Σεπτεμβριος 2018
Νέος, κάπου στα 27, τριγυρνάς στα σοκάκια της πόλης σου, για μια τελευταία φορά, αύριο θα φύγεις, το θέλεις τόσο πολύ! Μετρούσες τις μέρες με τόση προσμονή, όπως όταν πήγαινες πενταήμερη, τα έχεις ετοιμάσει όλα. Άφησες τις βαλίτσες σφραγισμένες στο σπίτι, σα να μην πρόκειται να τις ξανανοίξεις ποτέ ξανά εκεί μέσα, σ’ αυτό το […]
Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, κι όμως κάτι έμελλε να αλλάξει για πάντα, ο τρόπος που ένα παιδί αντίκριζε τον κόσμο του…Ο Χρήστος ξύπνησε όπως και κάθε πρωί, ετοιμάστηκε με τη βοήθεια της μητέρας του, για να πάει στο σχολείο. Στο δρόμο ατένιζε από το παράθυρο του αυτοκινήτου, την όμορφη ημέρα που ξετυλίγονταν, ο […]
«Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές, ήσουνα κι εσύ σαν σταγόνα στη βροχή», γράφει ο Μάνος Ξυδούς, κεντάει αποτυπώνοντας σε δυο στίχους κείνο που νιώθω για όσα πέρασαν και συνεχίζει, «μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές, ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί», πίνω κι εγώ ένα ποτηράκι στην υγειά του παρελθόντος, μα περισσότερο για […]
Μιας και περνάω τη φάση που φιλοσοφώ το όλο θεματάκι που λέγεται ύπαρξη, βρέθηκα σε μια πνευματική συζήτηση(τρομάρα μου!) με ένα φίλο ο οποίος όντας λιγουλάκι πιο ψαγμένος και σοφότερος μου -θα έλεγε κάποιος- μου πέταξε μέσα στην πάλη ανταλλαγής ιδεών μας(ου λα λα!), τον όρο το «παράδοξο της ταυτότητας» και ως ένα βαθμό, ταρακουνήθηκε […]
Θα ‘θελα να σου μιλήσω για τη ζωή. Δεν είναι παίξε-γέλασε φίλτατε. Προσπαθώ μέσα στην υπαρξιακή μου ζάλη να την πλάσω με έναν τρόπο ευνοϊκό για το νου μου, να την οικοιοποιήσω και να την κατανοήσω. Την έφτιαξα ως γυναικά, για να εισέλθω αβίαστα στον ψυχισμό της, και τι γυναίκα; Μια γυναίκα διόλου συνηθισμένη… Λοιπόν, […]
Είμαστε εμείς που γελάμε πολύ, εμείς που μας ονομάζουν ενίοτε χαζοχαρούμενους και τρελούτσικους. Εμείς, αυτά τα «καρικατούρικα τυπάκια», που συχνά- πυκνά υιοθετούμε το ρόλο του κλόουν στις παρέες, που μας αρέσει να γελάμε από ψυχής και ούτε κατά διάνοια διακριτικά. ΕΜΕΊΣ, που το χαμόγελο μας είναι συραπτόμενο στα χείλη, όχι υποκριτικά…ΌΧΙ! Είναι η φύση μας […]
Μετά από ένα τριήμερο στα σοκάκια της μεγαλουπόλεως, είπα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου από την αχανή πρωτεύουσα, ως ένα κοράσιο από χωριό, που δειλά- δειλά ξεδιπλώνεται στο μικρό, πλην τίμιο Ηράκλειο της Κρήτης, το οποίο και λατρεύει. Συνηθισμένη λοιπόν, στο να πηγαίνω όπου επιθυμώ με τα πόδια, άντε και με κάνα αστικό μέσα στην […]
Αγαπητέ μου φοιτητή, εκεί έξω.. Πρώτον, άρπαξε το φοιτητιλίκι από τα μαλλιά και ευχαριστήσου κάθε λεπτό του χρόνου που σου αναλογεί αυτός ο όρος. Δεύτερον, κατανοώ τα άγχη σου, λόγω σχολής και προοπτικών καριέρας, αλλά έχεις χρόνο να φρικάρεις, όταν πάρεις το πτυχίο σου (πρώτα ο θεός πανάγια μου!) και βγεις στην αγορά εργασίας (κουραφέξαλα…). […]
Εμείς οι κρητικοί, τη λέξη φιλία πολλές φορές, την τοποθετούμε ίσα και όμοια με τη λέξη οικογένεια ( καλά, όχι μόνο, εμείς οι κρητικοί, αλλά άμα δεν παινέψω τον τόπο μου…). Που λέτε, η φιλία για εμάς απαιτεί ιεροσύνη και συχνά- πυκνά, λέμε σε παρέες μερακλίδικες με φίλους διαλεχτούς, την εξής μαντινάδα: «Φίλο δεν κάνω […]
Ακούσατε, ακούσατε! Η εποχή μας δε σηκώνει συναισθηματισμούς, απαιτεί σκληρότητα, αδιαφορία και αναισθησία. Όσο για την καρδιά, ούτε λόγος! Θες να πετύχεις; Ξέρεις, έτσι όπως στο πλασάρουν σήμερα, η επιτυχία λέει και η ολοκλήρωση, ισούνται με χρήματα. Ξέρεις, εκείνα τα χαρτάκια, με τους διάφορους χρωματισμούς, κάθε χρώμα και άλλη αξία! Μετρούν και τη δική σου […]
Αγαπητοί αναγνώστες, έχω εδώ δίπλα μου, μια ταξιδιάρα ψυχή, η οποία μας έχει πρήξει κάθε που μας βλέπει, στο να μας περιγράφει πως αισθάνεται και μόνο στην ιδέα ότι θα πάρει τα μπογαλάκια της και θα αποδράσει για κάποιες μέρες. Λες και την πνιγούμε ένα πράγμα βρε, παιδί μου, άλλα όπως λέει κι εκείνη «Όταν […]
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα κι εγώ δεν έχω για νοίκι, μη με πετάξετε έξω, μη με αφορίσετε από την τρέλα. Να! Έχω εδώ τα όπλα μου, το χαμόγελο και το γέλιο μου, μ’αυτά θαρρώ δεν έχω να φοβάμαι τίποτα, από το μίζερο κοσμάκη που με περιτριγυρίζει… Φέρτε μου έναν γνωστικό, που ‘χει τη λογική του […]
Είχε πει ο Μενέλαος Λουντέμης στο έργο του, Αγέλαστη Άνοιξη: «Το άπλυτο κορμί, το πλένεις. Καθαρίζει…Η βρώμικη ψυχή πως πλένεται;» Με αυτά τα λόγια θα ήθελα να ξεκινήσω, περιγράφοντας όσο μπορώ, τη σωτηρία της ψυχής. Βαρύγδουπες λέξεις, δε νομίζεις; Και ίσως αναρωτηθείς πως για να αναφερθείς σε αυτές, απαιτείται η σκέψη μιας ζωής, ολόκληρης πρωτύτερα. Είμαι […]
Περπατούσα μια μέρα στο κέντρο, άθελα μου βρέθηκα μάρτυρας μιας συζήτησης η οποία με έκανε να αναρωτηθώ ως οντότητα και να προχωρήσω σε μια ενδότερη εσωτερική ενδοσκόπηση. Δυο γυναίκες παρατηρούν ένα ρακένδυτο στο δρόμο: -Δες εδώ έναν μπατίρη, ένα απόβρασμα της κοινωνίας, να δεις θα έχει πάρει τη δόση του τώρα, θα έχει καταστρέψει την […]
Σήκω! Ξημέρωσε, δεν είναι πια σκοτεινά! Θες να σε τραβήξω από το πέτο; Σήκω σου λέω! Το χθες πέρασε, σήμερα είναι μια άλλη μέρα, κάτι καινούργιο ξεκινά. Μπορεί το όνειρα σου να σε περιμένουν εκεί… Να! Εκεί στη γωνία! Κοίταξε από το παράθυρο τον ήλιο, πάρε μια ανάσα- μια ανάσα βαθιά. Κανε μια ρουφηξιά από […]
«Το πρώτο ραντεβού μας, ποτέ δε θα ξεχάσω. Που μου ‘έπιασες το χέρι και μου ‘πες σ’αγαπώ. Απ’ τις πολλές τις μπύρες, είχαμε γίνει κώλος. Και απ’ τα πολλά σκορδόψωμα, δεν παλευόσουνα…» Α, ρε, Χατζηφραγκέτα δοξασμένοι, με τις τραγουδάρες σας! Αν έχεις ακούσει το παραπάνω άσμα, θα έχεις πειστεί κι εσύ ότι το πρώτο ραντεβού, […]
Εσείς έχετε δηλώσει ότι θα πάτε στην εκδήλωση: “Χαλάστρα στα ερωτευμένα ζευγαράκια” στις 14 Φλεβάρη, ή είστε τίποτα τριτοδεύτεροι; Εγώ λέω να δώσω το παρόν, όπως και κάθε χρόνο. Θα προσπαθήσω να σας εκθέσω τις απόψεις μου γι’ αυτήν τη μέρα, όχι ως ένα forever alone κοράσιο, αλλά ως ένα ρομαντικό κορίτσι, που πιστεύει βαθιά […]
Το βλέμμα φίλοι μου, είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντάς έλξης μεταξύ των ανθρώπων. Καλή και χρυσή η εξωτερική εμφάνιση, καλά τα λόγια και οι συζητήσεις, καλές και οι κινήσεις του σώματος, προδίδουν πολλά, δεν αντιλέγω. Μα ένα είναι το ατού κάθε ανθρώπου εκεί έξω, ένα κομμάτι που τον διακρίνει από τους υπολοίπους, ο τρόπος που […]
Θα σου μιλήσω ανοιχτά, δεν είμαι καμία θεούσα, μήτε και πάω κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Από παιδί είχα αυτήν την εσωτερική ανάγκη του να πιστεύω στο Θεό και να κάνω την προσευχή μου. Ένας παράγοντας πιθανότατα να ήταν το ότι μεγάλωσα σε μια θεοσεβούμενη οικογένεια, που με μύησε στην πίστη, όμως, σαν δεν έχει ο […]
Κάνω έναν απολογισμό συχνά- πυκνά του τι έχω ζήσει και τι ονειρεύομαι ακόμα να κατακτήσω. Φταίτε εσείς γι’ αυτό, με φέρατε στον κόσμο και με μάθατε να ονειρεύομαι, να οραματίζομαι και να κοιτάω μπροστα. Τίποτα από όσα έχω βιώσει δεν θα ήταν το ίδιο, αν δε σας είχα κοντά μου και δίπλα μου, αν δεν […]
Έλεγχος…Αποζητάμε πάντοτε να έχουμε τον έλεγχο, για όλα όσα μας συμβαίνουν στη ζωή μας! Μα η ρουφιάνα η καρδιά δεν ελέγχεται, δεν μπορείς να οργανώσεις τα συναισθήματα σου και να τα τοποθετήσεις σε κουτάκια..Η καρδιά είναι ανεξάρτητη, δε σε ρωτάει τι; Και πως; Αν το “μισώ” και το “αγαπώ” ήταν θέμα του μυαλού, δε […]
Και όμως, πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και επιτέλους θα πάω σπίτι μου! Όσο χρονών και να είσαι, το παιδί που ξυπνάει μέσα σου τούτες τις μέρες δεν μπορείς να το κοιμίσεις. Εκεί! Σου “χτυπάει” κάθε πτυχή σου και σου θυμίζει πως πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου. Όντας φοιτητής/τρια που σπουδάζει μακριά, ναι μεν κάνεις ότι […]
Έχουν δίκιο τελικά, όσοι λένε ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος δάσκαλος, έχουν απόλυτο δίκιο! Έμαθα κι εγώ να τον κοιτώ κατάματα χωρίς ενδοιασμούς και άλλα τερτίπια, να τον κοιτώ στα μάτια, να του δίνω την άδεια, ώστε να με μεγαλώνει και να με διδάσκει. Μια μέρα πιάσαμε το κουβεντολόι με το χρόνο, που λέτε […]
Αν η επιλεκτικότητα ήταν κόμμα της πολιτικής, θα ήμουν σίγουρα η αρχηγός του, ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΉ μέχρι το κόκκαλο και λίγο δέσμια αυτής μου της επιλογής. Κατά καιρούς, οι φίλοι μου μου βάζουν τις ταμπελίτσες της “υπερβολικής”, της “ιδιότροπης” και της “φοβητσιάρας”. Ίσως και να είμαι όλα αυτά, ίσως να φοβάμαι να κάνω κάτι παράτολμο, να μη […]
