Κεφάλαια 77-82: Το τέλος μιας αρχής
77 «Δε μπορώ, πρέπει να το τελειώσω», άκουσα να λέει ο Τζόν. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια
77 «Δε μπορώ, πρέπει να το τελειώσω», άκουσα να λέει ο Τζόν. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια
72 Σκεφτόμουν το αντίθετο όλου αυτού σαν μια ακίδα που με ενοχλούσε καθώς κάτι δεν κολλούσε στην όλη υπόθεση.
66 Αυτό είναι το αμάξι που με έφερε σε αυτόν τον τόπο, είπα στην Μαίρυ και άναψα τα φώτα
62 Επόμενος σταθμός ήταν το σπίτι της Μαίρης. Πήγαμε εκεί και αυτό που παρατηρήσαμε μας ξάφνιασε: ήταν σαν να
58 Χάθηκα στην άβυσσο του δικού μου χωροχρόνου. Περιφερόμουν με το αμάξι μου όταν έστριψα σε εκείνο το παράδοξο
53 Κατεδίωκα, όπως στη συνείδηση, αυτοκίνητα στο όνειρό μου σε μια προσπάθεια να θυμηθώ τι είχε γίνει και σε
49 Νομίζω εγώ και αυτός είμαστε ένα. Ελπίζω να μη διασχίστηκε η προσωπικότητα και να έχουμε τρελαθεί.Άλλο να μιλάς στον
45 Αστυνομικός Είχα την αίσθηση ότι ο εαυτός μου κατακερματίστηκε και δεν έμεινε τίποτα παρά μόνο σκοτάδι. Όμως
41 Αστυνομικός Το παραμύθι ζωντάνευε. Έζησα μέσα απο δύσκολες συνθήκες και μετακόμιζα απο τον ένα φόβο στον άλλο. Η μία
38 Μαίρυ Νόμιζα πως σε φίλησα και χάθηκα μακρυά, αλλά τρόμαξα καθώς κάποιος ήταν εκεί δίπλα και μας παρακολουθούσε. Μία
34 Μαίρυ Το άγγιγμά του που με τράνταξε ολόκληρη. Σαν δυο κόσμοι να ενώθηκαν. Η αλήθεια είναι ότι σε είχα
31 Τζόν Το μοτέλ, χαμένο από τη σκόνη, που το περιτριγύριζε η έρημος. Το έπνιγε και σιγά το εξαφάνιζε
28 Μαίρυ Πανικός για το απρόσμενο, αυτό που δεν υπάρχει, για αυτό που έρχεται και τελικά δε προκύπτει να είναι.
25 Τζον Μετά από μια πορεία λίγων λεπτών, εμφανίστηκε ένας θάλαμος τηλεφώνου, στη άκρη του δρόμου. Σταμάτησα το αυτοκίνητο καθώς
22 Μαίρυ «Το τηλέφωνό σου στο σπίτι χτυπάει Μαίρη», είπε ο Τζίμ ο γιός του Ρόμπ, λαχανιασμένος, με ένα βλέμμα
19 Τζόν Σηκώθηκα, με το χαλί να έχει απότυπωθεί στο πρόσωπό μου και το βουητό από το τηλέφωνο να
16 Μαίρυ Μονολογούσα πως θα βρω κάποιο τρόπο επικοινωνίας μαζί σου. Ακόμα και αν ήσουν σε άλλη εποχή, μάλλον πέρναγα
13 Τζόν Αφού φάγαμε ένα υπέροχο δείπνο όλα έμοιαζαν σωστά.Τίποτα δε χάλαγε την ηρεμία μου. Πήγαμε πάνω στην κρεβατοκάμαρα, κάναμε
10 Μαίρυ Σαν κιμωλία πάνω σε μαυροπίνακα έβλεπα αυτά που μου έλεγαν προσπαθώντας να τα ερμηνεύσω και να
7 Τζόν Όλα ήταν ένα όνειρο. Ένας άνεμος χάιδεψε το πρόσωπό μου και μετέφερε εκείνη τη γνώριμη μυρωδιά από
5 Τζoν Το νήμα της μνήμης χάθηκε κάτω από τα πέλματα του καθώς τα ξερά χόρτα και κλαδιά συνθλίβονταν από
3 Τζoν Τα δέντρα σαν πύλη άνοιξαν και φανερώνοντας ένα σπίτι στο τέλος του δρόμου. «‘Oταν δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό
Ανάποδα το 69 είναι 96 Το ξυπνητήρι έγραφε 1996 ή είχε χαλάσει ; Εκείνο το πρωινό ήταν πολύ περίεργο
1 Τζoν Είχα αφήσει τα προβλήματα και τις σκοτούρες μου πίσω. Ο δρόμος κύλαγε μπροστά μου και το ράδιο