Σεπτεμβριος 2018
“Καταρχάς Θανάση θέλω να σου ζητήσω συγνώμη γιατί ξέρω αυτό που θα πω θα τραβήξουν πολλά βλέμματα πάνω σου και πάνω μου και ξέρω είναι κάτι που δεν θες.. Αλλά είμαι σίγουρος άμα ήταν ο μπαμπάς εδώ θα ήταν πολύ απογοητευμένος αν κρατήσω τη σιωπή μου. Έχω χάσει τον ύπνο μου τις τελευταίες μέρες για […]
Στάση για αναπόληση Έρχονται και εκείνες οι δύσκολες μέρες, μάλλον οι περίεργες μέρες που η μελαγχολική διάθεση φαίνεται να θέλει να μας συνοδεύσει όπου και αν πάμε ότι και αν σκεφτούμε. Η αναπόληση μας συντροφεύει. Η μέρα μικραίνει το σκοτάδι διαρκεί περισσότερο και το μόνο φως που επιτρέπεται να υπάρχει μέσα στο δωμάτιο σου […]
Τρως τη σαλάτα και σου λέει να φας το φαΐ. Το τρως, σου λέει να φας τη σαλάτα. Τρως και τα δύο, σου λέει να φας αργά. Τρως αργά, θα σε προστάξει ευθύς αμέσως να φας γρήγορα. Το τρως όλο, «δε χόρτασες;» σου λέει. Αφήνεις φαγητό «δε σ’ άρεσε» ακούς. Ποια είναι αυτή η αναποφάσιστη […]
Μια μόνιμη αναμονή Δεν ήθελα να γράψω αιώνια αναμονή γιατί κρύβει μια απαισιόδοξη αίσθηση, κάτι που η αναμονή μου δεν ήθελα να έχει. Πολλοί δεν έχουν υπομονή ούτε καν τη διάθεση να περιμένουν κάτι, οτιδήποτε μαγικό και ίσως να έχουν δίκιο, ίσως βέβαια και όχι. Μια μόνιμη αναμονή λοιπόν για όνειρα, για […]
Κάθε φορά που χάνεις έναν άνθρωπο από τη ζωή σου, το σώμα σου διαμαρτύρεται αρχικά, δυσκολεύεται να συνηθίσει στην απώλεια, δυσκολεύεται να καταλάβει και να αντιληφθεί πως η καθημερινότητα όπως την είχε πια συνηθίσει, δεν υφίσταται πλέον. Είναι όντως πολύ δύσκολο αυτό. Είναι τόσο σκληρό να αποχωρίζεσαι κάτι, όχι τόσο κάποιον, το κάτι, αυτό το […]
Κατά παραγγελία γραφή: αυτό που τα περισσότερα έντυπα και διαδικτυακά ΜΜΕ ζητούν από τους εργαζομένους τους. “Γράψε μου για τούτο, για κείνο…”, κι έπειτα το κεφάλι που “σπάει” ώστε το αποτέλεσμα να συμβαδίζει με το ζητούμενο του προϊσταμένου. Προσωπικά, πάντα ήμουν κατά της κατά παραγγελία γραφής -εκτός αν πρόκειται για ρεπορτάζ ή κάτι που “παίζει” πολύ στην […]
Καλά ρε παιδιά είμαι η μόνη; Μόνο εγώ αντιμετωπίσω ένα μικρό «θεματάκι» με το όλο ζήτημα τύψεις και ενοχικότητα; Βασικά, εντάξει, ρητορική ήταν η ερώτηση. Είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη εκεί έξω που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα- δε μιλάμε και για τρομερά πράγματα, αλλά όσο να’ ναι δεν τον προσπερνάς κιόλας-. Δε μπορώ […]
Οι άνθρωποι του «ευ» και του «αχ»… Ευγνώμων είναι αυτός που νιώθει ευγνωμοσύνη. Είναι ο άνθρωπος του «ευ». Αχάριστος είναι αυτός που δεν εκτιμά και δεν αναγνωρίζει το καλό. Είναι ο άνθρωπος του «αχ». Ποιος από εμάς δεν έχει συναντήσει και συναναστραφεί ευγνώμονες και αχάριστους ανθρώπους σε οικογενειακό, φιλικό, προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο; Ποια είναι […]
Όλοι μας νιώθουμε την ανάγκη ενός ανθρώπου δίπλα μας. Πολλοί τον έχουμε βρει, άλλοι όχι, και άλλοι θέλουμε να πιστεύουμε πως τον βρήκαμε ή πως κάπου υπάρχει. Τι ισχύει ωστόσο; Είναι όντως το συναίσθημα μας που μας οδηγεί σε μία τέτοια επιλογή, ή η ανάγκη να στηριχθούμε ψυχικά και σωματικά κάπου; Θέλοντας να προλάβω και πολλούς […]
Θα σηκωθώ. Πρέπει να σηκωθώ. Για χάρη σου, γλυκό μου παιδί. Που με έχεις ανάγκη. Θα σηκωθώ στα πόδια μου για μας. Για να σου δώσω όσα ονειρευόμουν. Γιατί δεν πρόλαβα καλά καλά, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου, και έπρεπε να σε αφήσω. Δεν το ήθελα, μα έπρεπε. Θα επιστρέψω δυνατή κόρη μου, στο […]
Ο ανταγωνιστικός εαυτός μου είναι αυτός που με κυνηγάει από παιδί. Όμως, πως γίνεται να μην είναι ανταγωνιστικός ένας άνθρωπος που από μικρός έβλεπε την ομάδα του ( Θρύλος) να κερδίζει συνεχώς; Μια ομάδα που σε κάθε ήττα άλλαζε προπονητή; Έπαιξε τον ρόλο της η Ολυμπιακάρα μου στο να διαμορφωθεί ο ανταγωνιστικός εαυτός μου. Από […]
Καθημερινά καλούμαστε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, και συνειδητά και μη παίρνουμε ένα σωρό αποφάσεις και κάνουμε, αντίστοιχα, ένα […]
Νέος, κάπου στα 27, τριγυρνάς στα σοκάκια της πόλης σου, για μια τελευταία φορά, αύριο θα φύγεις, το θέλεις τόσο πολύ! Μετρούσες τις μέρες με τόση προσμονή, όπως όταν πήγαινες πενταήμερη, τα έχεις ετοιμάσει όλα. Άφησες τις βαλίτσες σφραγισμένες στο σπίτι, σα να μην πρόκειται να τις ξανανοίξεις ποτέ ξανά εκεί μέσα, σ’ αυτό το […]
Αναπολείς και ξανά αναπολείς ανέμελες στιγμές μιας εποχής αγνής και τόσο αθώας. Νομίζω το τέλος της παιδική μας ηλικίας δεν μπορεί να οριοθετηθεί. Άλλοι ωρίμασαν γρηγορότερα και άλλοι δε θα μεγαλώσουν ποτέ καθώς η παιδική αφέλεια και η ανάγκη να αφήνονται στην ελευθερία της στιγμής και του τώρα μη γνωρίζοντας την άσχημη πλευρά της ζωής […]
Καμάκι. Μια λέξη, με πολλές και διαφορετικές έννοιες. Άραγε ξέρουμε να κάνουμε καμάκι; Αν κοιτάξουμε γύρω μας, και δούμε πως γίνεται το καμάκι πλέον, θα απογοητευτούμε. Πάμε μαζί να κάνουμε μια μικρή έρευνα. Καμάκι λοιπόν εν έτη 2018… Πως γίνεται το καμάκι στις μέρες μας μέσα σε λίγες λέξεις; «Κούκλα κανε με αδδ είμαι μπλοκ». […]
-Στη Χ.- Η ζωή αδερφέ μου είναι γραμμές. Ατελείωτες γραμμές που η κάθε μια τραβάει τη δικιά της αυτόνομη πορεία. Κάποτε, οι γραμμές αυτές τέμνονται, και κάπως έτσι συναντιόνται οι πορείες δυο ανθρώπων.Από εκεί και πέρα συμβαίνει αυτό που λέμε «την πάτησα μαζί του/της», κι αυτό που αρχίζει να μετράει, είναι οι στιγμές που περνάμε […]
«Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες», ομολογεί ο Γιάννης Κότσιρας και ποιος δε συμφωνεί μαζί του άραγε; Πολλοί από εμάς έχουν φτάσει αρκετές φορές σε παρόμοια κατάσταση μα εγώ συμφωνώ και με τον Τάσο Λειβαδίτη: «Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους». Η πίστη κάνει πραγματικά εκείνα που ελπίζουμε. […]
«Μόνο ένα παιδί έχεις; Γιατί δεν κάνεις ένα ακόμα, να έχει παρέα; Δεν θα κάνεις άλλο; Μα ένα ίσον κανένα»…Είναι μια φράση που ειλικρινά με εξοργίζει. Αυτή η πίεση που βιώνουν οι γονείς είναι απίστευτη. Όλοι, έχουν άποψη για όλα. Πότε θα παντρευτείς, πότε θα κάνεις παιδιά κτλ. Πρέπει όμως; Αυτά αφορούν μόνο το ζευγάρι […]
“Θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος. Μ΄ αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος” . Κάποιος Ελληνάκος με ψυχή βρισκόταν ήδη πολύ μπροστά. Το είπε πολύ νωρίτερα από πολλούς επιφανειακούς γνώστες. Έχουμε την τάση να ξεχνάμε εύκολα ποιοι είμαστε , ήμασταν και ειδικά είμαστε εξειδικευμένοι στην αντιγραφή. Ό,τι βλέπουμε στην επικαιρότητα , οφείλουμε να το ακολουθήσουμε. […]
Για πες, τι πιστεύεις, αγοράζουν τελικά τα λεφτά την ευτυχία; Στάσου, στάσου καλέ, πάρε μια στιγμή και σκέψου. Μη βιάζεσαι να απαντήσεις. Αμέσως, να μου είσαι ρομαντικούλης (και ρομαντικούλα), να πεις κατηγορηματικά όχι και να αρχίσεις να μιλάς για αγάπες, λουλούδια και τα συναφή, και πως αυτά είναι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή, στον κόσμο […]
Καλύτερα καλύβα όπου γελούν παρά παλάτι όπου κλαίνε. (Παροιμία) Το να γελάς είναι σίγουρα ένα σημάδι πως κρατάς ζωντανή την φλόγα του παιδιού μέσα σου. Πως επιλέγεις να ξορκίζεις το κακό, με τη δύναμη του γέλιου. Γιατί είναι η μέθοδος της μακροζωίας. Η ποιότητα όμως αυτής της ζωής, μπορεί να μαρτυρηθεί μέσα από ένα αστείο, […]
Να αντιδράς για αυτούς που δε μπορούν πια να αντιδράσουν. Σε αυτόν τον κόσμο, υπήρχαν, υπάρχουν και ελπίζω να συνεχίσουν να υπάρχουν, άνθρωποι που αντιδρούν. Άνθρωποι με ιδανικά, αξίες, πεποιθήσεις, ονειροπόλοι, τρελοί και ρομαντικοί. Άνθρωποι που αντέδρασαν κλείστηκαν σε κελιά, εκτελέστηκαν, έζησαν, πέρασαν στην αιωνιότητα. Οι ιδέες τους πέρασαν στην αιωνιότητα. Αυτοί αντέδρασαν, για να […]
Κανείς δεν μου έμαθε να με ψυχολογώ. Και σε αυτό είμαι μόνος. Όντας 18 χρονών μπαίνω σε μία διαδικασία, έπειτα από μία ψυχοφθόρα κατάσταση να πάρω μία καίρια απόφαση για τη ζωή μου. Μέχρι τότε παιχνίδι, φαγητό έτοιμο, δωράκια στις γιορτές, και καμιά δραστηριότητα αν είμαι καλός. Μην ξεχάσω και τις σχολικές σχέσεις ( φιλίες, […]
Τι μου δίδαξαν οι γονείς μου για την ζωή; Οι γονείς μας είναι οι δημιουργοί μας. Μας έφεραν στην ζωή και προσπαθούν από την πρώτη στιγμή να μας διδάσκουν αυτά που θα μας κάνουν καλύτερους, αυτά που θα μας προστατέψουν από τα λάθη και τους κινδύνους που η ζωή θα φέρει στο δρόμο μας. Να […]
