Οκτώβριος 2019Το σημάδι, μια μελανιά στο δεξί της μάγουλο που την είχε για μέρες, μια εβδομάδα σχεδόν. Σηκωνόταν κάθε τόσο στο γραφείο και πήγαινε στην τουαλέτα να την πουδράρει και να την καλύψει, μα αυτή που…Δεν κρυβόταν με τίποτα. Κάθε φορά περπατούσε σκυφτή στο διάδρομο και σαν καθόταν μπροστά από τον υπολογιστή της, φρόντιζε να ρίχνει […]
«Μάνα, πατέρα, τα θαλάσσωσα», γράφει και τσαλακώνει το χαρτί…Τ’ αφήνει ένα κουβάρι στο τραπέζι και παίρνει μια νέα κόλλα. Τι να πρωτογράψει; Πως θέλει να τα βροντήξει όλα και να σηκωθεί να φύγει, πως είπε εγώ θα κυνηγήσω το όνειρο, μα το όνειρο πια δεν του ανήκει. Πως έχει μπλέξει με ατιμίες, συμμορίες και […]
Δάσκαλος εστί όμορφη ψυχή. Με αυτήν τη φράση σήμερα, μετά από καιρό και ίσως πιο ώριμη από άλλοτε, θέλω να μιλήσω για το δάσκαλο. Σπουδάζοντας παιδαγωγός και όντας θα έλεγε κάποιος στα τελειώματα, θα μιλήσω ειλικρινά. Για μένα, σαν την όμορφη ψυχή δεν έχει. Είναι η αρχή των πάντων και η πηγή δύναμης και […]
Μια καινούργια αρχή τυλιγμένη σε συσκευασία δώρου και γρήγορα παρακαλώ! Μμμ, όμορφη ημέρα ξημέρωσε κι έχει μια λιακάδα άλλο πράγμα. Δεν είναι ούτε Δευτέρα, ούτε η πρώτη μέρα του μήνα, ούτε καν η αρχή του έτους. Κι όμως ξύπνησα με μια ανέλπιστη χαρά, με μια λαχτάρα όνειρο, για να ξεκινήσω από την αρχή. […]
Πηγή εικόνας: iatropedia Σήμερα, η ιστορία μας ξεκινά με μια ευκή. Με μια κρητικοπούλα γιαγιά που δίνει μια ευχή (ευκή στην κρητική διάλεκτο) στο εγγόνι της. «Να ‘χεις την ευκή, τση ευκής μου παιδί μου», το εγγονάκι όντας μικρό παιδί, κάπου στα 6 δεν ένιωσε τι του λέγε η γιαγιά, μα αν ήξερε τη δύναμη […]
Το φιλί και υπόστασή του, λοιπόν. Είπα να βάλω το ρομαντικό και διόλου γλυκανάλατο πέπλο μου σήμερα και να σου αναλύσω αυτό το γοητευτικό μυστήριο του φιλιού. Από που να ξεκινήσω δεν ξέρω… Το μυαλό μου ταξιδεύει και μόνο στο άκουσμα της λέξης φιλί. Κλείνω τα μάτια και πλάθω με το νου μου το πιο […]
Η θάλασσα είναι το πιο γοητευτικό μπλε που έχω αντικρίσει στη ζωή μου, σχεδόν πιο πολύ κι από τον ίδιο τον ουρανό. Έχεις κάτσει ποτέ να αναλύσεις για πόση ομορφιά μιλάμε σε αυτό το κινούμενο μπλε. Που είναι άλλοτε γαλάζιο κρυστάλλινο και γαλήνιο κι άλλοτε μπλε βαθύ φουρτουνιασμένο κι άγριο. Μια τρικυμιά όλο μυστήριο. […]
Μια κόλλα χαρτί, να τη γεμίσω με ό,τι μου κάνει κέφι, να βγάλω την ψυχή μου, να την ακουμπήσω στο τραπέζι και να της πω έλα, τι σε πονεί; Να μου τα ομολογήσει όλα, να τα γράψω στο χαρτί και να την κάμω να ξαλαφρώσει, κι ύστερα πάλι να τη βάλω στη θέση της. Προσεχτικά- […]
Θάρρος ή αλήθεια μάγκα; Το θάρρος είναι για τους τολμηρούς κι η αλήθεια για ‘κείνους που δεν έχουν τίποτε να κρύψουν. Διαλέγεις και παίρνεις. Θες να δοκιμάσεις τα όρια σου ή να γδύσεις την ψυχή σου; Επιλεγείς το ρόλο του θαρραλέου ή το ρόλο του απόλυτα […]
Χαίρε γονέα υπόδειγμα, χαίρε γονέα παντογνώστη, χαίρε γονέα καταπέλτη συναισθημάτων. Εάν δε βλέπεις τι σου γίνεται, εάν η αυτοκριτική μέσα σου έχει μπλοκάρει ως μηχανισμός, τότε συγχαρητήρια, μόλις κατέστρεψες το ίδιο σου το παιδί. Αλήθεια ήθελες να κάνεις οικογένεια; Ξέρεις δεν μπορούν όλοι να γίνονται γονείς. Δεν είναι κακό να το παραδεχόμαστε ενίοτε ως κοινωνία, […]
Μουσική…Δεν έχω λόγο να σου κρυφτώ και σήμερα έβαλα στο τέρμα ό,τι αγαπώ να ακούω, τη μουσική μου. Ξεκίνησα τη μέρα μου με ό,τι μου δίνει κέφι ή απλά συναίσθημα. Θαρρώ πως δίχως τη μουσική, δε θα ‘χε αξία η στιγμή. Με νιώθεις; Όλα πηγάζουν μουσική κι όλα στο σύνολο τους αποτελούν ήχους, άλλοτε […]
«Φίλε τα έκανα μαντάρα, τι θα γίνει το παιδί μου;», είπε κι έκλεισε το τηλέφωνο. Έκατσε σε ένα παγκάκι δίπλα στη θάλασσα, έστριψε ένα τσιγάρο το βάλε στο αυτί. Σκέφτηκε μάλλον πως δεν είναι ώρα για τέτοια, θα το φούμαρε αφού πρώτα έβρισκε τη λύση. Πονούσε η ψυχή του, σπάραζε το μέσα του, αλήθεια […]
«Με ένα σου βλέμμα την αγάπη ανασαίνω, μέσα σου βρίσκει η ανάγκη μου γωνιά να κρυφτεί». Με αυτόν τον στίχο που ξεχειλίζει από ερωτισμό, θα ‘θελα σήμερα να μιλήσω για το παιχνίδι του έρωτα. Δε μου αρέσουν πολύ αυτά τα γλυκανάλατα και τα ψευτορομάντζα που μας πλασάρουν οι ταινίες. Αν και θα πέθαινα για λίγη […]
«Να κυνηγάς τα ηλιοβασιλέματα», ψέλλισα και κοίταξα τριγύρω μη με ακούσει κανείς και με περάσει για τρελή. Σαν πως δεν είμαι θα μου πεις, μια τρελή κι ονειροπόλα που ζει για τούτη την ώρα της ημέρας. Κι όλο δοξάζει τα ηλιοβασιλέματα λες και δεν τα χει ποτέ ξανά στη ζωή της. Μια δόλια ρομαντική […]
Σου αρέσει η ζωή σου; Με αυτήν την ερώτηση που ταλαντεύει κόσμο και κοσμάκη θα ήθελα να ξεκινήσω και σήμερα τις βαθυστόχαστες και φιλοσοφημένες σκέψεις μου περί ζωής και ύπαρξης. Το τρως το φαΐ σου, αγαπητέ μου; Κι εγώ πολύ, μόνο που έχω αυτήν την κακομαθημένη παραξενιά να μην θέλω να το γεύομαι ξαναζεσταμένο. […]
Εγώ λοιπόν φοβάμαι, μα δεν καταθέτω τα όπλα μου. Εγώ που με βλέπεται, φοβόμουν και την σκιά μου, έχω χίλιες δυο μικρές φοβίες, κάτι γελοία κολλήματα, μα δε μ’ανησυχούν, αυτά θα τα ξεπεράσω, κάποια τα ‘χω κόψει ήδη από τη ρίζα. Μα ‘ναι και οι φόβοι οι μεγάλοι, οι φαινομενικά αγιάτρευτοι. Αυτούς τους ρημαδιασμένους […]
«Δεν μπορώ» Αυτό το «δεν» μαζί με το «μπορώ» ποτέ δε μ’ άρεσαν. Δεν πάνε μαζί, πώς το λένε, κι αν πάνε ενίοτε, να τα ταιριάζεις εσύ ο ίδιος, αφότου έχεις βάλει αντοχή και κουράγιο κι είδες πως δεν προχωράει μια κατάσταση. Όταν σου κολλάνε αυτές τις λέξεις μαζί οι τρίτοι για την ίδια […]
Προσοχή- προσοχή! Θα βάλω όλο το χιούμορ που διαθέτω (γιατί ναι έχω κι από αυτό η άτιμη)και θα σου ανοιχτώ για μια ακόμη φόρα ως το νούμερο ένα γκαντεμόσκυλο της χρονιάς. Αυτό το «ελπίζω να μη με είδε κάνεις» το ‘χω κάνει καραμέλα τελευταία. Λοιπόν το σημερινό άρθρο μου θα ναι μια ωδή σε […]
Σήμερα θα σου μιλήσω για τα πρότυπά μου, τους ανθρώπους που γελούν συχνά, πολύ και με όλο τους το είναι. Να τονίσω εδώ, ότι οι άνθρωποι που γελούν δε σημαίνει ότι δεν πονούν, απλώς έχουν εκείνο το χάρισμα του να μετατρέπουν τον πόνο σε μια γλυκιά καμπύλη στο στόμα τους. Βγαίνει ένα ήχος ηχηρός […]
Βαρέθηκα σου λέω κουράστηκα, μπούχτισα να τα περνώ όλα από κόσκινο, να σκέφτομαι να σκέφτομαι και να μην έχω σταματημό, να αναλύω και να ζυγιάζω το καθετί. Έγινε πια μια συνήθεια που με ακολουθεί, που κινεί το μυαλό μου μηχανικά και κόβει τη ψυχή μου στα δυο. Που πήγε σκέφτομαι η τρέλα που ‘χα […]
Έχει στα χείλη έρωτα κι έναν καημό στο βλέμμα. Αγκάθι ριζώνει στην ψυχή της και την τρέφει μέρα- νύχτα, πονά και βασανίζεται, μα δε βγάζει μιλιά. Γελά στον έξω κόσμο, μα σα μείνει μονάχη της σεκλετίζεται. Τρέχει το δάκρυ της σα νερό ορμητικό που πια δεν την ξεδιψά, μα θέλει να την πνίξει. «Αγάπησες […]
«Νοκ- Νοκ! Είναι κανείς εδώ; Έλα, το ξέρω ότι είσαι μέσα, άνοιξε μου! Άσε με να μπω, δε θα σου κάνω κακό!Η κατάθλιψη είμαι, μην κάνεις ότι δεν είσαι μέσα, αφού με περίμενες καιρό, σαν τον κρυφό σου πόθο. Λίγο από την ψυχή σου θέλω να ζήσω κι εγώ η φουκαριάρα. Ψοφώ της πείνας, όπως […]
Προσοχή, προσοχή, το παρακάτω κείμενο είναι ακατάλληλο για σένα μικρέ μου επαναστάτη με τη μεγάλη ψυχή. Ξέρω πως καθετί δικό σου κάνει τη διαφορά, ξέρω πως όσο κι αν πάλεψαν, το στόμα σου θα μένει ανοιχτό, τη δική σου λαλιά δε θα την πάρουν ποτέ, και θα ηχεί, για να θυμίζει τη δύναμη του […]
«Όταν σε κοιτώ, βλέπω φλόγα και καημό, νιώθω τη βροχή στα μάτια να χτυπά, όταν σε κοιτώ, θέλω τόσα να σου πω, όμως η φωνή μου χάνεται μακριά». Στίχοι από ένα υπέροχο τραγούδι του Μητροπάνου, που περιγράφουν με τρόπο εκφραστικό σχεδόν όλο αυτό που συμβαίνει μέσα μας σε μια καψούρα. Ένα μπαμ, μια έκρηξη συναισθημάτων, […]
Τ ο MAXMAG είναι ένα περιοδικό που μπήκε δυναμικά στο χώρο της διαδικτυακής ενημέρωσης. Κοινό όλων: η αγάπη για την αρθρογραφία, την οποία ο καθένας ξεχωριστά τη συνδέει με το αντικείμενο που γνωρίζει καλά και, συνήθως, έχει σπουδάσει.
