Βάστα γερά ψυχούλα μου
Βάστα γερά ψυχούλα μου, αφήνω αυτά τα λόγια και σε αποχαιρετώ. Σου ‘χω πει πολλά κι έχω μοιραστεί
Καραντίνα λέμε και κλαίμε, ή μήπως όχι;
Καραντίνα λέμε και κλαίμε, ή μήπως όχι; Μήπως τελικά είναι μια ευκαιρία να αναπνεύσουμε όλο αυτό που μας έτυχε; Μήπως
Το σημάδι που κουβαλάει μια γυναίκα
Το σημάδι, μια μελανιά στο δεξί της μάγουλο που την είχε για μέρες, μια εβδομάδα σχεδόν. Σηκωνόταν κάθε τόσο στο
Μάνα, πατέρα, τα θαλάσσωσα
«Μάνα, πατέρα, τα θαλάσσωσα», γράφει και τσαλακώνει το χαρτί…Τ’ αφήνει ένα κουβάρι στο τραπέζι και παίρνει μια νέα κόλλα.
Δάσκαλος εστί, όμορφη ψυχή
Δάσκαλος εστί όμορφη ψυχή. Με αυτήν τη φράση σήμερα, μετά από καιρό και ίσως πιο ώριμη από άλλοτε, θέλω
Μια καινούργια αρχή
Μια καινούργια αρχή τυλιγμένη σε συσκευασία δώρου και γρήγορα παρακαλώ! Μμμ, όμορφη ημέρα ξημέρωσε κι έχει μια λιακάδα
Μια ευκή
Πηγή εικόνας: iatropedia Σήμερα, η ιστορία μας ξεκινά με μια ευκή. Με μια κρητικοπούλα γιαγιά που δίνει μια ευχή (ευκή
Το φιλί
Το φιλί και υπόστασή του, λοιπόν. Είπα να βάλω το ρομαντικό και διόλου γλυκανάλατο πέπλο μου σήμερα και να σου
Λίγο θάλασσα χωρίς πλαστικό θα θελα
Η θάλασσα είναι το πιο γοητευτικό μπλε που έχω αντικρίσει στη ζωή μου, σχεδόν πιο πολύ κι από τον
Μια κόλλα χαρτί
Μια κόλλα χαρτί, να τη γεμίσω με ό,τι μου κάνει κέφι, να βγάλω την ψυχή μου, να την ακουμπήσω στο
Θάρρος ή αλήθεια;
Θάρρος ή αλήθεια μάγκα; Το θάρρος είναι για τους τολμηρούς κι
Χαίρε γονέα καταπέλτη συναισθημάτων
Χαίρε γονέα υπόδειγμα, χαίρε γονέα παντογνώστη, χαίρε γονέα καταπέλτη συναισθημάτων. Εάν δε βλέπεις τι σου γίνεται, εάν η αυτοκριτική μέσα
Μια μουσική υπόκρουση στο καθετί
Μουσική…Δεν έχω λόγο να σου κρυφτώ και σήμερα έβαλα στο τέρμα ό,τι αγαπώ να ακούω, τη μουσική μου. Ξεκίνησα
«Δεν έχω να θρέψω το παιδί μου»
«Φίλε τα έκανα μαντάρα, τι θα γίνει το παιδί μου;», είπε κι έκλεισε το τηλέφωνο. Έκατσε σε ένα παγκάκι
Με ένα σου βλέμμα
«Με ένα σου βλέμμα την αγάπη ανασαίνω, μέσα σου βρίσκει η ανάγκη μου γωνιά να κρυφτεί». Με αυτόν τον στίχο
Να κυνηγάς τα ηλιοβασιλέματα
«Να κυνηγάς τα ηλιοβασιλέματα», ψέλλισα και κοίταξα τριγύρω μη με ακούσει κανείς και με περάσει για τρελή. Σαν πως
Η ζωή δεν είναι ξαναζεσταμένο φαγητό
Σου αρέσει η ζωή σου; Με αυτήν την ερώτηση που ταλαντεύει κόσμο και κοσμάκη θα ήθελα να ξεκινήσω και
Να γίνεσαι ένα με κάθε σου «φοβάμαι»
Εγώ λοιπόν φοβάμαι, μα δεν καταθέτω τα όπλα μου. Εγώ που με βλέπεται, φοβόμουν και την σκιά μου, έχω
«Δεν μπορώ»
«Δεν μπορώ» Αυτό το «δεν» μαζί με το «μπορώ» ποτέ δε μ’ άρεσαν. Δεν πάνε μαζί, πώς το λένε,
«Με είδε κανείς; Θεέ μου, ελπίζω όχι!»
Προσοχή- προσοχή! Θα βάλω όλο το χιούμορ που διαθέτω (γιατί ναι έχω κι από αυτό η άτιμη)και θα σου
Οι άνθρωποι που γελούν, δε σημαίνει ότι δεν πονούν
Σήμερα θα σου μιλήσω για τα πρότυπά μου, τους ανθρώπους που γελούν συχνά, πολύ και με όλο τους το
Θα ‘θελα να μη σκέφτομαι τόσο
Βαρέθηκα σου λέω κουράστηκα, μπούχτισα να τα περνώ όλα από κόσκινο, να σκέφτομαι να σκέφτομαι και να μην έχω
Για ‘σένα που αγάπησες χωρίς να αγαπηθείς
Έχει στα χείλη έρωτα κι έναν καημό στο βλέμμα. Αγκάθι ριζώνει στην ψυχή της και την τρέφει μέρα- νύχτα,
Λέγεται κατάθλιψη και σου χτυπά την πόρτα
«Νοκ- Νοκ! Είναι κανείς εδώ; Έλα, το ξέρω ότι είσαι μέσα, άνοιξε μου! Άσε με να μπω, δε θα σου