Πόρτες ανοίγουν σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην πόλη του Σαΐντ και της Νάντια, που ερωτεύονται πάνω στο ξέσπασμα ενός πολέμου. Και ενώ όλοι οι άνθρωποι βλέπουν τις πόρτες ως ευκαιρίες για μια νέα ζωή, κάποιοι τις αντικρύζουν με τρόμο, γιατί ποτέ δεν ξέρουν που ακριβώς θα βρεθούν. Αυτοί που τις διαβαίνουν είναι μόνο όσοι έχουν πραγματικά απελπιστεί και αναζητούν απλά μια οποιαδήποτε διέξοδο. Το “Έξοδος προς δυσμάς” εκδόθηκε για πρώτη φορά στα Αγγλικά το 207 και μεταφράστηκε το 2019 στα ελληνικά από τον Αύγουστο Κορτώ. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ψυχογιός”.
Περίληψη – “Έξοδος προς δυσμάς”
Σε ένα πολύ κοντινό μέλλον -ή σε ένα παράλληλο παρόν- ξεφυτρώνουν πόρτες σε όλον τον κόσμο. Πόρτες που συνήθως ξεκινούν από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση, από περιοχές γεμάτες φτώχεια και βία, και οδηγούν σε μια χώρα της “Δύσης” – Ελλάδα, Αυστραλία, Αμερική. Εντωμεταξύ, ο Σαΐντ, ένας νέος άντρας αρκετά εσωστρεφήε και μη-έμπερος , ερωτεύεται μια νεαρή κοπέλα από ένα εργασιακό σεμινάριο, τη Νάντια. Μια κοπέλα όλο αντιθέσεις- μαυροφορεμένη αλλά με μηχανάκι, με σοβαρή δουλειά αλλά καπνίστρια μαριχουάνας- η Νάντια φυσικά θα γοητεύσει το συνεσταλμένο Σαΐντ, όπως και αυτός θα γοητεύσει με το ντροπαλό και προστατευτικό του στυλ τη Νάντια. Σύντομα θα ερωτευτούν παράφορα και θα προχωρήσουν προς μια πόρτα που θα τους βγάλει στη Δύση. Θα ταξιδέψουν και πάλι, και πάλι, μέχρι να βρουν το μέρος που μπορούν να στεριώσουν. Ίσως τους πάρει καιρό, σίγουρα θα τρομάξουν, θα εκδιωχθούν και θα εκφοβιστούν, αλλά σε κανένα σύμπαν η “Έξοδος προς δυσμάς” δεν είναι εύκολη.
Κριτική
Ο πόλεμος και οι -σχεδόν πάντα- καταδικασμένοι έρωτες που αναπτύσσονται κατά τη διάρκειά του είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο θέμα για μυθιστόρημα – για αυτό και το φανταστικό στοιχείο των μαγικών πορτών είναι τόσο απαραίτητο και τόσο ενδιαφέρον. Οι πόρτες βγάζουν τους πρόσφυγιες σχετικά εύκολα και γρήγορα σε νέα μέρη χωρίς πόλεμο – Ελλάδα, Αγγλία, Μεξικό -, αν και πάλι είναι κρυμμένες και φυλασσόμενες, μην επιτρέποντάς στους αναγνώστες να ξεφύγουν πολύ από τη θλιβερή πραγματικότητα της προσφυγιάς. Ο ρεαλισμός συνεχίζεται με το ρατσισμό, τη φτώχεια και το φόβο για τη ζωή τους που αντιμετωπίζουν όσοι επιλέγουν να διασχίσουν κάποια πόρτα, τόσο στη χώρα καταγωγής τους όσο και στις Δυτικές χώρες. Αν και αφορμή για την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου θα είναι πάντα η ζωή των νεαρών προσφύγων, ο πραγματικός λόγος θα είναι, κατά τη γνώμη μου, οι γνώσεις που προσφέρονται γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις: Τι κάνει τους ανθρώπους ρατσιστές και τι τους βγάζει εκτός αυτής της ιδεολογίας; Τι κάνει τους ανθρώπους να αγαπήσουν το γνώριμο και τι τους κάνει να ερωτευτούν το ξένο; Τι κάνει τους νέους να ερωτεύονται και τι τους απομακρύνει; Σε λιγότερο από 250 σελίδες, το “Έξοδος προς δυσμάς” καταφέρνει να απαντήσει με απλό και λογοτεχνικό τρόπο στα παραπάνω ερωτήματα.
Συγγραφέας
Ο Mohsin Hamid γεννήθηκε στην περιφέρεια Lahore του Pakistan. Μεγαλώνοντας, πήγε στην Αμερική να σπουδάσει στο Princeton και έπειτα Νομική στο Harvard. Εργάστηκε λίγο στη Νέα Υόρκη ως management consultant, αλλά σύντομα επέστρεψε στο Lahore ως freelance δημοσιογράφος. Ξεκίνησε τη συγγραφική του καριέρα το 2000 με το βιβλίο “Ψυχή και Φλόγα” (ελλ. εκδ. 2001) που έγινε μίνι τηλεοπτική σειρά στο Πακιστάν, οπερέτα στην Ιταλία και μπήκε στη λίστα αξιοσημείωτων βιβλίων του New York Times το 2000. Επέστρεψε το 2007 με τη μεγάλη του επιτυχία “Ο απρόθυμος φονταμενταλιστής” (ελλ. εκδ. 2008) το οποίο προτάθηκε για το λογοτεχνικό βραβείο Man Booker Prize. Το 2014 εξέδωσε μια συλλογή δοκιμίων “Discontent and Its Civilisations: Dispatches from Lahore, New York & London” (αμετάφραστη στα ελληνικά. Ακολούθησε το “How to get filthy rich in rising Asia” το 2013 (αμετάφραστο στα ελληνικά). Το τέταρτό του βιβλίο “Έξοδος προς δυσμάς” προτάθηκε επίσης για το Man Booker Prize. Ζει στην Αγγλία.
Πηγές:
- Mohsin Hamid. Αναρτήθηκε από: https://literature.britishcouncil.org/writer/mohsin-hamid. (Τελευταία πρόσβαση 23.5.2022)
