Το «Life» ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας;

Την εβδομάδα που μας πέρασε, πήγαμε cinema και αποφασίσαμε να δούμε την ταινία «Life» με τον Jake Gyllenhaal, Ryan Reynolds και Rebecca Ferguson. Έτσι, λοιπόν, είπαμε να τη συζητήσουμε λίγο μαζί σας. Και σίγουρα, σας την προτείνουμε!

Αρχικά, το θέμα της ταινίας: ένας διεθνής διαστημικός σταθμός βρίσκεται στην αρχή μίας εκ των μεγαλύτερων ανακαλύψεων στην ανθρώπινη ιστορία, την πρώτη απόδειξη ζωής σε έναν ξένο πλανήτη, και συγκεκριμένα στον πλανήτη Άρη. Καθώς το εξαμελές πλήρωμα προχωράει στην εξερεύνηση, οι μέθοδοι τους καταλήγουν να έχουν κάποιες αρνητικές συνέπειες, και η μορφή ζωής που εντόπισαν αποδεικνύεται πιο ευφυής από ό,τι περίμεναν όλοι, σε σημείο να βάλει σε κίνδυνο τις ζωές όλου του πληρώματος.

Το «Life» μας ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι πρόκειται για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που θα μας κρατάει σε διαρκή αγωνία για το τι θα γίνει στην επόμενη σκηνή, κι αυτό φυσικά, είναι το προτέρημα του. Διατηρεί την ισορροπία μεταξύ των σκηνών δράσης και την υπερβολή, κάτι που πολλές ταινίες του Hollywood δεν το κάνουν.

Στην αρχή, ξεκινά η ταινία με απόλυτη ηρεμία μες το πλήρωμα, για να τους γνωρίσουμε καλύτερα και φυσικά να δεθούμε μαζί τους, έτσι ώστε να αδημονούμε περισσότερο στην συνέχεια, όταν θα υπάρχουν συχνές επιθέσεις του εξωγήινου «Κάλβιν». Δεν είναι, όμως, ο εξωγήινος με τις πράσινες κεραίες, μην πάει εκεί ο νους σας, αλλά κάτι που στην αρχή μοιάζει με μικρό κύτταρο και μετά γίνεται απλά… τέρας (;).

Δεν υπήρχε κάποια υπερβολή που να είναι πέραν από αυτή που επιτρέπει η ταινία, όντας επιστημονικής φαντασίας, αλλά η ιστορία κυλάει σε φυσιολογικές ταχύτητες για να καταλάβουμε και να μη βαρεθούμε.

Φυσικά, περιμένεις πολλά από έναν τέτοιο cast, και ίσως απογοητεύεσαι λίγο γιατί ο Reynolds αν και αναφέρεται στους κεντρικούς τίτλους, παίζει για πολύ μικρό ποσοστό στην ταινία και η ερμηνεία του Gyllenhaal δεν είναι και η καλύτερη στην καριέρα του.

Η παραγωγή και το στήσιμο της ταινίας είναι αριστοτεχνικά, με τα εφέ να κλέβουν πολλές φορές την παράσταση, με την έννοια του πόσο αληθοφανή είναι. Σε αυτό σίγουρα έγινε πολλή δουλειά, ίσως και περισσότερη από ότι θα έπρεπε, αφήνοντας πίσω λίγο την «πραγματική ζωή» των πρωταγωνιστών.

Και με αυτό, να μιλήσουμε ότι δε δίνεται η απαραίτητη προσοχή στους χαρακτήρες, ενώ θα έπρεπε να είναι το κύριο μέρος της ταινίας. Δεν είναι κακοί, αλλά δεν αφιερώνεται όσος χρόνος χρειάζεται για μια τέτοια προσπάθεια, παρά το γεγονός ότι τους βλέπουμε συχνά.

Το τέλος έχει plot twist (αν και η παρέα που είχα όταν την είδα, το προέβλεψε) και σίγουρα πρόκειται για μια τεράστια κορύφωση της ταινίας που της ταιριάζει γάντι. Δε θα πω περισσότερα για το τέλος.

Και δε θα πω περισσότερα για την ταινία. Μόνο να πάτε να την δείτε, γιατί αξίζει και γιατί είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό του είδους της επιστημονικής φαντασίας, με άριστη απεικόνιση της ζωής στο διάστημα και σίγουρα όχι τόσο… «αμερικανιά».