Δεν βλέπω συχνά αισθηματικές ταινίες γιατί δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν. Η πλοκή, συνήθως, είναι προδιαγεγραμμένη, τα ερωτικά τρίγωνα εγγυημένα και οι διάλογοι προβλέψιμοι. Το Blue Jay καταφέρνει από τα πρώτα λεπτά να διαφοροποιηθεί και να προσπεράσει τα κλισέ. Γυρισμένη σε μόλις μια εβδομάδα, με διαλόγους, σε μεγάλο βαθμό, αυτοσχεδιαστικούς, είναι μια ταινία που θα σε ταξιδέψει, θα σε συγκινήσει και θα σου θυμίσει το πρώτο σου φιλί.
Πρόκειται για την ιστορία της Αμάντα και του Τζιμ, που βρίσκονται τυχαία, μετά από χρόνια, στην πόλη που γνωρίστηκαν. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους ήταν ζευγάρι, κάνοντας όνειρα για το μέλλον και περνώντας μαζί την κάθε τους στιγμή. Πλέον, ο καθένας έχει πάρει τον δρόμο του και στη θέση του έρωτα, υπάρχει μια εμφανής αμηχανία. Αποφασίζουν να πιούν έναν καφέ και καταλήγουν να περάσουν ολόκληρη τη μέρα μαζί, αναβιώνοντας στιγμές της εφηβείας τους. Πόσα συναισθήματα μπορούν να χωρέσουν σε μερικές ώρες;
Όλη η ταινία επικεντρώνεται στους δύο κεντρικούς ήρωες. Δεν υπάρχουν άλλα πρόσωπα για να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον, ούτε σκηνές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν περιττές, με μόνο σκοπό να “γεμίσουν” χρόνο. Αντ’ αυτού, η διάρκεια περιορίζεται στα 80 λεπτά, τα οποία είναι αρκετά για να δούμε τους χαρακτήρες να ξεδιπλώνονται αποκαλύπτοντας πολλές διαφορετικές πτυχές τους. Μέσα σε αυτά τα 80 λεπτά αναπολούν, γελάνε, παίζουν, κλαίνε, θυμώνουν και καταφέρνουν να μεταφέρουν τον θεατή στα άδυτα του κόσμου τους.
Η πλοκή βασίζεται στις αναμνήσεις των ηρώων. Ξαναζούν τις μέρες της παιδικής τους αθωότητας, κοροϊδεύουν, τρυφερά, τις παλιές τους ασχολίες, καταφέρνοντας να προκαλέσουν μια συνάντηση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνει το ασπρόμαυρο να φαντάζει ιδανική επιλογή. Θυμίζει κλασικό, ασπρόμαυρο κινηματογράφο, τότε που δεν ήταν αναγκαίο να δεις τα χρώματα, αλλά μόνο να τα νιώσεις.
Αν οι ηθοποιοί δεν μας ήταν τόσο γνωστοί, θα νόμιζε κανείς πως είναι όντως δύο παλιοί γνώριμοι που μας αφηγούνται την ιστορία τους. Ο Duplass υπογράφει και το σενάριο, το οποίο δεν είναι ακριβώς σενάριο. Έγραψε μια περίληψη των όσων θα πουν και θα κάνουν, αφήνοντας τη συνέχεια στον αυθορμητισμό της στιγμής. Η συγκεκριμένη επιλογή φαίνεται ότι λειτούργησε άψογα, καθώς η έλλειψη σεναρίου δεν είναι αισθητή. Ακόμα και οι αμήχανες παύσεις ή οι επαναλήψεις στην αρχή της ταινίας είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να καταλάβεις το άγχος που περιβάλλει αυτούς τους δύο ανθρώπους.
Advertising
Συνοψίζοντας, το Blue Jay δεν είναι μια ταινία που θα σε αφήσει έκπληκτο με τις σκηνοθετικές καινοτομίες της ή με τα σεναριακά plot twists. Είναι εκείνη η ταινία που θα σου θυμίσει ότι μερικές αγάπες δεν σβήνουν ποτέ, ότι μερικοί κύκλοι δεν έχουν κλείσει γιατί δεν είναι ακόμα η ώρα τους να κλείσουν, ότι οι πιο απλές καταστάσεις είναι και οι πιο σύνθετες. Τέλος, μέσα σε 80 λεπτά θα σε κάνει να δεις πως οι ασπρόμαυρες αναμνήσεις κρύβουν μέσα τους όλα τα χρώματα του κόσμου.
Advertising
