Οι Ambrose Parry
Στο άκουσμα του λογοτεχνικού ψευδωνύμου Ambrose Parry σχηματίζεται ευθύς η εντύπωση ότι πρόκειται για έναν συγγραφέα, ο οποίος με την τακτική της ψευδωνυμίας αποσκοπεί είτε στη διατήρηση της ανωνυμίας του και τον διαχωρισμό πραγματικής και συγγραφικής ζωής είτε στον πειραματισμό σε πολλαπλά λογοτεχνικά είδη, δίχως το βάρος της ταυτότητάς του. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, το λογοτεχνικό, αυτό, ψευδώνυμο χρησιμοποιείται για να δηλώσει την από κοινού συγγραφή ενός ζεύγους, τα μέλη του οποίου καθίστανται συνοδοιπόροι και στη ζωή, της Marisa Haetzman, μιας αναισθησιολόγου με εξειδίκευση στην Ιστορία της Ιατρικής, και του Chris Brookmyre, κάποτε δημοσιογράφου και πλέον βραβευμένου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων.
Εδιμβούργο 1847…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Με το μυθιστόρημα «Το πεπρωμένο της σάρκας», αλλά και το μυθιστόρημα «Η τέχνη του θανάτου», που αποτελεί συνέχεια του πρώτου, οι Ambrose Parry επιχειρούν, συνεργαζόμενοι πια, να συγγράψουν μια σειρά αστυνομικών βιβλίων, εκμεταλλευόμενοι τις επαγγελματικές τους γνώσεις, ειδικότερα αυτές της Marisa Haetzman στο πεδίο της Ιστορίας της Ιατρικής. Υπό την επίδραση αυτή, ως χρόνος δράσης επιλέγεται ο 19ος αιώνας, συγκεκριμένα το 1847, κι ως χώρος δράσης η πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, όπου εκεί, τότε, στο βωμό της ιατρικής προόδου πραγματοποιούνταν άλλοτε παράτολμα κι άλλοτε βάναυσα ιατρικά πειράματα, γεγονός που αξιοποιείται για την επιτυχή σύνθεση μιας άκρως ρεαλιστικής ιστορίας ιατρικού τρόμου.
Τα κεντρικά πρόσωπα
Εναρκτήριο λάκτισμα αυτής της ιστορίας δεν είναι παρά ένας φόνος μιας ανήλικης ιερόδουλης, της Ίβις, που έμελλε να αποτελέσει μονάχα την αρχή μιας ακολουθίας ανεξήγητων δολοφονιών και αποτρόπαια παραμορφωμένων πτωμάτων. Με τους φόνους να επικρέμονται ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από την πόλη του Εδιμβούργου, ο Γουίλ Ρέιβεν, προερχόμενος από μια εκ των ευπορότερων οικογενειών της περιοχής, φοιτητής Ιατρικής, πλέον μαθητευόμενος δίπλα στον δόκτορα Σίμσον, εξαιτίας του οποίου και των συνεργατών του οικειοποιείται με την ιατρική έρευνα στον τομέα της αναισθησιολογίας και τα τολμηρά πειράματα κατά την απόπειρα ανακάλυψης νέων αναισθητικών μεθόδων, και στενά συνδεδεμένος με το προαναφερθέν πρώτο θύμα της συγκεκριμένης αστυνομικής υποθέσεως, αναλαμβάνει δράση.
Αρωγός του Γουίλ Ρέιβεν σε αυτήν την απόπειρα επίλυσης τούτου του αστυνομικού γρίφου, που οι αστυνομικές αρχές δεν δείχνουν καμία ιδιαίτερη προθυμία να λύσουν, στέκεται η Σάρα Φίσερ. Πρόκειται για μια υπηρέτρια του δόκτορα Σίμσον, ισχυρά ευφυής, δυναμική κι αθυρόστομη, που τολμά να σχεδιάζει τη δική της πορεία, επιθυμώντας να εξελιχθεί επαγγελματικά ως νοσηλεύτρια, σε μια εποχή που οι γυναίκες στερούνταν της προσωπικής βούλησης. Με την πληροφορία θανάτου μιας φίλης της ίδιας κι επίσης νεαρής υπηρέτριας, της Ρόουζ, η Σάρα συντάσσεται μαζί με τον Γουίλ, παρά τις αρχικές τους διαφωνίες, κι η αναζήτηση των υπαιτίων αλλά και των αιτιών πίσω από τις δολοφονίες αθώων γυναικών, ξεκινά.
Τα επιμέρους ζητήματα
Οι Ambrose Parry, επιλέγοντας σε αυτή τη σειρά των αστυνομικών ιστορικών μυθιστορημάτων αυτούς τους δύο καθημερινούς ήρωες ως πρωταγωνιστές, αντιτίθενται στη σύμβαση αυτού του λογοτεχνικού είδους, που, συνήθως, υπαγορεύει την ύπαρξη ενός εμπειρογνώμονα αστυνομικού ή ιδιωτικού ντετέκτιβ, ενώ, ταυτόχρονα κατορθώνει, το άλλοτε δισεπίτευκτο για μυθιστορήματα του είδους τους, την ενασχόληση με ζητήματα κοινωνικά κι όχι μόνο, που παραμένουν φλέγοντα έως και τη σύγχρονη εποχή, με κυριότερα εξ αυτών την ηθική και δεοντολογία στην επιστημονική έρευνα, την απουσία ίσων ευκαιριών, ως απόρροια των οικονομικών ανισοτήτων, αλλά και την περιθωριοποίηση των γυναικών από τον χώρο των επιστημών.
Τα βιβλία «Το πεπρωμένο της σάρκας» και «Η τέχνη του θανάτου» των Ambrose Parry κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα σε μετάφραση του Χρήστου Μπαρουξή κι επιμέλεια Ελένη Κατσαΐτη και προσδοκούν να μας μεταφέρουν στο ομιχλώδες Εδιμβούργο.
