Al Pacino: Ο καλύτερος ηθοποιός που πέρασε από αυτόν τον κόσμο

Ο Al Pacino αποτελεί έναν από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς της κινηματογραφικής ιστορίας με πλούσια διαδρομή γεμάτη στιγμές υποκριτικού μεγαλείου που του χάρισαν άφθονα βραβεία και ένα μόνο (!!!) Όσκαρ από την Αμερικάνικη Ακαδημία. Σήμερα θα σταθούμε σε πέντε πολύ σημαντικές στιγμές στην καριέρα του ηθοποιού με πέντε αξιοσημείωτους ρόλους που ερμήνευσε.

1. The Godfather Trilogy (1972,1974,1990) Don Michael Corleone

Ο Francis Ford Coppola εμπιστεύτηκε στον Al Pacino, νέο τότε ηθοποιό και όχι με τις καλύτερες συνθήκες γύρω του στην παραγωγή, τον ρόλο του γιου του νονού Don Vito (που ενσάρκωσε ΜΟΝΑΔΙΚΑ ο ανεπανάληπτος Marlon Brando), τον Michael. Ο Al Pacino “μπήκε” για τα καλά στο πετσί του ρόλου και παρέδωσε τρεις εξαιρετικές ερμηνείες ως διάδοχος της εγκληματικής γκανγκστερικής οικογένειας. Έτσι, το όνομα του ανέβηκε στο καλλιτεχνικό αμερικάνικο χρηματιστήριο και ακολούθησε η λαμπρά πορεία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα. Ειδικά στο δεύτερο μέρος της τριλογίας όπου η ταινία εστιάζει εξ ολοκλήρου στον Michael, o Al Pacino, απελευθερωμένος πια από τα επικριτικά μάτια των παραγωγών της Paramount, με περίσσια αυτοπεποίθηση και στυλ, πείθει τους πάντες ότι τελικά το έπος του Νονού, είναι το έπος του Michael Corleone για να φτάσουμε στο τρίτο μέρος δεκαπέντε χρόνια μετά και να ολοκληρωθεί μια από τις σημαντικότερες τριλογίες όλων των εποχών με το κουρασμένο πρόσωπο του πραγματικού πρωταγωνιστή της.

2. Scarface (1983) Tony Montana

Ένας επίσης μεγάλος ρόλος που ερμήνευσε ο Al Pacino στη μακρά διαδρομή του ήταν αυτός του Tony Montana, γνωστού και ως σημαδεμένου. Ένας κουβανός μετανάστης, αντιρρησίας στο καθεστώς του Φιντέλ, με έντονη εγκληματική δράση στην Κούβα οδηγείται στην Αμερική του ονείρου, στη χώρα των ευκαιριών. Στο Miami της δεκαετίας του 80, χτίζει μια πανίσχυρη αυτοκρατορία πουλώντας ναρκωτικά και ανταλλάσσοντας σφαίρες και απειλές με άλλους επίσης εγκληματίες. Ο Al Pacino είναι τόσο φυσικός στον ρόλο που δεν περνάει δευτερόλεπτο που να μη σε συναρπάζει ο τρόπος που παίζει, οι ατάκες του και φυσικά η άνοδος και η πτώση ενός ανθρώπου που έμαθε στην παρανομία και δεν την αντάλλαξε ποτέ για τίποτα. Από τους πιο σημαντικούς του σταθμούς, ο Tony Montana έγινε σημείο αναφοράς στην καριέρα του Ιταλοαμερικανού ηθοποιού και αποτελεί ίσως την πιο γνωστή ταινία μαζί με τον Νονό μέχρι σήμερα για παλαιότερους και νεότερους που έχει πρωταγωνιστήσει. Μια ταινία κατά τα άλλα που περιγράφει αρκετά πειστικά τον κόσμο της Αμερικής τη δεκαετία του 80 καθώς και τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της. Το Αμερικάνικο όνειρο, άλλωστε στο επίκεντρο, δε μπορεί παρά να περιγράφει ένα κόσμο χλιδής, διαπλοκής, εγκλήματος που όμως κάποτε έρχεται ο “λογαριασμός” και το τίμημα των επιλογών.

3. Scent of a woman (1990) Frank Slade

Ο ρόλος του τυφλού σαρκαστικού βετεράνου στρατιωτικού Frank Slade χάρισε στον Al Pacino το πολυπόθητο Όσκαρ το 1990 από την Ακαδημία, μετά από δυο γεμάτες δεκαετίες με επιτυχίες. Η αλήθεια όμως είναι πως αν διαλέγαμε μια ταινία για να του δώσουμε το Όσκαρ, τότε σίγουρα όλοι μας θα συγκλείναμε σε αυτή. Ο Al Pacino είναι εξαιρετικός, ανεπανάληπτος και δεν υπάρχει δευτερόλεπτο στην ταινία που να μη μαγνητίζει το βλέμμα του μέσου θεατή. Μια εξαιρετική ερμηνεία, σχεδόν one man show, που κάνει μια γλυκιά ιστορία λύτρωσης και αλλαγής πλεύσης ακόμα πιο συγκινητική. Κάθε πλάνο στο πρόσωπο του ηθοποιού καθώς και κάθε του έκφραση και ατάκα είναι ένα υποκριτικό μεγαλείο με αποκορύφωμα τη σκηνή του “δικαστηρίου” στο σχολείο (δε λέμε παραπάνω για να μην κάνουμε spoilers).  Μια ταινία που δεν πρέπει να λείπει από τη συλλογή κανενός καθώς μιλάμε όντως για την καλύτερη ερμηνεία του ηθοποιού μέχρι και σήμερα. Η λύτρωση, η μετάνοια, η αισιόδοξη οπτική για τη ζωή σε μια όμορφη ανθρώπινη επαφή που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δυο ανθρώπους από διαφορετικούς κόσμους και με διαφορετικό χαρακτήρα.

4. Heat (1995) Vincent Hanna

Η συνάντηση των Michael Mann, Al Pacino και Robert De Niro γέννησε πέρα από μια εξαιρετική συνεργασία και μια εξαιρετική ταινία που εστιάζει στους δυο κεντρικούς ήρωες. Τον ευσυνείδητο και πανέξυπνο αστυνομικό που ενσαρκώνει ο Al Pacino που δεν λογαριάζει σπίτι και προσωπική ζωή μπροστά στο να εξιχνιάσει εγκληματίες και τον Robert De Niro που όπως λέει και ο ίδιος μέσα στην ταινία, δεν έμαθε ποτέ του να κάνει κάτι άλλο πέρα από το να ληστεύει. Μια ταινία σχεδόν τρίωρη με άλλοτε αργούς και ατμοσφαιρικούς άλλοτε καταιγιστικούς ρυθμούς, ένα από τα κορυφαία δημιουργήματα του Mann και μια από τις σημαντικότερες στιγμές της δεκαετίας του 90 για τον Al Pacino. Ο Al Pacino, λίγο πάνω από τα 50 του, έχοντας πλέον καθορίσει σχεδόν στον απόλυτο βαθμό το υποκριτικό του στυλ, δείχνει άνεση μπροστά στον φακό σε ένα ρόλο, αυτόν του αστυνομικού, που δεν ήταν η πρώτη φορά που κλήθηκε να ενσαρκώσει, απλώς εδώ, σε αντίθεση με τον Serpico π.χ. (μια πολύ καλή επίσης στιγμή της πρώιμης ιστορίας του ηθοποιού) είναι πιο έμπειρος και “αεράτος” μπροστά στην κάμερα του αξιοπρόσεκτου δημιουργού Michael Mann και φυσικά έχει και καλύτερο σενάριο στα χέρια του να αναδείξει τον ρόλου του και να προσθέσει ακόμα μια πολύ επιτυχημένη υποκριτική στιγμή στην πλούσια καριέρα πλάι σε ένα αγαπημένο επίσης ηθοποιό, σε μια συνάντηση που μέχρι τότε έμοιαζε μυθική αν και είχε προηγηθεί έστω και χωρίς καμία συνύπαρξη σε σκηνή στο δεύτερο μέρος του Νονού.

5. Devil’s Advocate (1997) John Milton/Satan

Ξεκινάμε με ένα στοιχείο. Όταν ο Franco Zeffirelli γυρνούσε στην Αφρική τον εμβληματικό “Ιησού από τη Ναζαρέτ” είχε στα πλάνα του τον Al Pacino για να παίξει τον Χριστό. Μέσα σε αυτή τη λίστα ήταν και ο λατρεμένος Justin Hoffman. Τελικά, ο Ιταλός σκηνοθέτης επέλεξε τον Robert Powell (και πολύ καλά έκανε, αν κρίνουμε από το εξαίσιο αποτέλεσμα), στον ρόλο της καριέρας του. Αν είχε επιλέξει τον Al Pacino, σήμερα τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά για τον Ιταλοαμερικάνο ηθοποιό. Ο Al Pacino, μια 20ετία μετά, ερμήνευσε τον Σατανά με το προσωπείο του John Milton, ενός ανθρώπου του δικηγορικού κόσμου, με δικιά του εταιρία στη Νέα Υόρκη που μυεί τον “γιο” του Keanu Reeves στην δικηγορία, προετοιμάζοντας τον να τον “διαδεχτεί”. Μια ταινία με πολλά αλληγορικά μηνύματα για τη σημερινή υλιστική ζωή, τη ματαιόδοξη και σκοτεινή πλευρά που κρύβουν οι άνθρωποι, τον Θεό, τους πειρασμούς και φυσικά τον ρόλο του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο. Ο Al Pacino είναι ό,τι πρέπει για τον ρόλο, συνοδοιπόρος του Reeves, μέντορας στην καταστροφή του. Μια ταινία που συνήθως δε λαμβάνει τις κριτικές που θα έπρεπε αν κρίνουμε από το μέγεθος των ερμηνειών αλλά και από εξαιρετικά γυρισμένο και γραμμένο story, που όταν τελειώνει σίγουρα αφήνει σε όλους μας ένα προβληματισμό για τον σημερινό κόσμο και τους πειρασμούς του καθώς και τη θέση του θείου στη ζωή μας.