Το Nutbag είναι μια ταινία του Nick Palumbo. Στο Nutbag, παρακολουθούμε έναν δολοφόνο, ο οποίος μισεί τους πάντες, ακόμα και τον εαυτό του. Ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα, μαζί με την ταραντούλα του, στην οποία εκμυστηρεύεται όλα τα μυστικά του. Κάθε βράδυ βγαίνει στους δρόμους για να σκοτώσει γυναίκες και να ξεδιψάσει την οργή του.
Το Nutbag είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Nick Palumbo, μια ερασιτεχνική και υπερβολικά χαμηλού budget ταινία, με υποτυπώδη πλοκή, που βασίζεται κυρίως στους μονότονους μονόλογους του δολοφόνου. Αργό σε ρυθμό, αλλά με μια ζοφερή ατμόσφαιρα, ο Palumbo μπορεί να μην καταφέρνει να αποδώσει ρεαλιστικά μια ιστορία με έναν serial killer, αλλά τουλάχιστον ξέρει να διαχειρίζεται τις βίαιες σκηνές ώστε να μοιάζουν ρεαλιστικές. Γυρισμένο στο Las Vegas με μια ψηφιακή κάμερα, ο Palumbo εξερευνάει την ζωή του δολοφόνου μέσα σε δέκα μέρες και όλο αυτό μοιάζει σαν να κρατάει ένα οπτικοακουστικό ημερολόγιο, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια αίσθηση snuff αύρας. Ο Palumbo το καταφέρνει αυτό, αυτό που όμως δεν καταφέρνει, είναι να δημιουργήσει αγωνία και «συμπάθεια» για τον δολοφόνο. Ο δολοφόνος που τον υποδύεται ο Marc Hail, είναι ένα απαθές κοινωνικό απόβλητο, που σιχαίνεται τους πάντες και κατακλύζεται από ψυχολογικά τραύματα. Η ερμηνεία του Marc Hail δεν πείθει, παρόλο που το παρουσιαστικό και η φυσιογνωμία του, έχει κάποια ανατριχιαστικά στοιχεία. Από τον Marc Hail λείπει το χάρισμα και η γοητεία, που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και τραβάνε τα θύματα τους στην καταδίκη τους. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Nutbag, ένας αδιάφορος πρωταγωνιστής.
Το Nutbag έχει πολύ γυμνό. Ο Palumbo, εξαιτίας του χαμηλού budget, πήρε γυναίκες του δρόμου, που επιδίδονται στην πορνεία για να κάνουν τα θύματα και φυσικά να είναι γυμνές. Η ταινία έχει και κάποια κωμικά στοιχεία, όπως μια ξεκαρδιστική σκηνή, όπου ο σπιτονοικοκύρης χτυπάει την πόρτα του δολοφόνου για να του πληρώσει τα χρωστούμενα, ενώ ο δολοφόνος ετοιμάζει να φάει ένα σάντουιτς, ο δολοφόνος βγαίνει έξω με μια μάσκα γουρουνιού και αφού σκοτώσει τον σπιτονοικοκύρη, συνεχίζει το γεύμα του. Μέσα στο δωμάτιο του δολοφόνου, υπάρχουν πολλές πορνογραφικές αφίσες, ενώ ανάμεσα τους, υπάρχουν αφίσες κλασικών ταινιών τρόμου όπως το The Texas Chainsaw Massacre (1974), ο Palumbo δεν διστάζει να δείξει τις επιρροές του. Την μεγαλύτερη επιρροή, ο Palumbo, την έχει εισπράξει από το Maniac (1980) του William Lustig. Το Nutbag είναι μια ταινία μόνο για τους σκληροτράχηλους οπαδούς του είδους, ευτυχώς ο Palumbo μας αποζημιώνει με το επόμενο αιματοβαμμένο έπος του, το Murder-Set-Pieces (2004).