Palm Springs: Εν μέσω μια κωμικής λούπας

Το Palm Springs αν και θεματικά είναι μια χιλιοειπωμένη ιστορία, πρόκειται για μια ευχάριστη κωμωδία με ένα πραγματικά απολαυστικό δίδυμο!

Ο Andy Samberg και η Cristin Milioti μας προσφέρουν ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά δίδυμα της χρονιάς, αποκτώντας μια “χημεία” που ξεχωρίζει!

Ζώντας την ίδια μέρα

Το Palm Springs τοποθετείται, όπως μας ενημερώνει πολύ απλά και εύστοχα ο τίτλος, στη περιοχή Palm Springs της Καλιφόρνια. Ο Nyles (Samberg) ξυπνάει δίπλα στη Misty, ένα πρωί, ανήμερα του γάμου της Tala και του Abe.

Στο γάμο, ο Nyles βγάζει έναν όμορφο λόγο προς έκπληξη όλων και γλιτώνει τη αδερφή και παράνυμφο της Tala, τη Sarah, από το να βγάλει λόγο η ίδια. Αυτό είναι και το γεγονός που λειτουργεί καταλυτικά ώστε η Sarah και ο Nyles να γνωριστούν για πρώτη φορά (ή μήπως όχι;).

Την ίδια νύχτα, ενώ βρίσκονται μόνοι σε ένα απόμερο μέρος, ο Nyles δέχεται χτύπημα από βέλος και τρέχει να γλιτώσει από τον παράξενο κυνηγό του. Τότε σέρνεται μέσα σε μια σπηλιά, μέσα απο την οποία εκπέμπεται μια λάμψη και η Sarah κάνει το “λάθος” να τον ακολουθήσει.

Έτσι, το Palm Springs μας αφηγείται μια ιστορία στην οποία οι δυο πρωταγωνιστές θα πρέπει να λύσουν ένα γρίφο που δεν φαίνεται να έχει λύση.

Το άψογο cast

Το Palm Springs δεν προσπαθεί να αφηγηθεί μια πρωτότυπη ιστορία, ούτε φέρνει κάτι νέο στο “τραπέζι”, εκτός από λίγες περιπτώσεις. Αντιθέτως, ο στόχος του Max Barbakow φαίνεται να είναι η αφήγηση μιας ανάλαφρης ιστορίας, στην οποία οι δυο πρωταγωνιστές κλέβουν τη παράσταση και έχουν μονίμως πλεονέκτημα έναντι του σεναρίου. Από την αρχή έως το τέλος, το “δυνατό χαρτί” του Palm Springs είναι ο Samberg, η Milioti, αλλά και ο J.K Simmons μαζί με το υπόλοιπο καστ.

Πραγματικά, ο Samberg με τη Milioti έχουν μια μοναδική χημεία μεταξύ, γνωρίζοντας πότε να είναι υπερβολικοί, πότε να ισορροπούν ανάμεσα σε κωμωδία και δράμα (μην φοβάστε, δεν έχει πολύ δράμα η ταινία). Πολύ ωραία ενορχηστρώνουν το δίδυμο οι υπόλοιποι ηθοποιοί, μεταξύ των οποίων, πιο χαρακτηριστικός είναι ο J.K Simmons, ο οποίος πλέον φαίνεται να είναι το ίδιο μοναδικός στη κωμωδία, αλλά και στο δράμα.

Μια χιλιοειπωμένη, αλλά απολαυστική ιστορία

Η χρονική λούπα στην οποία βρίσκονται παγιδευμένοι οι ήρωες μας δεν είναι, όπως είπα μια πρωτότυπη συνταγή. Παρόλαυτα το σενάριο της ταινίας, φαίνεται να ευνοεί ορισμένες καλοδεχούμενες αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές μετατρέπουν τη θεματική της ταινίας, σε μια πιο πολυεπίπεδη εκδοχή ταινιών, όπως το Groundhog Day και το Happy Death Day.

Στο Palm Springs περισσότεροι από ένας χαρακτήρες εμπλέκονται άμεσα στον γρίφο της χρονικής λούπας, σε αντίθεση με τις παραπάνω ταινίες, όπου οι πρωταγωνιστές καλούνταν να κατανοήσουν και να επιλύσουν το κατά τα φαινόμενα άλυτο πρόβλημα, μόνοι τους.  Στη περίπτωση της συγκεκριμένης ταινίας, με αρκετά έξυπνο, αν και σεναριακά λιτό, τρόπο οι πρωταγωνιστές μας βρίσκονται από κοινού απέναντι από τον γρίφο της λούπας.

Αυτό έχει ως αντίκτυπο (επίσης καλοδεχούμενο για να είμαι ειλικρινής), οι πρωταγωνιστές Nyles και Sarah να μην χρειάζεται να διανύσουν τον μισό χρόνο της ταινίας, ώστε να αντιληφθούν σε ποια κατάσταση βρίσκονται. Αντίθετα, με μικρά σεναριακά “άλματα” -αν μου επιτρέπεται αυτή η λέξη- το Palm Springs έχει πολύ περισσότερο χρόνο για την ανάπτυξη των χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων.

Αλήθεια, πόση ώρα χρειάστηκε στο Happy Death Day, ώστε η ηρωίδα Tree, να αντιληφθεί ότι ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά; Ή το ίδιο ακριβώς με τον Phil στην Ημέρα της Μαρμότας; Στο Palm Springs από την άλλη, η Sarah αντιλαμβάνεται απευθείας τη κατάσταση της και αυτό λειτουργεί ως εφαλτήριο για την ανάπτυξη της σχέσης της με τον Nyles.

Μια απολαυστική ταινία

Αυτό νομίζω περιγράφει καλύτερα το Palm Springs. Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ή περίπλοκο σενάριο, καταφέρνει να παραδώσει μια ανάλαφρη εμπειρία, με ένα πραγματικό εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο, μερικές έξυπνες αλλαγές στη θεματική της χρονικής λούπας. Τέλος επιτυγχάνει μια ισορροπία ανάμεσα σε κωμωδία, φαντασία και ρομάντζο.