Κεφάλαιο 11ο : « Ένα κόμμα, πριν την τελεία.»
Κάθε ιστορία έχει ένα τέλος. Αργά ή γρήγορα, αυτό έρχεται. Και φέρνει μαζί του μηνύματα, διδάγματα, διηγήσεις,
Κάθε ιστορία έχει ένα τέλος. Αργά ή γρήγορα, αυτό έρχεται. Και φέρνει μαζί του μηνύματα, διδάγματα, διηγήσεις,
Λένε, ότι καμιά φορά τίποτα δεν περνάει από το χέρι μας. Ότι η μοίρα, η ζωή, ο Θεός, η
Έναν χρόνο αφότου η Αφροδίτη έσωσε τον πατέρα της με την δωρεά του νεφρού της, όλα έμοιαζαν να
8ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «ΝΑ ΧΤΊΖΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ» Ζούσαν επιτέλους ευτυχισμένοι, μετά από πολλά εμπόδια και αμέτρητες ατυχίες.
Πήγαιναν μέρες τώρα που το μυαλό της είχε σκοτεινιάσει. Είχε πάρει φωτιά και δεν ημέρευε με καμιάς λογής παρηγοριά.
Περπατούσε αμέριμνη, προσπαθούσε δηλαδή να μοιάζει αμέριμνη και ξέγνοιαστη, στην διαδρομή για την δωμάτιο που είχε για σπίτι τα τελευταία
«Αγαπητή Αφροδίτη, Ξέρω ότι ίσως να δεν σε βρίσκω στα καλύτερά σου. Ξέρω ότι πίσω από αυτό το πρόσωπο, το
«Ήταν μήνας Έρωτας και μέρα Αγάπη, από αυτές που συμβαίνουν όχι μόνο μια στο τόσο, αλλά από τις άλλες,
Το φως του ήλιου φάνηκε από το παράθυρο του νοσοκομείου και τον ξύπνησε. Την είδε να τον κοιτά ήρεμα,
«Υπόσχομαι τώρα στα δύσκολα να μην αφήσω ποτέ το χέρι σου.» «Υπόσχομαι τώρα στα δύσκολα, να μην σ’ αφήσω ποτέ
«Λένε ότι ο έρωτας καμιά φορά δεν κρύβεται. Εγώ θα πω ότι η αγάπη δεν κρύβεται ποτέ». Έτσι της έλεγε