Ξεχασμένα Διαμάντια: Girlfriends

 

 

Στη σειρά άρθρων “Ξεχασμένα Διαμάντια” εστιάζουμε σε ταινίες που έχουν παραμεληθεί, υποτιμηθεί ή παραγνωριστεί από το σινεφίλ ή ευρύτερο κοινό.

Σε αυτό το μικρό κείμενο θα εστιάσουμε σε μία ταινία που αποτελεί ογκόλιθο του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου καθώς και του φεμινιστικού σινεμά. Πρόκειται για το Girlfriends της Claudia Weill, ένα έργο που κυκλοφόρησε το 1978 και αφορά τις προσπάθειες μιας νεαρής φωτογράφου να βρει δουλειά και μια λειτουργική σχέση.

Η Πλοκή

Advertisements
Ad 14

Η Suzan είναι μια νεαρή φωτογράφος που κυρίως απαθανατίζει νύφες και γαμπρούς για το μεροκάματο, ενώ ελπίζει να βρει τη θέση της σε μια γκαλερί. Αφού η κολλητή και συγκάτοικός της αρραβωνιάζεται και φεύγει από το κοινό τους διαμέρισμα, η Suzan βιώνει ένα είδος κρίσης. Τρέχει από δω κι εκεί για δουλειά, συνάπτει μια βραχύβια σχέση με έναν παντρεμένο, φιλοξενεί μια οτοστόπερ σπίτι της, ενώ  φαίνεται να της λείπει η κολλητή της, την οποία δείχνει να ζηλεύει για την πιο “σταθερή” ζωή της. Τελικά, η ηρωίδα μας καταφέρνει να βάλει τα έργα της σε μια γκαλερί, ενώ αρχίζει μια σχέση με έναν συμπαθητικό τύπο που γνώρισε σε ένα πάρτι.

Η Κριτική

Εντάξει, ίσως στο Girlfriends να μην “γίνονται” πολλά, αλλά, παρόλα αυτά, το συγκεκριμένο δημιούργημα της Claudia Weill είναι σημαντικό για τους εξής λόγους:

Πρώτον, γιατί αποτελεί πρόδρομο άλλων ανεξάρτητων ταινιών που ήρθαν μετά, όπως οι ταινίες του Jarmusch ή το Frances Ha του Noah Baumbach (πράγματι μοιράζονται τόσες ομοιότητες, που η σύγκριση τους είναι αναπόφευκτη).

Διαβάστε επίσης  Tar: Οι έκπτωτοι άγγελοι δεν είναι άνθρωποι

Δεύτερον, γιατί με διακριτικό τρόπο εξερευνά διάφορα φεμινιστικά θέματα: την δυσκολία της Suzan να βρει δουλειά, το πώς νιώθει άβολα με τα απρεπή σχόλια ενός ταξιτζή και πώς τρέχει στο σπίτι της, την προσπάθειά της για αυτονομία σε μια σχέση κλπ. Άλλωστε,  οι φεμινιστικές προθέσεις της Claudia Weill είναι φανερές και υποβοηθούνται από την εξαιρετική ερμηνεία της Melanie Mayron.

Τρίτον, για το πώς παρουσιάζει την ζωή των καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη και τις δυσκολίες -οικονομικές και μη- που αντιμετωπίζουν. Άλλωστε το γύρισμα του Girlfriends είχε διακοπεί σε μια φάση λόγω μειωμένης χρηματοδότησης. Έτσι λοιπόν, οι δυσκολίες του καλλιτεχνικού οράματος διέτρεχαν και την ίδια την ταινία.

Τέταρτον, γιατί το Girlfriends δείχνει τις δυσκολίες της συγκατοίκησης και της ενήλικης φιλίας, που στην περίπτωση της Suzan και της κολλητής της φλερτάρει με την ομοφυλοφιλία, χωρίς όμως να περάσει αυτό το όριο.

Τέλος, το Girlfriends έχει μια χαλαρή, μποέμικη, ζεστή και γουντιαλενική ατμόσφαιρα, που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα και σε ψυχαγωγεί. Αποτελεί μια όμορφη σκιαγράφηση της νεοϋορκέζικης ζωής εκείνης της εποχής. Είναι απορίας άξιο το πώς το δημιούργημα της Claudia Weill ξέφυγε από τα μάτια του ευρέος κοινού, δεδομένου ότι και ο ίδιος ο Kubrick το εγκωμίασε, ότι ήταν υποψήφιο για BAFTA και Χρυσή Σφαίρα, καθώς και ότι η Criterion αποφάσισε να το συμπεριλάβει στην συλλογή της.

Το Girlfriends είναι μια ταινία που πρέπει να (ξανα) ανακαλύψουμε και να την θαυμάσουμε για αυτό που είναι: ένας φεμινιστικός ογκόλιθος του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου.

Trailer: https://youtu.be/AuUyTDTdXbI

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

70s boho chic: Το trend που κάνει δυνατό comeback.

Το boho chic των 70s, εμπνευσμένο από την ανεπιτήδευτη αισθητική

Απόγνωση, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ: Μια χειριστική πρόζα

Το αριστούργημα του Ναμπόκοφ, Απόγνωση, συντίθεται με μια συγκλονιστική πρόζα