Φεστιβάλ Καννών 2017: Οι πρώτες μέρες

Το Φεστιβάλ Καννών γιορτάζει φέτος τα εβδομήντα του χρόνια, και από τις 17 ως τις 28 Μαΐου δεκαεννιά ταινίες θα διαγωνιστούν για το Χρυσό Φοίνικα, ενώ ακόμα περισσότερες θα προβληθούν εκτός συναγωνισμού. Η επιτροπή που θα κρίνει το αποτέλεσμα για το μεγαλύτερο βραβείο του Φεστιβάλ έχει ως πρόεδρο τον Ισπανό σκηνοθέτη Pedro Almodóvar και θα έχει μάλλον δύσκολο έργο αφού μόνο στο κύριο διαγωνιστικό τμήμα συμμετέχουν ταινίες από δημιουργούς όπως ο Noam Baumbach, η Sofia Coppola, ο Michael Haneke, o Michel Hazanavicius αλλά και ο Γιώργος Λάνθιμος.

Στην τελετή έναρξης, οικοδέσποινα ήταν η αγαπημένη του Φεστιβάλ Monica Bellucci, που θα επαναλάβει αυτόν το ρόλο και στην τελετή λήξης. Εναρκτήρια ταινία ήταν «Τα φαντάσματα του Ισμαήλ», το πορτρέτο ενός κινηματογραφικού σκηνοθέτη που τον στοιχειώνει το παρελθόν του. Οι κριτικοί διχάστηκαν από την πολύπλοκη ταινία του Γάλλου Arnaud Desplechin, που περιείχε πολλές παράλληλες ιστορίες και πλήθος αναφορών στον κινηματογράφο, αλλά και στα υπόλοιπα έργα του σκηνοθέτη. Στο ρόλο του σκηνοθέτη που η ζωή του αναστατώνεται όταν εμφανίζεται η εξαφανισμένη επί μια εικοσαετία γυναίκα του πρωταγωνιστεί ο Mathieu Amalric, ενώ δίπλα του βρίσκονται η Charlotte Gainsbourg, η Marion Cotillard και ο Louis Garrel.

Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, έκανε πρεμιέρα η ταινία «Wonderstruck» του Αμερικανού Todd Haynes, δύο χρόνια μετά τη βραβευμένη «Carol». Η νέα ταινία βασίζεται σε ένα εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο του Brian Selznick και αφορά και αυτή δύο παράλληλες αλληλένδετες ιστορίες, δύο μοναχικών και κουφών παιδιών που το σκάνε από τα σπίτια τους σε διαφορετικές εποχές. Ο Ben (Oakes Fegley), το 1977, ταξιδεύει προς τη Νέα Υόρκη μετά το θάνατο της μητέρας του (Michelle Williams), ενώ η Rose (Millicent Simmonds) πηγαίνει προς την ίδια πόλη πενήντα χρόνια νωρίτερα για να βρει την αγαπημένη της ηθοποιό (Julianne Moore).

O Haynes επέλεξε να κάνει ασπρόμαυρα τα στιγμιότυπα που διαδραματίζονται στη δεκαετία του ’20, αλλά κέρδισε πολλούς επαίνους για την αναπαράσταση της πολύχρωμης δεκαετίας του ’70 στις εικόνες του. Οι κριτικοί θαύμασαν επίσης την ατμόσφαιρα και το φόρο τιμής που απέτισε στον παλιό αμερικανικό κινηματογράφο, αλλά βρήκαν και αρκετά ελαττώματα, κυρίως ως προς τον τρόπο που «δένουν» οι δύο ιστορίες.

Την ιστορία ενός παιδιού που φεύγει από το σπίτι του αφηγείται και η ταινία «Loveless» του Ρώσου Andrey Zvyagintzev, με έναν όμως εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δεν έχει την ελαφρώς ονειρική και νοσταλγική ατμόσφαιρα της ταινίας του Haynes αλλά δείχνει ρεαλιστικά όλο τον πόνο ενός παιδιού που είναι ανεπιθύμητο από την οικογένειά του. Αφορά ένα αγόρι που ο γάμος των γονιών του (Maryana Spivak – Alexei Rozin) είναι διαλυμένος από κάθε άποψη. Και οι δυο τους έχουν βρει άλλους συντρόφους και βιάζονται να φύγουν από το διαμέρισμα που μοιράζονται σε ένα προάστιο της Μόσχας, ενώ κανείς τους δε θέλει να αναλάβει την επιμέλεια του παιδιού. Όταν το αγόρι ξαφνικά εξαφανίζεται, οι γονείς του πρέπει να ενωθούν για να μπορέσουν να τον βρουν, ενώ η κοινωνία που παρουσιάζει ο Zvyagintzev γύρω τους βρίσκεται σε μια ευρύτερη ηθική κρίση.

Ο σεναριογράφος της ταινίας Oleg Negin είναι ο ίδιος με του «Λεβιάθαν», της προηγούμενης ταινίας του Zvyagintzev, που είχε κερδίσει το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στις Κάννες το 2014, ενώ ήταν υποψήφια για Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στα Όσκαρ την επόμενη χρονιά. Πολλοί λένε ήδη ότι το νέο πόνημα είναι ακόμα πιο δυνατό και πηγαίνει προς τα τελικά βραβεία ως φαβορί.

Επεισοδιακή ήταν η προβολή της ταινίας «Okja» που διακόπηκε οχτώ λεπτά μετά την έναρξή της λόγω τεχνικών προβλημάτων, αφού το πάνω μέρος της αυλαίας έκρυβε την οθόνη. Το γεγονός προκάλεσε αποδοκιμασίες από το κοινό, οι οποίες βέβαια είχαν εκδηλωθεί ήδη από την εμφάνιση του λογοτύπου του Netflix, καθώς πρόκειται για παραγωγή του δικτύου. Αφορμή για αυτό ίσως να υπήρξε και η ανακοίνωση από το Netflix ότι οι δύο ταινίες του που διαγωνίζονται για το Χρυσό Φοίνικα δε θα προβληθούν στους γαλλικούς κινηματογράφους.

Ωστόσο, όταν τελικά προβλήθηκε η ταινία του Νοτιοκορεάτη Bong Joon-ho, άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις. Πρόκειται για μια γλυκιά, σατιρική ταινία, με πρωταγωνίστρια ένα δεκατριάχρονο κορίτσι που ζει απομονωμένο με τον παππού της σε ένα βουνό στη Νότια Κορέα. Η Okja του τίτλου είναι ένα γενετικά τροποποιημένο, τεράστιο γουρουνάκι που θυμίζει περισσότερο ιπποπόταμο και αποτελεί τη μοναδική συντροφιά του κοριτσιού. Όταν όμως την παίρνει η αμερικανική εταιρεία που τη σχεδίασε (της οποίας την επικεφαλής υποδύεται η Tilda Swinton), η κοπέλα προσπαθεί να τη σώσει, με τη βοήθεια μιας ομάδας μασκοφόρων ακτιβιστών. Συμπρωταγωνιστούν ο Paul Dano και ο Jake Gylenhaal.

Ακολούθησε η ουγγρική ταινία «Jupiter’s Moon» του Kornél Mundruczó, που επικεντρώνεται σε ένα Σύρο πρόσφυγα (Zsombor Jéger) ο οποίος συνειδητοποιεί ότι μπορεί να πετάξει αφού τον πυροβολούν ενώ προσπαθεί να διασχίσει τα σύνορα για να μπει στην Ουγγαρία. Στη συνέχεια συναντά ένα γιατρό που αποπειράται να εκμεταλλευτεί τις υπερφυσικές του δυνάμεις για χρήματα. Ο σκηνοθέτης προσπάθησε να θίξει πολλά θέματα: την όχι και τόσο ανθρωπιστική πολιτική της χώρας του απέναντι στην προσφυγική κρίση, τη διαφθορά, την τρομοκρατία και την απομόνωση. Το κατά πόσο πέτυχε να τα αναδείξει εξίσου μένει να το δούμε και καθώς θα πλησιάζουμε προς τα βραβεία, με τον ίδιο δημιουργό να έχει υπάρξει βραβευμένος στις Κάννες στο παρελθόν, το 2014, στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα».

Τις επόμενες ημέρες αναμένουμε τη δραματική ταινία της Sofia Coppola «The Beguiled» που διαδραματίζεται την περίοδο του αμερικανικού εμφυλίου, με πρωταγωνίστριες τις Nicole Kidman και Kirsten Dunst και το «The Meyerowitz Stories» του Noah Baumbach. Επίσης, το φόρο τιμής του Michel Hazanavicius στο γαλλικό Νέο Κύμα, το «Le Redoutable», και φυσικά το θρίλερ του Γιώργου Λάνθιμου «The Killing of a Sacred Deer», με πρωταγωνιστές και πάλι την Kidman και τον Colin Farrell, όπως και το «Happy End» του Michael Haneke.