I’ll break your neck”… I grabbed the hammer … and hit Angel over the head ..
–Robert Riggs
Advertising
Μια σχετικά κοντινότερη προσέγγιση στα περιβόητα club kids, θα μπορούσε πιθανώς να είναι, οι περιθωριοποιημένοι. Μια φανταστική ομάδα, λαμπερών καλλιτεχνών και performer στην drag σκηνή, άλλαξε ξαφνικά την ροή των ρυθμών της Νέας Υόρκης και έκανε την πόλη, κυριολεκτικά να «λάμψει». Πολλοί, την θεώρησαν μια ακόμη από τις χιλιάδες τρελές κινήσεις της νεολαίας να τραβήξει τα βλέμματα. Ωστόσο, φαίνεται να απασχόλησαν αρκετά τον τοπικό underground τύπο. Τα πάρτυ, λάμβαναν τόπο σε διάφορες και διαφορετικές εκάστοτε τοποθεσίες, πολλές εκ των οποίων δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα ήταν πιθανό να αποτελέσουν μια προβλέψιμη τοποθεσία για κάποια εκδήλωση. Αποτελούσαν τον ορισμό του ξέφρενου πάρτυ, που μάλιστα καθιστούν τα σημερινά, αρκετά πληκτικά. Σεξ, ατελείωτο ξεφάντωμα μέχρι το κάλεσμα της αστυνομίας και όλων των ειδών τα ναρκωτικά, είναι κάποια από τα γνωρίσματά τους.
Το 2003, κυκλοφόρησε η ομότιτλη κινηματογραφική ταινία («Party Monster»), με πρωταγωνιστές Macaulay Culkin και τον Seth Green. Αποτελεί μια indie εκδοχή, που δεν κατέκτησε την απαιτούμενη φήμη, ούτε και την προβολή της στις κινηματογραφικές αίθουσες. Βασισμένο στο memoir του -μοναδικού πλέον εν ζωή εκ των πρωταγωνιστών- James St. James («Disco Bloodbath») και με αρκετές ομοιότητες με το προγενέστερο ντοκιμαντέρ, το σκηνοθετικό ντουέτο (οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ) επιλέγει αυτή την φορά, να αποτυπώσει την ίδια ιστορία, σε εκδοχή ταινίας, συμβάλλοντας στην παραγωγή, το σενάριο αλλά και την σκηνοθεσία. Το «Party Monster» του 2003, όπως φαίνεται έχει αρκετές ευδιάκριτες επιρροές αφηγηματικά αλλά και σκηνοθετικά με το προγενέστερο ντοκιμαντέρ, παραμένοντας -μάλλον εσκεμμένα- σε ντοκιμαντερίστικη χροιά.
I know why I blabbed. I must have wanted to stop me. I was spinning out of control. It’s like the old saying ‘What do you have to do to get attention around here – kill somebody?
-Michael Alig
Advertising
Τελικά ποιός είναι ο Michael Alig (Party Monster) και γιατί απασχολεί μέχρι και σήμερα, η ιστορία και το «έργο» του; Ίσως αυτό να οφείλεται στην εκτυφλωτική λάμψη του και τον ιδιόρρυθμο αλλά εξαιρετικά ελκυστικό τρόπο ζωής του. Είναι σαν ένα εντυπωσιακό, γκλαμουράτο αμάξι που τρέχει με ταχύτητα φωτός, όμως στην πορεία του χαλάνε ξαφνικά τα φρένα… Ωστόσο, φταίει πράγματι η ζωή που επέλεξε να κάνει ο Alig, ή το «τέρας» που πάντοτε έκρυβε μέσα του και αδυνατούσε να τιθασεύσει;
