Κάπου και παντού στη Λατινική Αμερική | μέρος 4: Περού
Μέρος 4ο Στο Περού: «Το σωστό είναι Μάτσου Πίχτσου και όχι Μάτσου Πίτσου!» Περνάς τα σύνορα και η λίμνη Titicaca
Μέρος 4ο Στο Περού: «Το σωστό είναι Μάτσου Πίχτσου και όχι Μάτσου Πίτσου!» Περνάς τα σύνορα και η λίμνη Titicaca
Μέρος 3ο Στη Βολιβία, τον με δίχως όρια παράδεισο Όταν περνάς τα σύνορα για τη Βολιβία, ξέρεις ότι ο κόσμος
Μέρος 2ο Στη Χιλή, για την έρημο που το τίποτα μοιάζει να είναι τα πάντα Ξυπνάς στην πρώτη στάση του
Μέσα απ’ τα βιβλία το μόνο σίγουρο είναι ότι βρίσκεις κόσμους, βιώνεις καταστάσεις, ακούς τις φωνές και χάνεσαι στην αφήγηση.
Από ένα ταξίδι έχεις μόνο να αφήσεις πίσω σου πράγματα και να επιστρέψεις πιο γεμάτος. Με όσο χώρο στην χειραποσκευή
Στην «Ιδιωτική ζωή των δέντρων» ο συγγραφέας δεν πλατιάζει, δεν μετριάζει και δεν χάνεται. Είναι αφηγηματικά παρών με τη φωνή
Είναι μερικά βιβλία που η διάστασή τους μπορεί και να σε ξεπερνά. Ξεκινάς από τις πρώτες σελίδες και αναλογίζεσαι τον
— Κάθισε λίγο και, μόνο αυτό. Εδώ δίπλα. Μην κοιτάς εμένα· απλώς άφησε να δεις. Γίνε χώρος στη θέση
Ο Κωστής Παπαγιώργης, αγαπημένος για πολλούς «επαγγελματίας γραφιάς» τρυπώνει στις ειδησεογραφικές στήλες και κάνεις λέξεις τη δική του ματιά, αγγίζοντας
Η εσωτερική πρωτοπρόσωπη αφήγηση ξυπνά τον πιο ενδότερο εαυτό σου. Και η αφηγήτρια του μυθιστορήματος διχάζεται σε σκέψεις και συναισθήματα,
Όλα ξεκινούν το καλοκαίρι του 1984, τότε που τα παιδιά αποφασίζουν να κάνουν το παιχνίδι πραγματικότητα και να ξεφύγουν απ’
Η Όλγα Νικολαΐδου γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά της αρέσει να φαντάζεται ότι γεννήθηκε σ’ ένα νησί με φως εκτυφλωτικό. Τον
Σαν σκυλί να φεύγεις. Και σαν σκυλί να ζεις. Αυτό που σου ’μαθαν να το ζεις και να το αφήνεις
Ο Georges Perec τρυπώνει στην πολυκατοικία της Σιμόν-Κρυμπελλιέ 11, επιλέγει τον αφηγηματικό τρόπο να μας κρατά γερά απ’ το χέρι
— Ούτε ένας λοιπόν δεν είναι ελεύθερος. Έτσι καταλήγει το πρώτο κεφάλαιο για την «ελευθερία» και ήδη αισθάνεσαι ότι το
Η Λυδία ζωντανεύει μέσα απ’ τις σελίδες της Όλγας Νικολαΐδου και μας χτίζει έναν κόσμο δικό της, σύνθετο και απλό μαζί, στο »άνεμος
φωτογραφίες: Δήμητρα Λιώση & Πάνος Καλημέρης Όταν συνομιλείς με ορειβάτες οι λέξεις βρίσκουν άλλο νόημα, άλλη έννοια και τα βουνά
[…] Όμως δεν είμαι πια σίγουρος κατά πόσο έχει κανείς το δικαίωμα να λέει τι πράγμα είναι παλαβό και τι
Κάθε που ανοίγεις τον Κωστή Παπαγιώργη σε βρίσκει μια συνάντηση. Ακούς τη φωνή του κειμένου σε σένα και γίνεσαι ένα
Το κείμενο, είναι. Και αν θες να σε γράψει ας το αφήσεις. Έτσι κάνει κι έτσι –μάλλον– θα γίνει. Το
Ανοίγεις ένα ακόμα βιβλίο και βρίσκεις νέους κόσμους. Στη Σκωτία, για παράδειγμα, του 19ου αιώνα εύκολα μπορεί ένας συγγραφέας να
Δεν είναι παρά ένα διήγημα. Ένα κείμενο που ξεκινά απ’ την ανάγκη του ανθρώπου να πειραματιστεί και να επέμβει στον
Αν ψάχνεις ένα βιβλίο για να περάσεις την ώρα σου (ευχάριστα), θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις κάτι άλλο και μετά
Από το «Μικρές απώλειες», λοιπόν, στο δεύτερο βιβλίο, με τίτλο «Αφετηρίες». Η Μαρία Λιάκου βιώνει την καθημερινότητα μέσα από μια