Η εικόνα και ο ήχος είχαν ανέκαθεν μία ιδιαίτερη,«ερωτική» θα μπορούσε κανείς να πει, σχέση. Όταν οι βιομηχανίες της μουσικής και της τηλεόρασης ενώνουν τα όπλα τους μπορούν να παράγουν εξαιρετικά αποτελέσματα όπως είναι το φετινό The Get Down του Netflix, ενώ τώρα θα εξεταστεί η απεικόνιση του κόσμου της μουσικής μέσα από τη μεγάλη οθόνη.
Το αφιέρωμα αυτό θα ολοκληρωθεί σε δύο άρθρα, με το σημερινό να αναφέρεται στις κινηματογραφικές βιογραφίες μερικών από τις μεγαλύτερες μουσικές προσωπικότητες όλων των εποχών, ενώ το επόμενο να εστιάζει στην απεικόνιση της hip hop και τα κοινωνικά ζητήματα που εγείρονται γύρω από τη δομή του είδους.
Αν επιθυμείτε λοιπόν να μάθετε για τις ζωές των πιο ιδιαιτέρων προσωπικοτήτων που έπιασαν ποτέ μικρόφωνο ή μπαγκέτα, ψάξτε για τις εξής ταινίες:
Marley (2012) Αρχίζοντας από τα πιο κλασσικά κινηματογραφικά εγχειρήματα, ο σκηνοθέτης Kevin McDonald μας παρουσιάζει τη ζωή του δημιουργού της reggae από τη γέννηση του εως το θάνατο του με τον «περπατημένο»τρόπο. Μία κλασσική βιογραφία σε μορφή ντοκιμαντέρ, η οποία βέβαια παραμένει καθ’όλη τη διάρκεια της ενδιαφέρουσα, καθώς παρουσιάζεται παράλληλα με τη μουσική πορεία και η άσχημη πλευρά του Bob Marley, η αδιαλλαξία του και η δυσκολία να ανταποκριθεί στο πατρικό ρόλο.
IMDb: 8,0
The Doors (1991) Ο τίτλος μπορεί να αναφέρεται στο συγκρότημα, αλλά η ταινία επικεντρώνεται στη πορεία του αστέρα της μπάντας Jim Morrison, από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι και το θάνατό του στην ηλικία των 27. Ορμόνες, τέχνη, ναρκωτικά, σεξ και μία ζωή στα άκρα σε μία ταινία με πολύ καλή σκηνοθεσία και ερμηνείες. Άλλωστε αν δεν αξίζει ο Morrison δική του ταινία, δεν αξίζει κανένας μουσικός.
IMDb: 7,2
Ray (2004) Όπως και στο The Doors, έτσι και σε αυτό το εγχείρημα ξεφεύγουμε εντελώς από το χαρακτήρα του ντοκιμαντέρ και μεταφερόμαστε σε αυτόν της βιογραφικής ταινίας με δυνατές ερμηνείες. Ο Ray Charles, παρ΄ότι τυφλός, μπορούσε να δει τη μαγεία της μουσικής καλύτερα από τον καθένα, φτάνοντας στο απόλυτο απόγειο του στη δεκαετία του ’50 και αφήνοντας ως κληρονομιά του μερικά από τα καλύτερα Jazz κομμάτια όλων των εποχών.
IMDb: 7,7
Cobain: Montage of Heck (2015) Εδώ θα φτάσουμε στην παραγωγή που έκανε τη παρουσία της πραγματικά αισθητή στο κοινό. Πατώντας στα βήματα του ορθολογικού ντοκιμαντέρ, εμπλουτισμένο όμως με πολλά ιδιαίτερα στοιχεία, το Montage of Heck ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής μίας από τις πιο εκρηκτικές προσωπικότητες όλων των εποχών: του φοβερού και τρομερού Kurt Cobain. Φιλόδοξος, ποιητικός, αγενής και απρόβλεπτος, ο αστέρας των Nirvana συστήνεται σε μας μέσω συνεντεύξεων και λοιπού οπτικοακουστικού υλικού, σε μία παραγωγή που έχει χαρακτηριστεί επική.
IMDb: 7,6
Amadeus (1984) Και ενώ μετά το Montage of Heck θα περίμενε κανείς το εξίσου διάσημο Amy για τη ταραχώδη ζωή της Amy Winehouse, το Amadeus του 1984, η λιγότερο γνωστή από τις παραπάνω ταινίες, είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη παραγωγή και κερδίζει με το σπαθί της μία θέση στη λίστα. Η ζωή μιας τεράστιας μουσικής διάνοιας, του Wolfgang Amadeus Mozart, την οποία εξιστορεί ο φίλος και ταυτόχρονα εχθρός του μεγάλου καλλιτέχνη, Antonio Salieri μέσα από ένα ψυχιατρικό άσυλο. Τρομερές ερμηνείες, πολύ καλή σκηνοθεσία, εξαιρετικές κριτικές, δίκαιες βραβεύσεις.
IMDb: 8,3
Control (2007) Ταινία βγαλμένη από τη ζωή, στο Control όμως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το αντίστροφο. Η ζωή του καλλιτέχνη αυτού ήταν ένα δράμα, όμοιο του οποίου λίγοι δραματουργοί έχουν γράψει ή σκηνοθετήσει. Πολλοί μουσικοί πάλεψαν μέχρι το τραγικό τους τέλος με τους δαίμονες τους, οι οποίοι συνήθως έπαιρναν τη μορφή ναρκωτικών, αλκοόλ και αυτοκαταστροφικών τάσεων. Για τον Ian Curtis, οι δαίμονες του ήταν το ίδιο του το μυαλό, ώσπου μία μέρα έχασε τον έλεγχο. Εξαιρετική παραγωγή, για ένα συγκρότημα στο οποίο αν η τύχη είχε φερθεί πιο ευγενικά, ίσως απολάμβανε την κορυφή του κόσμου παρέα με τους Beatles και τους Pink Floyd.
IMDb: 7,7
I’m Not There (2007) Μία ιδιαίτερη περίπτωση. Το I’m Not There είναι μία ταινία η οποία σίγουρα θα μπορούσε να βελτιωθεί σε κάποια σημεία, όμως το cast της παραγωγής και η προσωπικότητα την οποία αφορά της δίνουν άλλη βαρύτητα. Με τους Richard Gere, Christian Bale, Cate Blanchett, Marcus Carl Franklin, Ben Whishaw και φυσικά Heath Ledger να υποδύονται διαφορετικές πτυχές της ζωής του μοναδικού Bob Dylan, το project αν και αμφιλεγόμενο, γίνεται αναμφισβήτητα ενδιαφέρον.
IMDb: 7,0
Όσο υψηλότερες και αν είναι κάποιες κριτικές σε γνωστές σελίδες, οι καλλιτέχνες με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και ψυχισμό θα έχουν πάντα πιο ενδιαφέρουσες βιογραφίες.
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
- Μουσικά ντοκιμαντέρ που αξίζει να δεις!
- Το ατύχημα που επηρέασε βαθιά τον Jim Morrison
- «Hostiles»: O Christian Bale επανέρχεται στο δρόμο των Oscar
- Θαυμάζοντας το «θαύμα» της rock Jim Morrison
- 10 θρύλοι της rock που πέθαναν από ναρκωτικά
