Σεπτεμβριος 2018
Η ποιητική συλλογή Red in Black του Μανώλη Αλυγιζάκη είναι μια πραγματικά καλαίσθητη έκδοση 177 σελίδων. Καθόλου μεγάλο για ποιητική συλλογή αφού οι μισές από αυτές αφορούν στα ίδια ποιήματα που ο αναγνώστης θα βρει μεταφρασμένα και στην ελληνική γλώσσα. Μια θαυμάσια ποιητική πένα που μαρτυρά το ίδιο το βιβλίο. Red in Black αλληγορικά σημαίνει […]
“Ἀνάθεμά σε, ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!.. Θὰ πάρω ἕναν ἀνήφορο νὰ βγῶ σὲ κορφοβούνι, νὰ βρῶ κλαράκι φουντωτὸ καὶ ριζιμιὸ λιθάρι, νὰ βρῶ καὶ μία κρυόβρυση, νὰ ξαπλωθῶ στὸν ἴσκιο, νὰ πιῶ νερὸ νὰ δροσισθῶ νὰ πάρω λίγη ἀνάσα, ν᾿ ἀρχίσω νὰ συλλογισθῶ τῆς ξενιτιᾶς τὰ πάθη, νὰ εἰπῶ τὰ μαῦρα ντέρτια μου καὶ […]
«Τα καλύτερα τραγούδια είναι τα ποιήματα που έλαβαν σάρκα και οστά μέσω της μελωδίας.» Αυτή η ρήση πιθανότατα δεν δύναται να αποδειχθεί περισσότερο σε κανένα άλλο σημείο του κόσμου πέρα από την γωνιά που ονομάζεται Ελλάδα. Την χώρα, δηλαδή, που γέννησε τα ομηρικά έπη – αυτά τα αφηγηματικά ποιήματα που με την συνοδεία του αυλού […]
Γεννημένη στο νησί της Λέσβου η Στέλλα Πετρίδου, όπου γέννησε την σαπφική λυρική ποίηση, πώς να μην επηρεαστεί και εμποτιστεί με την ικανότητα να συγκινεί και να μεταφέρει μελωδικά τα ποιήματα της στις ψυχές μας; Όμως η Στέλλα Πετρίδου πέραν του ταλέντου της να προσδίδει μελωδικότητα, έχει την ικανότητα να καταδύεται στον εσωτερικό της κόσμο […]
Ο Διονύσιος Σολωμός δικαίως θεωρείται ο εθνικός μας ποιητής από τις αρχές του 19ου αιώνα, αφού εκείνος έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερία και το ελληνικό κράτος βρήκε τον εθνικό του ύμνο τις δύο πρώτες στροφές αυτού του καθηλωτικού ποιήματος. Έχει αναρωτηθεί κανείς, άραγε, γνωρίζοντας το προσωπικό και οικογενειακό του υπόβαθρο ότι ένας άνθρωπος που […]
Αφήνοντας πίσω το αταίριαστο δίδυμο Εύας Ντέιμον που πρωταγωνιστούσε στο προηγούμενο της βιβλίο, την «Οικογένεια» η Χριστίνα Σιάπικα μας μεταφέρει στον κόσμο της ΑΓΑΠΗΣ με το νέο της βιβλίο Αγάπη, Κωδικός Αρχάγγελος, συνεχίζοντας με ένα άλλο πρωτότυπο ερωτικό δίδυμο, κάνοντας μας να συμπορευτούμε μαζί του και να αφουγκραστούμε όλη τη δια δράση που γίνεται μέσα […]
Η Εύα Γεωργίου, στην ποιητική της συλλογή “Πίσω από τη σιωπή”, χρησιμοποιεί τη γλώσσα μεταφορικά για να περιγράψει καταστάσεις της καθημερινότητας και των ανθρωπίνων σχέσεων που την ταλανίζουν. Με λέξεις ασύμβατες φαινομενικά χρησιμοποιώντας ειρωνεία και αυτοσαρκασμό απαθανατίζει την ματαιότητα και τη φθαρτότητα του ειδοποιού χρόνου. Ο χρόνος σε πολλά της ποιήματα κάνει αενάως επαναληπτικές κινήσεις […]
Το Κέρας της Αμάλθειας , η πρώτη ποιητική συλλογή από τη Βίκυ Δρακουλαράκου είναι πραγματικά τόσο άφθονη σε συναισθήματα και σε νοήματα που τιμά τον τίτλο της, ο οποίος στηρίζεται στο γνωστό μύθο που συσχετίζεται με το Δία και την αφθονία. Όσοι γνωρίζουν την ποίηση της Βίκυς Δρακουλαράκου σίγουρα έλκονται από την ευρηματικότητα στη νεογλώσσα που δημιουργεί. Διαβάζοντάς […]
H Καρίνα Βέρδη, με τη συλλογή «Αιρετικό Γεράκι», παρουσιάζει μια σοβαρή προσπάθεια εισαγωγής στην τέχνη του χαϊκού. Μια τέχνη που τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα κερδίζει συνεχώς έδαφος. Η ποιήτρια κατορθώνει να προσαρμοστεί στους περιορισμούς αυτής της αρχαίας ιαπωνικής τέχνης, αποφεύγοντας να εφαρμόσει τη γνωστή μέθοδο ακορντεόν, στην οποία πολλοί Έλληνες υπέπεσαν προσπαθώντας να προσαρμόσουν […]
Με την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής Πεζές σκέψεις δίχως (π)οίηση, η Κωνσταντίνα Ζαγάρη μπαίνει από την ύπαιθρο στη σύγχρονη μεγαλούπολη, ενώ συγχρόνως αποκτά οξύτερη συνείδηση του εαυτού της. Ως προς αυτό, προσομοιάζει στην Μπωντλαιρική ποίηση, καθώς τολμά, να φωτίσει την πραγματικότητα με το φως της ενόρασης, να αποκαλύψει μέσω της τέχνης έναν κόσμο […]
“Γι’ αυτό και ό,τι φευγιό αληθεύει το δρόμο χάνοντας το παζαρεύει η ανάμνηση και σαν μάνα το κανακεύει ξανά το δωρίζει στ’ αδύνατο”…. (απόσπασμα από τη νέα συλλογή της Εύης Καφούρου “Μοιάζουν οι άνθρωποι”)…. Η Εύη Καφούρου είναι μια ποιήτρια με σαγηνευτική γραφή που σε καθηλώνει καθώς κάθε φορά που την διαβάζεις έχεις την αίσθηση […]
«Το κομμένο σχοινί μπορείς να το ξαναδέσεις θα κρατήσει πάλι, ωστόσο θα ‘ναι κομμένο. Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε μα εκεί που μ’ άφησες δεν πρόκειται ποτέ να με ξαναβρείς.» Μέρες τώρα αναλογίζομαι τη δεύτερη και τελευταία στροφή του Μπρεχτ. Το κομμένο σχοινί είναι μια ωμή πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα που ζούμε αντικειμενικά […]
Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη ρουφιέται σε μια αναπνοή. Έπειτα, όμως, υπάρχει η ανάγκη να το ξαναδιαβάσεις αργά, ήρεμα, ξανά και ξανά για να το κατανοήσεις και να το απολαύσεις πραγματικά. Ο Ελύτης το έγραψε στο Παρίσι και την επόμενη χρονιά εκδόθηκε στην Ελλάδα. Θεωρώ πως έχει μια δόση και από τα δύο. Μια μελαγχολία […]
«Ο Σεπτέμβρης του 1903» Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα· την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω. Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά. Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα· γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη· και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή, και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου. Τόσες φορές τόσο […]
Ποτέ δεν θα μάθεις τι ήσουν για μένα κι ας ήσουν ένας ήλιος στο δρόμο μου Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν το τραγούδι μου κι ας τραγουδούσα μόνο για σένα Ποτέ δεν θα μάθεις ότι πίσω από τα δάκρυα μου κρυβόταν η ελπίδα κι ότι εσύ ήσουν το δάκρυ μου, μια άφθαστη ελπίδα, η ηλιαχτίδα στην […]
Η ΠΟΛΙΣ Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή. Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή· κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη. Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει. Όπου το μάτι μου γυρίσω, […]
Διαβάσαμε το Big Bang του Νίκου Λούβρου και μόνο θετικές εντυπώσεις προσκομίσαμε από αυτή τη ποιητική συλλογή. Αξίζει να τονιστεί ότι το Big Bang είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου. Απόφοιτος του τμήματος : Ηλεκτρολόγων μηχ/κων και Μηχ/κων υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης. Έχοντας στην πλάτη και και ένα μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής στη Φλώρινα […]
Το κουρέλι αυτό κι αυτό το πέδιλο μας το κομμάτιασες εσύ για οικονομία και να γελά κι ο κόσμος· με τον τρόπο αυτόν που βρήκες κάνουμ’ έτσι τρέλες και χορούς χωρίς καμία ζημία. Ίακχε, φίλε του χορού, γίνε συνοδός μας. (Βάτραχοι) Στην αρχαία κωμωδία αξιοποιούταν η Αττικής διάλεκτος, η οποία πλαισιωνόταν με λυρικά στοιχεία και […]
«Γυναίκες ρίχτε μια ματιά· βλέπω μια φλόγα καί καπνό, σαν νάρχεται από φωτιά Όλες γρήγορα τρεχάτε ! πέτα, πέτα, Νικοδίκη πρίν να κάψουν την Καλύκη— καί την Κρίτυλλα oι φλόγες,—από νόμους φοβερούς κι’ απο γέρους βρωμερούς.» (Λυσιστράτη, Πάροδος, 254-349) Στο άκουσμα του ονόματος του Αριστοφάνη έρχεται στο μυαλό μας απευθείας η λέξη κωμωδία. Ο συνειρμός βέβαια είναι πολύ […]
«Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός, οι ανυπεράσπιστοι έρωτες». Η ποιήτρια της διπλανής πόρτας, όπως την χαρακτηρίζουν, η Κική Δημουλά, υπηρετεί τον έρωτα όσο κανείς άλλος. Μία γυναίκα της διπλανής πόρτας, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, μάνα, γιαγιά, ποιήτρια και ακαδημαϊκός. Γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου, το 1931, στην Αθήνα. Το πραγματικό της […]
Στις 5 Ιουνίου του 1898 γεννιέται ένας από τους σπουδαιότερους Ισπανούς ποιητές, μέλος της λεγόμενης «Γενιάς του ’27», ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Η ποίηση του Λόρκα είναι η ευαισθησία ενός ολόκληρου λαού. Μέσα από την λατρεία του για τη ζωή, την ομορφιά και τον έρωτα δημιούργησε τα σπουδαιότερα έργα της Ισπανικής ποίησης. Το πάθος του για […]
«Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,/χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε./Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις./Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε./Mας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις/είναι το καταφύγιο που φθονούμε.» Ποιητής και Πεζογράφος ήταν ο Κώστας Καρυωτάκης γεννημένος το 1896. Αναμφίβολα, υπήρξε μια απο τις σημαντικότερες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας και άσκησε βαθύτατη επιρροή σε μεταγενέστερους λογοτέχνες, […]
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο «Αλεξανδρινός ποιητής», όπως τον αποκαλούμε, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της γενιάς του. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863 και εβδομήντα χρόνια μετά, 29 Απριλίου του 1933, ημέρα των γενεθλίων του, η Μοίρα αποφασίζει να κλείσει τον κύκλο της επίγειας ζωής του. Ο ίδιος είχε συντάξει τη διαθήκη του […]
«..ο παπάς άκουε, άκουε και δε μιλούσε. -τι συλλογιέσαι γέροντα μου; ρώτησε τέλος και η φωνή του τρέκλιζε -συλλογιέμαι, παιδί μου, πως ο άνθρωπος είναι θεριό· θεριό ανήμερο…Μην κλαις. συλλογιέμαι ακόμα πως ο θεός είναι μεγάλος. -χειρότερος απο θεριό…μουρμούρισε ο Γιαννακός κι έφτυσε, σα να τον πλάκωσε ξαφνικιά αναγούλα· σκούληκας όλο γλίτσα είναι ο άνθρωπος, […]
