Η κυρία Άννα Παπαδάκη Σωτηριάδη κάνει φέτος το φθινόπωρο, το συγγραφικό της ντεμπούτο από τις εκδόσεις Ψυχογιός με το θαλασσινό της βιβλίο Το ύψιλον της λύπης. Στην συνέντευξη που ακολουθεί μαθαίνουμε περισσότερα για εκείνη και για τους ήρωες της. Την ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο της και της ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία στην πρώτη της συγγραφική της προσπάθεια.
1. Κυρία Παπαδάκη σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παρουσία σας στο maxmag.gr. Μιλήστε μας λίγο για εσάς.
Εγώ σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, δεν έχω να πω πολλά για τον εαυτό μου, έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κρήτη και είμαι μαμά δυο υπέροχων παιδιών (και καμπόσων τετράποδων που μας έχουν υιοθετήσει).
2. Αν δεν κάνω λάθος το ύψιλον της λύπης είναι το πρώτο σας βιβλίο. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια γι΄ αυτό;
Το Ύψιλον της Λύπης είναι πράγματι το πρώτο μου βιβλίο. Ο έρωτας πλασάρεται ως το όχημά του, όμως πιστεύω ότι εντέλει ο αναγνώστης έρχεται να κατανοήσει ότι είναι απλά το πρόσχημα. Νομίζω πως η κυρίαρχη παρουσία μέσα στο βιβλίο, είναι τελικά η ίδια η θάλασσα, που διαφεντεύει τις ζωές των ανθρώπων σαν θεότητα, άλλοτε πανάγαθη και γενναιόδωρη, άλλοτε αμείλικτη και σκοτεινή. Έχω μεγαλώσει κοντά στη θάλασσα κι η ίδια, οπότε πέρασαν και δικά μου βιώματα μέσα στις ιστορίες του βιβλίου μου.
3. Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευση για το βιβλίο σας;
Δε μπορώ να ορίσω μια και μοναδική πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή του, νομίζω πως απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως σαν λαός έχουμε μια σχεδόν γονιδιακή σχέση με το θαλασσινό στοιχείο, μια σχέση που μεταβάλλεται με τα χρόνια και πως εγώ και οι σύγχρονοί μου αγνοούμε σε μεγάλο μέρος την ιστορία της θαλασσινής μας κληρονομιάς κι αυτό είναι μεγάλο κρίμα για πολλούς λόγους. Βέβαια δεν προσπάθησα να γράψω ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Θέλησα να διηγηθώ μια χορταστική ιστορία, ξύνοντας λίγο με το νύχι την επιφάνεια ενός υλικού τεράστιου και εντυπωσιακού, για όποιον έχει όρεξη να ψάξει και παραπέρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
4. Πόσο εύκολο η δύσκολο πιστεύετε ότι είναι για κάποιον να μπει στο χώρο του βιβλίου και ποια νομίζετε ότι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει;
Δεν είμαι αξιόπιστη πηγή για να πω κατά πόσον κάποιος μπορεί εύκολα ή δύσκολα να εισχωρήσει στο χώρο των εκδόσεων γενικά, δεν έχω πρότερη προσωπική εμπειρία. Ακούω πολλά από φίλους και γνωστούς για το πόσο δύσκολο είναι το τοπίο, όχι μόνο για όσους γράφουν, αλλά και για αυτούς που εκδίδουν. Για μένα, αν και δίστασα αρκετά μέχρι να στείλω το χειρόγραφό μου οπουδήποτε, οι εκδόσεις Ψυχογιός ήταν αυτό που λέμε μπαμ και κάτω, το έστειλα, τους άρεσε, εκδόθηκε. Μιλώντας σαν αναγνώστης, αυτό που κρίνω ότι πρέπει να έχει κάποιος που γράφει, είναι κατά κύριο λόγο το χάρισμα να διηγείται, να μπορεί δηλαδή με την ιστορία που σου λέει να σε πάρει μαζί του, να σε κάνει να ξεχάσεις τον τόπο σου και το χρόνο σου. Κα το ίδιο θέλω και ως συγγραφέας να έχω πετύχει.
5. Ποιον ήρωα του βιβλίου σας αισθάνεστε πιο κοντά σε εσάς;
Όπως λέω και στην αρχή του βιβλίου, εγώ όλους τους ήρωές μου τους αγαπώ, σαν μαμά που δε μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά της. Και θέλησα όλους να τους πλησιάσω και να πω την ιστορία τους με αγάπη και προπάντων, με συγχώρεση, γιατί το τελευταίο είναι που μοιάζει να τους λείπει οδυνηρά.
6. Ο Θεοδόσης είναι ένας σκληρός άνθρωπος αμείλικτος στα συναισθήματα του. Ωστόσο φαίνεται να αγαπούσε την Μαρίτσα ως το τέλος. Πιστεύετε ότι αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μπορούν να υπάρξουν αρμονικά σε έναν άνθρωπο;
Ο Θεοδόσης μου είναι σκληρός και αμείλικτος πρώτα με τον εαυτό του. Ένας τέτοιος άνθρωπος δε γίνεται να είναι καλός με τους γύρω του. Είμαι πεπεισμένη πως οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για το μεγαλύτερο κακό και το μεγαλύτερο καλό. Νομίζω πως ερχόμαστε στη γη εξοπλισμένοι πλήρως και έτοιμοι για τα πάντα, όλα είναι θέμα επιλογών από εκεί και μετά. Ελάχιστα μας διαμορφώνουν οι συνθήκες όμως, αυτό πιστεύω, το ίδιο βραστό νερό που σκληραίνει το αυγό, μαλακώνει και την πατάτα- είναι ζήτημα το τί θα μας τύχει, αλλά κυρίως είναι το πώς θα διαλέξουμε να το διαχειριστούμε.
7. Ποια είναι η συγγραφική σας ρουτίνα;
Δε διαθέτω συγγραφική ρουτίνα, δε με βλέπω καν ως συγγραφέα, τουλάχιστον όχι ακόμη, είναι πολύ φρέσκο όλο αυτό. Γράφω όμως πολύ, πάντα έγραφα, είναι ο δικός μου τρόπος να βάζω σε τάξη τις σκέψεις μου και να ξεκουράζω το μυαλό μου.
8. Αν η ζωή σας ήταν βιβλίο τι τίτλο θα είχε;
Αν η ζωή μου ήταν βιβλίο, τί τίτλο θα είχε; Χμ. καταρχάς, εγώ δε θα το αγόραζα, θα ήταν ένα μάλλον βαρετό ανάγνωσμα. Αν έπρεπε να του δώσω τίτλο, θα το έλεγα μάλλον “Για την έξοδο, καλά πάω;” Γιατί μια χαρά μπήκαμε, να δούμε από πού βγαίνουνε τώρα.
9. Η ζωή των ηρώων σας δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μια ευτυχισμένη ζωή. Παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετές στιγμές ευτυχίας και αισιοδοξίας. Είστε αισιόδοξος άνθρωπος;
Η αλήθεια είναι ότι τους ταλαιπώρησα κάπως τους ήρωές μου. Αλλά, παιδιά, όχι εγώ, η ζωή. Είμαι άνθρωπος που επικεντρώνει σε όσα έχει, όχι σε αυτά που του λείπουν. Αν αυτό λέγεται αισιοδοξία, ναι, είμαι αισιόδοξη. Και θέλω να πιστεύω ότι το φως είναι που επικρατεί στο βιβλίο μου αυτό.
10. Στο βιβλίο σας δεν αναφέρεται καθαρά το όνομα του νησιού που στο οποίο ξετυλίγεται η ιστορία. Θα μπορούσε να ήταν το νησί σας η Κρήτη; Έχουν Κρητικά στοιχεία οι ήρωες σας;
Το νησί στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μας, δεν κατονομάζεται, γιατί γεωγραφικά δεν υπάρχει, είναι ένα φανταστικό μέρος-συρραφή όλων των νησιών του Αιγαίου, αυτό θέλησα να κάνω: πώς λες την ιστορία των ναυτικών μας αν επικεντρωθείς σε ένα μέρος; Σε ένα από τα κεφάλαια όμως τρύπωσε κι η Κρήτη από μόνη της, δεν είχα τέτοια πρόθεση, αλλά το κύτταρό της είναι μέσα μου τόσο ζωντανό, που δε μπορώ να του κρυφτώ, όπου κι αν πάω.
11. Και τέλος αφού σας ευχαριστήσω και πάλι θερμά για το χρόνο σας και σας ευχηθώ καλή επιτυχία σε ότι και να κάνετε θα θέλαμε να μας πείτε τα μελλοντικά σας σχέδια.
Αποφεύγω να κάνω σχέδια για το μέλλον, όποτε το έκανα, κάποιος εκεί ψηλά διασκέδαζε πάρα πολύ. Θέλω να είμαστε όλοι καλά στην υγεία μας, για να μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί και χρήσιμοι. Αυτό. Είμαι άνθρωπος που αγαπά να δημιουργεί και που δεν αγαπά τις ταμπέλες, δε φαντάστηκα ποτέ ότι θα έγραφα βιβλίο, είμαι πολύ χαρούμενη που το κατάφερα και περιμένω με αδημονία να δω τί άλλο μπορώ να κάνω.
Σας ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία και σας εύχομαι τα καλύτερα
