Ιστορίες μικρού μήκους: Ζωή σαν μικρές Κυριακές

Ιστορίες μικρού μήκουςΠόσες ιστορίες μικρού μήκους μπορούν να χωρέσουν σε ένα μπαούλο άραγε; Αν οι λέξεις σου ροκανίζουν το μυαλό και το ανοιγοκλείσιμο των ματιών φωτογραφίζει παντού γύρω μικρές πινελιές ζωής, φτάνει η στιγμή να τα καταθέσεις σε ταπεινά κειμενικά μπαούλα. Ένα πρώτο τέτοιο μπαούλο ξεκλειδώνει αυτή την φορά για να ανοίξει τον δρόμο σε επόμενα.

Όταν η Πέρσα χρειάστηκε να εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι, το αφράτο cake της μητέρας και τις τσιριχτές φωνές των μικρών της αδερφών αντί για καλημέρα, αισθάνθηκε κάτι παραπάνω από περίεργα. Γνώριζε καλά μέσα της πως ήταν βαριά η ευθύνη που είχε. Ο πατέρας της είχε προσδοκίες και όνειρα για εκείνη. Ήταν η κληρονόμος του ιατρείου και της φήμης του!

Έτσι τώρα, στρίμωχνε στο μικρό βαλιτσάκι της τα απαραίτητα της τελευταίας στιγμής μαζί με την βιωμένη ευτυχία της. Πηγαίνανε στην πρωτεύουσα με τον πατέρα της για να βρούνε σπίτι. Μα η ψυχή της Πέρσας δεν ήταν έτοιμη να αποχωριστεί τα όσα είχε εκεί, στην μικρή κωμόπολη που είχε μεγαλώσει. Θα μπορούσε να είχε μιλήσει, να είχε εκφράσει την δυσαρέσκειά της ή καλύτερα το αίσθημα της αμφιβολίας. Αλλά δεν το έκανε, όχι τουλάχιστον αρκετά ξεκάθαρα. Δεν ήταν σίγουρη αν ήθελε να γίνει γιατρός αλλά δεν το απέρριπτε. Απλά να είναι που είχαν πει με την Ανδρή, την Μαρία και τον αδερφό της Μαρίας πως θα πήγαιναν αυτό το περιβόητο ταξίδι στην Γαλλία, το οποίο δεν πήγαν ποτέ…

Αχ ο αδερφός της Μαρίας! Όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά με τον Παύλο. Είχαν περάσει όλο το καλοκαίρι μαζί. Δούλευαν στο γραφείο της μητέρας του Παύλου και της Μαρίας και περνούσαν ώρες ατελείωτες οι δυο τους. Μετά την δουλειά, πηγαίνανε για μπύρα στο Black Trick και τις Τετάρτες πηγαίνανε για χαρτιά ή cinema. Τις Κυριακές δε, πηγαίνανε εκδρομή μαζί με τα κορίτσια στην λίμνη. Ο Παύλος τις μάζευε τις σουσουράδες με το φιστικί αμάξι και τους Rolling Stones στην δια πασών.

Διαβάστε επίσης  Κερδίστε ένα αντίτυπο του βιβλίου “Αναμνήσεις και εφιάλτες” από τις εκδόσεις Όστρια
Advertisements
Ad 14

Δεν θα ξεχάσει η Πέρσα την πρώτη Κυριακή που κανόνισαν την απόδραση στην λίμνη. Προσπαθούσαν να βολευτούν στο αυτοκίνητο όταν ξαφνικά ο Παύλος ξεστόμισε στιβαρά «Πέρσα, έλα μπροστά εσύ». Οι σφυγμοί της Πέρσας έφτασαν στα ουράνια και τότε αισθάνθηκε την ματιά της Μαρίας να την καρφώνει και να βγάζει ακτινογραφία την παραμικρή σκέψη χιλιοστού που υπήρχε μέσα στο μυαλό της ή το κάθε ιχνοστοιχείο ηλεκτροφόρας ενέργειας στην ατμόσφαιρα μεταξύ της παιδικής της φίλης και του αδερφού της. Δεν ήταν δα και καμιά χθεσινή η Μαρία. Κάτι τέτοια τα μυριζόταν από χιλιόμετρα.

-Πέρσα, ξέρεις ότι ο Παύλος σπουδάζει, ε;

-Ναι, Μαράκι, το ξέρω. Απάντησε αδιάφορα η Πέρσα βάζοντας αντηλιακό στα άσπρα χέρια της.

– Δηλαδή, ξέρεις ότι με το που τελειώσει το καλοκαίρι θα πάει πάλι πίσω στην Γαλλία;

-Ναι, Μαρία, το ξέρω. Το ξέρω πολύ καλά. Ανύψωσε λίγο την φωνή της και κοίταξε απότομα την φίλη της, η οποία καθόταν εκεί δίπλα της κρατώντας περήφανα το καλοστριμμένο τσιγάρο της και χαζογελώντας αθόρυβα.

– Γιατί γελάς; Απόρησε η Πέρσα που δεν δίστασε να παρασυρθεί κι αυτή και να αρχίσει να γελάει νευρικά και να κοκκινίζει ταυτόχρονα.

Τα θυμόταν όλα αυτά τώρα η Πέρσα και αγωνιζόταν να μην αφήσει τα δάκρυα να κυλήσουν ποτάμι. Ο Παύλος θα έφευγε σε μια βδομάδα για την Γαλλία και ίσα που θα προλάβαινε για να τον αποχαιρετήσει. Η Μαρία θα έμενε πίσω και θα άρχιζε να δουλεύει στην εφημερίδα του πατέρα της. Η Ανδρή, από την άλλη, είχε βλέψεις καλλιτέχνιδος. Έλεγε πως θα φύγει από την μικρή και πνιχτική πόλη που κάποια άγνωστη ανώτερη δύναμη τους εξανάγκασε να ζουν και θα γινόταν πιανίστρια. Έπαιζε από μικρή και το λάτρευε το πιάνο αλλά ο πατέρας της δεν ήθελε να ακούσει λέξη περί αυτού. «Κοίτα να απαλλαχτείς απ’ τα μυαλά της μάνας σου! Είδες τα κατορθώματά της! Σε παράτησε για την καριέρα της τάχα. Ποια καριέρα, ονειροπαρμένες, και οι δυο σας;» της μιλούσε απότομα ο πατέρας της . Όσο όμως άκουγε τον μπεκρή πατέρα άλλο τόσο ήθελε να εξαφανιστεί από εκεί η μικροκαμωμένη Ανδρή.

Διαβάστε επίσης  Ιστορίες Μικρού Μήκους: Ο κύριος Δαινέκος

-Πέρσα; Πέρσα; Γρήγορα! Περιμένει ο πατέρας σου στο αμάξι! Ακούστηκε η φωνή της μαμάς Ζωής.

-Μια στιγμή, μαμά! Κατεβαίνω. Απάντησε με βαριά καρδιά η ψηλή κοπέλα που κοιτούσε το είδωλό της στον καθρέφτη κι απορούσε με τον εαυτό της.

Και τώρα, Πέρσα, πάνε τα χρόνια της αθωότητας που σου είχε πάρει δώρο ο Παύλος. Πάνε οι έρωτες, πάνε τα cinemaδάκια και οι αγκαλιές. Πάνε οι βόλτες με τα ποδήλατα στο πίσω ρέμα και τα πρώτα τσιγάρα κάτω απ’ την γέφυρα. Πάει η Μαρία με τις τρελές ιστορίες και τις ιδέες της που ένας Θεός ξέρει ποιο ξωτικό της τις ψιθύριζε στο αυτί και ξεσήκωνε όλη την πόλη στο πόδι. Πάει η Ανδρή με τα μελό της και τις ατελείωτες ώρες μουσικής ηδονής που σας προσέφερε τότε τα βράδια που τρυπώνατε στο υπόγειο και άγγιζε με τα λεπτά μακριά δάχτυλά της το παλιό πιάνο της μάνας της. Πάνε όλα! Έτσι σε μια νύχτα θα γίνουν όλα καπνός.

-ΜΠΙΜΠ!! ΜΠΙΙΙΜΠ!! ΜΠΙΙΜΠ!! Διέκοψε τον εσωτερικό της μονόλογο η κόρνα του Alfa Romeo που ηχούσε στις νότες του εκνευρισμού του πατέρα της.

-Πέρσα Πέρσα, ο μπαμπάς περιμένει εκνευρισμένος!! Κάποιος θα έχει πρόβλημα!! Της φώναξαν σαν χορωδία τα δίδυμα και άρχιζαν να χαζογελούν δυνατά.

Ακόμα και τα ενοχλητικά αδέρφια της θα της έλειπαν. Θα της έλειπαν τα πάντα. Θα της έλειπε μάλλον η ασφάλεια της συνήθειας. «Θα δεις, θα ζήσεις και θα μάθεις πάρα πολλά πράγματα, μικρή. Η ζωή σου τώρα αρχίζει. Μην κάνεις το λάθος να μείνεις εδώ. Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα ελεύθερα. Σου αξίζει να γίνεις μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα που θα σώζει ζωές.» Θυμάται τα λόγια του Παύλου σε μία από τις πολλές συζητήσεις τους.

Διαβάστε επίσης  Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος

Έτσι κι έγινε. Μετά από λίγα χρόνια, η Πέρσα κοίταζε πάλι το ψηλόλιγνο είδωλό της στον καθρέφτη. Δεν την ικανοποιούσε κανένα απ’ αυτά τα φορέματα που είχε στην ντουλάπα της. « Και τι στο καλό φοράς σε μια επίδειξη πιάνου που μετά πρέπει να συνοδεύσεις σε gala την prima πιανίστρια;» Απορούσε η Πέρσα και γέμιζε τον χώρο με ένα τσούρμο περιττές νευρικές κινήσεις άγχους τις οποίες διέκοψε το τηλεφώνημα της Μαρίας.

-Όχι όχι, Μαρία, δεν είμαι έτοιμη. Δεν είμαι καθόλου έτοιμη! Καλύτερα να ανέβεις. Ακούστηκε απελπισμένη η φωνή της Πέρσας.

-Παντελόνι; Σε gala με παντελόνι; Μόνο εσύ, Μαράκι μου αυτό το πράγμα, μόνο εσύ! Σάστισε η Πέρσα με το που είδε την καλή της φίλη με έναν αέρα Γαλλίδας δημοσιογράφου.

– Μεταξύ μας, αγάπη μου, η Ανδρή δεν νομίζω να νοιαστεί για το τι φοράμε αλλά για την παρουσία μας… και για το πρωτοσέλιδο που θα της κάνω φυσικά. Συμπλήρωσε χιουμοριστικά η Μαρία και έσβησε βιαστικά το τσιγάρο της για να δώσει ένα χέρι βοηθείας στην πελαγωμένη φίλη της.

Η Ανδρή; Η Ανδρή ερωτοτροπούσε με το πιάνο της πάνω στην σκηνή σαν να είναι η τελευταία της στιγμή πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Έπαιζε και ανέσταινε κάθε νεκρή ψυχή στο αμφιθέατρο. Έπαιζε γιατί ήταν υπεράνω οτιδήποτε γήινου. Έπαιζε γιατί είχε δύο φίλες στην πρώτη σειρά που ήταν οι πρώτες μετά την μάνα της που την είχαν ακούσει ποτέ να παίζει πιάνο. Έπαιζε γιατί η μάνα της τής είχε μάθει τον τρόπο.

Απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Βόλου (κι ακόμα απορώ γιατί). Από μικρή μου άρεσε να γράφω και γρήγορα ανακάλυψα ότι μου ήταν πιο εύκολο να εκφράζομαι μέσω της ποίησης. Εκτός από την ποίηση και την λογοτεχνία, δύο άλλες μεγάλες μου λατρείες είναι το ποδήλατο και ο καφές. Μου αρέσει να ανακαλύπτω όμορφα στέκια και να τα μοιράζομαι με την δεύτερη οικογένειά μου, την παρέα μου. Οι νερντουλίστικες συζητήσεις για μουσική, σειρές, ταινίες, βιβλία και ταξίδια φυσικά είναι τρόπος ζωής.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Στην εικόνα απεικονίζεται ένα ζευγάρι εφήβων στην δεκαετία του '80. Είναι ντυμένοι με ρόζ γυναικείες μπιτζάμες και ξαπλώνουν σε ένα κρεβάτι.

Lisa Frankenstein: Mary Shelley του ’80

 Η Lisa Frankenstein είναι μια αμερικανική κωμική ταινία τρόμου του
Για να πας μπροστά, πρέπει να αφήσεις πίσω

Για να πας μπροστά, πρέπει να αφήσεις πίσω

Για να πας μπροστά, πρέπει να αφήσεις πίσω. Το παρελθόν.