Σεπτεμβριος 2018
«Να ερωτευτώ» και γέμιζαν τα μάτια μου δάκρυα και γυάλιζε το κρασί μέσα στο ποτήρι σαν σπάνιο ελιξήριο μάγου φτιαγμένο σε μέρος σκοτεινό. Έναν πόνο έπινε την ανάσα μου και δεν ήξερα πως να αφήσω ελεύθερη αυτή την ανάσα και ποιο ξόρκι να πω. Ξημέρωσαν πολλές ήμερες , με σκοτεινά λαμπερό ήλιο και φάτσες αναρχικά […]
-Μαμααα -Τι συνέβη;; -Έχω μία εργασία, αλλά μου φαίνεται παν δύσκολη. -Με τι σχετίζεται μάτια μου; -Ε, μας έδωσε η κυρία από μία φράση Άγγλου στοχαστή και θέλει να την αναπτύξουμε με κάποιο παράδειγμα. Έχω στερέψει. Δε μου έρχεται τίποτα απολύτως. -Φέρε μου να την δω. -Θα μου την κάνεις;; -Εννοείται πως όχι! -Λέει: Όλα […]
Το μπλε γατί. Η ιστορία του Οκτωβρίου είναι λίγο ασυνήθιστη, είναι μια προσπάθεια ερμηνείας ενός ονείρου αλλά και πόσο μπορεί να μας επηρεάζει το καθημερινό άγχος και η αγωνία. Ζάρωσε γύρω από τις εκκωφαντικές παιδικές φωνές. Αδέλφια και ξαδέλφια το κοίταζαν σαν να ήταν τρόπαιο. Πρόλαβα και έβαλα το γατί στο σακίδιο μου. Έφυγα σχεδόν […]
Σήμερα, το βιβλίο Sex εξακολουθεί να είναι η πιο ριζοσπαστική επιλογή της Madonna και έχει ακόμα τεράστια απήχηση στο κοινό. Από το άλμπουμ Erotica και το Sex Book κέρδισε εν έτει 2017, 871.946.882 δολάρια. Μπορεί να πέρασαν εικοσιέξι χρόνια, όμως η Madonna δεν σταμάτησε ποτέ να μας εκπλήσσει. Ήταν η καλλιτέχνης, η οποία έφερε τα πάνω κάτω στη […]
“Ευχαριστώ Θεέ μου”…. Έφυγε από το σπίτι όπως κάθε πρωί για να προλάβει το τραίνο. Μπήκε μέσα και κάθισε δίπλα σε μία ηλικιωμένη κυρία με μαύρα ρούχα. Στην αρχή δεν την γνώρισε. Την παρατήρησε καλύτερα. Ήταν η θεία του. Μα πως άλλαξε έτσι, αναρωτήθηκε. Χάρηκε προς στιγμήν αλλά μετά θυμήθηκε ότι η θεία του απεβίωσε […]
«Φιλοσόφησε το..» «Έλα δεν είναι τόσο τραγικό όσο το παρουσιάζεις!» «Ηρέμησε, υπάρχουν σοβαρότερες έγνοιες και προβλήματα που όντως αξίζει να στενοχωρηθείς.» «Αφού έχεις την υγειά σου είσαι καλά.» ΟΠ-ΤΙ;-ΚΗ… Ο Χρύσανθος ήταν ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, όμορφο μεν και γοητευτικό για τις κοπέλες, άχρηστο δε και αποτυχημένο για την οικογένειά του. Όντας ο ψηλότερος στο σχολικό […]
To χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος. Άδειασα. Άδειασα από σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα, όλα αυτά που χαρακτηρίζουν το μέσο άνθρωπο. Περιφέρομαι σαν ένα φάντασμα που δεν μπορεί να αποκοπεί από τα δεσμά του επίγειου κόσμου. Γιατί απλά δεν υπάρχω. Ζω αλλά δεν υπάρχω. Δεν έχω πια να δώσω και δεν ζητάω να πάρω. Ας μείνω στην ανωνυμία […]
Η Έιμι συνέχισε να τρέχει με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό. Τα πνευμόνια της έκαιγαν αλλά είχε διαφύγει τον κίνδυνο. Τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Το σπίτι του φόβου ήταν κάπου τρία χιλιόμετρα μακριά. Όταν συμπλήρωσε την αίτηση γι’ αυτό το φανταστικό mind trap παιχνίδι ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα κατέληγε σε αληθινό εφιάλτη. Τα ρούχα της ήταν […]
«Excuse me… do you know where I can find the New Acropolis museum?», ρώτησε ο Άγγλος τουρίστας. Αν γνώριζα την αγγλική, θα σου απαντούσα, να είσαι βέβαιος, αλλά – όπως βλέπεις – είμαι ντιπ για ντιπ ξύλο απελέκητο. Το μερoκάματο δε μ’ άφησε να πάω σκολειό, χαράματα στους ταρσανάδες και το βράδυ στην ταβέρνα του […]
(Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ) ουρμούρισα ένα «με συγχωρείτε για την αναστάτωση», έπιασα νευρικά από το μπράτσο τη γυναίκα και την οδήγησα στο γραφείο μου. «Δώστε μου δύο λεπτάκια μόνο», της είπα φροντίζοντας να καταλάβει η προηγούμενη ασθενής μου τις οδηγίες που τις έδωσα σχετικά με τη λήψη των φαρμάκων και μετά στράφηκα στην γυναίκα […]
ώρα πλησίαζε μία τη νύχτα. Ήταν αδύνατον να κοιμηθεί με τέτοια ζέστη. Πεινούσε. Άραγε είχε φάει καθόλου μες την ημέρα; Έφτιαξε ένα σάντουιτς με τόνο και ήπιε ένα ποτήρι με ανάμικτο χυμό πορτοκάλι. Ένιωσε κάπως καλύτερα. Γύρισε στο κρεβάτι και άναψε τον ανεμιστήρα στο φουλ. Δίπλα της στο κομοδίνο ήταν ένα απλό τετράδιο. Το κοίταξε […]
Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μαλλιά της που ανέμιζαν στον αέρα του πελάγους. Αυτό το απόσταγμα σοφίας που έβγαινε από τα χείλη της. Είμαι δυστυχισμένος και φταίω εγώ γι’ αυτή τη δυστυχία μου. Έφυγε με αξιοπρέπεια. Ούτε με θυμό, ούτε με αγανάκτηση στην μικροψυχία μου. Ελαφροπατώντας το ξημέρωμα σαν αερικό και δεν την είδα ποτέ […]
«Μη με κρίνεις». Σε ένα χωριό της Νότιας Πιερίας κάποιος (που δεν του αξίζει η τιμή του ονόματος, οπότε θα τον λέμε Χ) φώναζε επαναλαμβανόμενα αυτή την φράση πάνω από ένα μπαλκόνι. Ο Χ συνήθιζε να βάζει φόλες στα σκυλιά στη γειτονιά του. «Μην με κρίνεις!», φώναζε. «Είμαι προϊόν του πλαισίου μου! Είμαι όπως μ’ […]
«Το να κοιτάς κατά ‘κει μέσα, να βλέπεις το διεστραμμένο νου που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια όλων των ανθρώπων και να λες: ναι, σε δέχομαι. Ακόμα-ακόμα σ’ αγαπάω επειδή είσαι κομμάτι μου. Είσαι επέκτασή μου». Κάπως έτσι μιλούσε ο άρρωστος γέρος που υπό άλλες συνθήκες είχε το στόμα του κλειστό. Ήταν ξαπλωμένος πάνω σ’ […]
«Φοβάμαι, μαμά. Δεν ξέρω τι γίνεται. Νιώθω να είμαστε σε ένα σπίτι, εγκλωβισμένοι, νιώθω τη φωτιά να πλησιάζει, νιώθω τη φωτιά να πλησιάζει σαν γάτα το θήραμά της, σα λύκος το επόμενό του θύμα. Νιώθω τη φωτιά να πλησιάζει, μαμά, και φοβάμαι. Φοβήθηκα πολύ όταν με ξύπνησες τρεμάμενη το βράδυ. Όταν χαστούκιζες τον αδερφό μου […]
α σύννεφα έτρεχαν στον ουρανό σα γοργοπόδαρο κοπάδι προβάτων. Ο ταξιδιώτης έριξε μόνο μια ματιά στον ουρανό, αλλά δεν ανησύχησε ιδιαίτερα. Η εμπειρία του τον έκανε να καταλαβαίνει με μια ματιά τον καιρό. Η βροχή θα ερχόταν αύριο κατά το μεσημέρι. Έτσι, συνέχισε το δρόμο του σφυρίζοντας ένα χαρούμενο σκοπό. Μια καμπάνα άρχισε να χτυπάει […]
η δεκαετία του 1970 αυτός ήταν οκτώ ετών. Έζησε σε μία πολύ όμορφη συνοικία στα βορειοδυτικά του κάστρου της Πάτρας, την επονομαζόμενη «συνοικία Τριτάκη». Χαρακτηριστικό της συνοικίας, ακόμη και σήμερα, είναι ο μοναδικός στενός δρόμος περιμετρικά του κάστρου και τα μικρά δρομάκια ανηφορικά ή κατηφορικά με τις λιθόστρωτες σκάλες. Η ομώνυμη οδός Τριτάκη, με τα […]
ήρα χάπια στην ηλικία των 15 ετών. Θυμάμαι τότε, ένα χέρι να με χτυπάει στην πλάτη και να μου λέει χαμογελώντας: «Μην ανησυχείς, είναι μικρό το τίμημα για μια τέτοια ανταμοιβή». Δεν το σκέφτηκα πολύ. Ή για να είμαι ειλικρινής, δεν θέλησα να το σκεφτώ περισσότερο. Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι την δουλειά τους την […]
ις τελευταίες μέρες παρατηρούσα πράγματα που δεν ήμουν βέβαιος αν υπήρχαν ή αν θα έπρεπε να υπάρχουν˙ δεν ήμουν καν βέβαιος αν θα έπρεπε να τα παρατηρώ. Όχι ότι δεν ήμουν βέβαιος εάν πράγματι συνέβαιναν, αλλά ότι ήταν κάτι που δεν θα έπρεπε να σκαλίζω, θαρρείς πως ήταν απαγορευμένο. Το αίσθημα αυτό του λάθους με […]
Άννα ετοιμαζόταν για το ραντεβού της, χωρίς να έχει καμία αγωνία όπως συνηθίζεται στα πρώτα ραντεβού και χωρίς να έχει και ιδιαίτερη διάθεση να βγει με έναν εντελώς άγνωστο. Την τελευταία στιγμή συμφώνησε να γνωρίσει το νέο συνάδελφο της αδερφής της, με την προϋπόθεση να μη μάθει τίποτα για αυτόν. Μάλιστα είχε ξεχάσει το όνομά […]
νύχτα συνόδευε τα βήματα του Μ., στο μακρύ δρόμο που βάδιζε. Το ψιλόβροχο ήταν ο καλύτερος φίλος του, ενώ ο δυνατός αέρας που φυσούσε του έδιωχνε τις έγνοιες μακριά. Το τσιγάρο στο στόμα μισοάδειαζε τη διάθεση του, και η στάχτη «πάντρευε» με το χώμα τις αναμνήσεις που ταξίδευαν στο μυαλό. Ήθελε να δραπετεύσει στην άκρη […]
να χέρι χτύπησε με δύναμη τον πάγκο της υποδοχής. Ο κοιμισμένος υπάλληλος αναπήδησε απο τον ξαφνικό θόρυβο. – Ανεπίτρεπτο! Ανεπίτρεπτο! ούρλιαξε η ξερακιανή πελάτισσα με τα πεταχτά – α λα Ντάμπο το ελεφαντάκι – αυτιά. – Τι.. τι.. τι συμβαίνει; ψέλλισε αγουροξυπνημένος εκείνος τρίβοντας τα μάτια του. – Τι συμβαίνει; Τολμάτε να αναρωτιέστε; συνέχισε εκείνη. […]
μουν και ένιωθα ερωτευμένη. Το ίδιο πίστευα και ο σύντροφός μου με τον οποίο μέσα σε τρεις μήνες αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί και να αρραβωνιαστούμε. Εκείνος φοβόταν τις δεσμεύσεις, αλλά μου είπε πως μπορούμε να προχωρήσουμε. Λάτρευε τα βιβλία και εγώ λάτρευα να τον βλέπω να διαβάζει, να αισθάνεται και να ζει τα βιβλία που […]
ια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ πριν από την εποχή μας, η κοκκινοσκουφίτσα μαζί με τη γιαγιά της αποφάσισαν να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι. Μαζί τους ήταν αποφασισμένες να πάρουν τον ξυλοκόπο, αλλά και τον λύκο. Όταν αυτοί έμαθαν τον λόγο του ταξιδιού, δεν έφεραν καμία αντίρρηση. Για να φτάσουν στον προορισμό τους έπρεπε […]
