ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020Έναν χρόνο αφότου η Αφροδίτη έσωσε τον πατέρα της με την δωρεά του νεφρού της, όλα έμοιαζαν να είχαν μπει σε μια σειρά. Ο Οδυσσέας έκτοτε δεν τους είχε ενοχλήσει ξανά και αυτό έμοιαζε να μην ήταν καν στα πλάνα του. Η κόρη του τον έσωσε, του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσει […]
8ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «ΝΑ ΧΤΊΖΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ» Ζούσαν επιτέλους ευτυχισμένοι, μετά από πολλά εμπόδια και αμέτρητες ατυχίες. Οι πέντε τους, αγαπημένοι και δεμένοι όπως ποτέ άλλοτε. Ο Αλέξανδρος, η Αφροδίτη, τα δυο τους παιδιά και ο Νικόλας, τον οποίο η Αφροδίτη είχε πλησιάσει από καιρό. Τον πλεύρισε διακριτικά, χωρίς να γίνει αντιληπτή […]
Πήγαιναν μέρες τώρα που το μυαλό της είχε σκοτεινιάσει. Είχε πάρει φωτιά και δεν ημέρευε με καμιάς λογής παρηγοριά. Αμφιβολίες που την ταλαιπωρούσαν και επιβεβαιώσεις που της έπαιρναν πίσω την χαρά. Ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη ότι το παιδί δεν ήταν του Αλέξανδρου και αυτό την στοίχειωνε. Ξέρεις, είχε κάνει τρομερά λάθη στην ζωή […]
Περπατούσε αμέριμνη, προσπαθούσε δηλαδή να μοιάζει αμέριμνη και ξέγνοιαστη, στην διαδρομή για την δωμάτιο που είχε για σπίτι τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στο δεξί της χέρι κρατούσε με κόπο τα βιβλία που μόλις είχε δανειστεί από την βιβλιοθήκη της σχολής. Το «σπίτι» της, βρισκόταν στην Αγίου Δημητρίου, κάπου κοντά στο Τούρκικο Προξενείο. Είχε ακόμη […]
«Αγαπητή Αφροδίτη, Ξέρω ότι ίσως να δεν σε βρίσκω στα καλύτερά σου. Ξέρω ότι πίσω από αυτό το πρόσωπο, το απρόσωπο, το παγωμένο, το ανέκφραστο κρύβεται φοβισμένη μια ψυχούλα μόνη και αβοήθητη. Ξέρω, αγάπη μου, πόνεσες. Ξέρω, γλυκιά μου, δεν έχεις λόγια να το περιγράψεις. Ξέρω. Με νύχια και με δόντια συγκρατείς το τέρας μέρας […]
«Ήταν μήνας Έρωτας και μέρα Αγάπη, από αυτές που συμβαίνουν όχι μόνο μια στο τόσο, αλλά από τις άλλες, που λαβώνουν μια φορά στα χίλια χρόνια. Μόλις είχαν τελειώσει τη βόλτα τους με το αμαξίδιο στον κήπο του οίκου ευγηρίας, έσκυψε και έκοψε μια αγκαλιά μαργαρίτες, από εκείνες… τις αγαπημένες της. Αφού τις έδεσε […]
Το φως του ήλιου φάνηκε από το παράθυρο του νοσοκομείου και τον ξύπνησε. Την είδε να τον κοιτά ήρεμα, πράγμα περίεργο για εκείνη. Πού είχε πάει το βλέμμα της, έντονο και γεμάτο φωτιά; «Όσο μεγαλώνει κανείς, τόσο γαληνεύει το μέσα του» σκέφτηκε. Κι ύστερα, αφού χάιδεψε τα λευκά της μαλλιά, αναρωτήθηκε πάλι: Ήταν ο […]
«Υπόσχομαι τώρα στα δύσκολα να μην αφήσω ποτέ το χέρι σου.» «Υπόσχομαι τώρα στα δύσκολα, να μην σ’ αφήσω ποτέ να με αφήσεις.» Έκλεισε το ξυπνητήρι και έτρεξε βιαστικά να ντυθεί. Δεν ήθελε να αργήσει ακόμη μια μέρα στο σχολείο. Άνοιξε την ντουλάπα και διάλεξε τα πιο φωτεινά χρώματα για σήμερα. Ξύπνησε με καλή διάθεση, […]
«Λένε ότι ο έρωτας καμιά φορά δεν κρύβεται. Εγώ θα πω ότι η αγάπη δεν κρύβεται ποτέ». Έτσι της έλεγε κάθε βράδυ για να την αποκοιμίσει, πάντα κρατώντας της το ροζιασμένο χέρι και χαϊδεύοντας τα λευκά της μαλλιά. Έτσι, κάθε φορά αγκαλιασμένοι και βράδυ με το βράδυ πιο σφιχτά δεμένοι. Εκείνη έκλεινε τα μάτια και […]
Τ ο MAXMAG είναι ένα περιοδικό που μπήκε δυναμικά στο χώρο της διαδικτυακής ενημέρωσης. Κοινό όλων: η αγάπη για την αρθρογραφία, την οποία ο καθένας ξεχωριστά τη συνδέει με το αντικείμενο που γνωρίζει καλά και, συνήθως, έχει σπουδάσει.
