Κεφάλαιο 11: Εύα και Αυγερινός
«Είσαι καλά;» «Νομίζω… Δεν ξέρω… Είμαι αυτό που είμαι.» «Όλοι μας. Πλέον, μέχρι και τα κλειδιά μου είναι αυτό
«Είσαι καλά;» «Νομίζω… Δεν ξέρω… Είμαι αυτό που είμαι.» «Όλοι μας. Πλέον, μέχρι και τα κλειδιά μου είναι αυτό
Αυγερινός Ταξίδι στο χρόνο, σοβαρά μπαμπά; Σπας τους φυσικούς νόμους που εσύ ο ίδιος θέσπισες; Το καλό που σου θέλω
Εύα Τι του συμβαίνει; «Νέμο! Νέμο, κοίτα με. Εμένα κοίτα, όχι τα κλειδιά… Τον πύργο. Αυτό που έχεις στο χέρι
Αυγερινός Φάρμα-κτήμα. Κτήμα-Φάρμα. Φάρμα-κτήμα…. Αμπελώνας! Συγκλονιστηκά περίγυρα δρόμου! Πες μου, από πότε είχατε τόσο μεγάλο πρωτογενή τομέα; Η
Γιώργος «Πάτερ, συγχωρέστε με. Διέπραξα μεγάλη αμαρτία». «Ησύχασε κόρη μου. Ο Θεός όλους του συγχωρεί. Εξομολογήσου μου την αμαρτία σου».
Αυγερινός Νομίζω πως υπερεκτίμησα τις δυνάμεις μου. Το έργο αυτό, τολμώ να πω, αποδεικνύεται δύσκολο μέχρι και για εμένα.
Εύα Ένα ορφανό κι ο Διάβολος μπαίνουν σε ένα μπαρ… «Και ο Διάβολος λέει: Κλισέ!» «Τι;» «Αστείο με μπαρ,
Αυγερινός Ήταν σκουπίδι αλλά θα του παραδεχτώ ένα πράγμα, ήξερε από αμάξια. Austin – Healey 3000. Τόσο υπέροχο για τα
Αυγερινός Ησυχία! Τα στοιχεία είναι ελλιπή, θα χρειαστεί να επαγωγεύσω την απάντηση. Θα μου πεις πως πριν την απάντηση χρειαζόμαστε
Αυγερινός Ξυπναρούδια! Πόνεσε όταν έπεσες από την κόλαση; Χαχαχαχα… Έλα, δεν ήταν τόσο κακό. Σόρρυ για τον μετεωρίτη, αλλά ο
Αυγερινός Καλησπέρα ή καλημέρα, ίσως και καληνύχτα. Δεν μπορώ να ξέρω πότε με διαβάζεις. Βλέπεις, από τη δική σου οπτική