ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020
Ψάχνω εδώ και μέρες να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω το ”Θέατρο Του Δρόμου”, το καινούριο τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη, όμως όσο περισσότερο το ακούω, τόσο περισσότερο διαπιστώνω πως είναι από εκείνα τα κομμάτια που σε πλημμυρίζουν με τόσα πολλά συναισθήματα όπου οι λέξεις είναι περιττές και αδυνατούν να περιγράψουν την εμπειρία ενός […]
Τα χρόνια εκείνα, τα παλιά, της παιδικής μου ηλικίας που συγχρόνως ζω μέσα σε αυτά και σήμερα, με την ίδια δυσκολία να κατανοήσω γύρω μου τον κόσμο, συχνά μου έρχονται στο μυαλό, ιδιαίτερα τις γιορτινές ημέρες ή τις ημέρες που πλησιάζουν οι γιορτές. Έτσι συμβαίνει και με τις ημέρες πριν το Πάσχα, μου έρχονται αναμνήσεις […]
Ήταν κάποτε η Μουσική, μια πολύ όμορφη κοπέλα, η οποία όμως ήταν πάντοτε πολύ μοναχική. Είχε μεγαλώσει στη φύση, με το κελάηδημα των πουλιών, με το κύμα της θάλασσας, τον ήχο του ανέμου, των φυτών, όταν ανοίγουν τα φύλλα τους το ξημέρωμα και χόρευε με τις κραυγές των λύκων τις νύχτες στις λίμνες κάτω απ’ […]
Σήμερα σκεφτόμουν πως βρισκόμαστε σε μία εποχή με πληθώρα επιλογών, κάτι το οποίο σαφώς και έχει πολλά θετικά αλλά παράλληλα κάτι μας στερεί. Και σκεπτόμενη τις ταινίες και τη μουσική συγκεκριμένα και το πόσο υπέροχο είναι που πλέον έχουμε πολύ εύκολη πρόσβαση σε αυτά, ένιωσα μια μελαγχολία και προσπάθησα να δώσω κάποια εξήγηση σε αυτό. […]
Μίλησε μου για όσα αγαπάς κι άφησε με για λίγο ακόμη να σε κοιτάζω να λάμπεις. Άγγιξε με, με τον ήχο σου, κι άφησε με να χαθώ κάτω από τις νότες της φωνής σου που άλλοτε τρεμάμενες ανοίγουν τα φτερά τους για νέα ταξίδια και περιπέτειες αφήνοντας τον φόβο πίσω. Άφησε με να τυλιχτώ για […]
Σε έναν κόσμο που όλα αλλάζουν, σαν ένα θέατρο που έμεινε χωρίς θεατές, παρά μόνο με πρωταγωνιστές και σουρεάλ σκηνικά, με προλόγους χωρίς χειροκρότημα μοιάζει το σήμερα. Μια ταχύτητα που ζαλίζει σαν το πρώτο τσιγάρο στην εφηβεία που δοκίμασες κρυφά από τους γονείς σου, σαν τον πρώτο σου έρωτα που σε φίλησε μετά το σχολείο, […]
Σε σταθμούς και σε λιμάνια ανταμώνουν οι καρδιές μα και χωρίζουν πάντα, μα οι υποσχέσεις, οι ελπίδες και τα όνειρα για την επιστροφή σφραγίζονται εκεί και δεν τελειώνουν, σαν να ‘ναι οι θάλασσες και τα χιλιόμετρα μονάχα ο σκοπός, για την επιστροφή. Η ξενιτιά. Το τέλος ή η αρχή; Σε κάθε λύτρωση υπάρχει ένας πόνος […]
Είναι κάποια κομμάτια που παραμένουν διαχρονικά μέσα στο χρόνο, ίσως γιατί πάντα προκαλούν έντονα συναισθήματα, ακόμη και δέους και μας φέρνουν σε επαφή με τον ανώτερο εαυτό μας και μία συλλογική αίσθηση του ‘’ανήκειν’’ σε ένα ευρύτερο σύνολο, την αίσθηση πως δεν είμαστε μόνοι, πως όλοι οι άνθρωποι πονάμε το ίδιο, ανησυχούμε, φοβόμαστε, αγωνιούμε, πενθούμε, […]
Αυτές τις ημέρες και μπαίνοντας στην τελευταία εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα, μπήκα σε πολλές σκέψεις. Θυμήθηκα τα χρόνια εκείνα της αθωότητας όπου όλα τα χρώματα ήταν κάπως πιο έντονα, το μπλε ήταν το θαλασσί και μύριζε ξυλομπογιά, το κόκκινο ήταν το μπορντό και έμοιαζε με δαγκωμένο μήλο, το πράσινο με το χριστουγεννιάτικο δέντρο, και […]
Τα κάλαντα! Πόσοι από εμάς στο άκουσμα αυτής της λέξης δεν γεμίζουμε με όμορφες ζεστές γιορτινές εικόνες γεμάτες από χαρούμενα παιδιά που τρέχουν στους δρόμους και μουσική που προαναγγέλει τον ερχομό μιας νέας εποχής γεμάτη από ελπίδα, υποσχέσεις και καλούς οιωνούς; Τα κάλαντα στην ελληνική παράδοση είναι ένα έθιμο συνυφασμένο με τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και […]
Ο Χιονάνθρωπος – The Snowman, είναι ένα παιδικό παραμύθι χωρίς λόγια, μόνο με εικόνες, το οποίο έγραψε ο Άγγλος συγγραφέας Raymond Redvers Briggs και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1978 στην Αγγλία και κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς και στην Αμερική. Πολύ σύντομα γνώρισε μεγάλη επιτυχία κι έτσι, ο Χιονάνθρωπος προβάλλεται σαν ταινία κινούμενων […]
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Ξύπνησα ή κοιμάμαι ακόμη; Μα τι μέρα είναι; Τι ώρα; Τι όνειρο κι αυτό. Τόσο ζωντανό. Όλα ήταν τόσο αλλιώτικα, ο κόσμος τόσο διαφορετικός. Δεν άκουσα το ξυπνητήρι, έχω τόσα να κάνω σήμερα και δεν προλαβαίνω. Ο κόσμος έτρεχε στους δρόμους να αγοράσει φαγητά, πράγματα. Όλα συνέβαιναν τόσο γρήγορα. Υπήρχε […]
Γεννημένος το 1953, στη Γερμανία, ο Stephan Micus, είναι ένας μουσικός και συνθέτης που οραματίζεται μία διαπολιτισμική μουσική. Γοητευμένος από την ποικιλία των μουσικών πολιτισμών σε ολόκληρο τον κόσμο, ο Micus, ταξίδεψε σχεδόν σε κάθε ασιατική και ευρωπαϊκή χώρα καθώς και στην Αφρική και την Αμερική. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, μαθητεύοντας δίπλα σε […]
Συχνά σκέφτομαι όλα εκείνα τα συναισθήματα, τα οποία δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λέξεις, τις στιγμές εκείνες που νιώθουμε την ανάγκη να χαθούμε για λίγο ακόμη στις σκέψεις μας και δεν θέλουμε τίποτα γύρω μας να μας διακόψει, καθώς το εσωτερικό ταξίδι εκείνες τις στιγμές, και όχι η ίδια η πραγματικότητα, είναι εκείνο που αφυπνίζει […]
O Orfeo Chamán είναι μία μοναδική αναβίωση του μύθου του Ορφέα από τη συνθέτρια Christina Pluhar και το σχήμα της L’Arpeggiata. Η ιδιαίτερη αγάπη της Christina Pluhar για την αρχαία μουσική, αυτή τη φορά, μας ταξιδεύει μέσα από μία όπερα την οποία συνθέτει, με έντονο το μπαρόκ στοιχείο και μουσικές επιρροές από τη Νότια Αμερική έως […]
Πρόσφατα έκανα μία μικρή έρευνα πάνω σε ένα αγαπημένο μου είδος μουσικής, το Ambient και με εντυπωσίασε το γεγονός ότι οι ρίζες του εντοπίζονται στις αρχές του εικοστού αιώνα στη δουλειά του Γάλλου συνθέτη Erik Satie. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο σκοπός του ήταν, να δημιουργήσει ένα είδος μουσικής, το οποίο θα είναι μέρος των […]
Ήρθε η στιγμή να σου μιλήσω. Νιώθω πολύ αναστατωμένη. Με ενοχλεί αυτό που συμβαίνει. Θέλεις πάντα να έχεις τον έλεγχο. Είναι κι αυτός ο ήχος σου. Τικ τακ τικ τακ τικ τακ. Πάντα ο ίδιος! Παίρνεις στο πέρασμά σου την κάθε σκέψη, την κάθε στιγμή χωρίς να ρωτάς. Ποτέ δεν γυρίζεις πίσω όταν στο ζητάω […]
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι η ευτυχία και συχνά βρίσκομαι ανάμεσα σε αδιέξοδα πιθανών απαντήσεων. Κάπου εκεί βλέπω τον εαυτό μου ξυπόλητη να κρατάω ένα ποτήρι με υποβρύχιο βανίλιας κρατώντας το κουτάλι γεμάτη ξεγνοιασιά, στην αυλή του σπιτιού και από το σπίτι να έρχεται μία μουσική -στη διαπασών – κι εγώ να τραγουδώ τους στίχους […]
Είναι ο άνεμος που αφήνουν πίσω τους όταν περπατούν, ένα περπάτημα γαλήνιο και βαρύ συνάμα. Ο ήχος των χεριών τους όταν σ’αγγίζουν στο πρόσωπο και σου λένε πως <<Όλα θα πάνε καλά >> , η βραχνιασμένη τους φωνή όταν ξυπνούν, το κουταλάκι που ανακατεύουν τον καφέ τους κάθε πρωί και η πόλη που ξυπνάει μαζί […]
Θα πρέπει να ήμουν το πολύ έντεκα ή δώδεκα χρονών όταν ξεκίνησα να μπαίνω,με την ιδιαίτερη περιέργεια εκείνης της ηλικίας,στο δωμάτιο που έβλεπε το Λυκαβηττό.Το δωμάτιο αυτό είχε μία χαρακτηριστική πόρτα,χωρίς τζάμι,στο χρώμα του τοίχου και αν δεν ήξερες τι υπάρχει από πίσω,το πιθανότερο,να το προσπερνούσες.Μύριζε πάντοτε αρωματικούς καπνούς αλλά υπερίσχυε μία μίξη βανίλιας με […]
Ξύπνησα σήμερα από ένα πολύ δυνατό όνειρο.Από εκείνα που συμμετέχεις με όλο σου το είναι,που βρίσκεσαι όσο πιο παρών γίνεται στη στιγμή που βιώνεις. Ομολογώ πως δεν μου συμβαίνει συχνά αυτό ούτε στα όνειρα αλλά ούτε και στην πραγματικότητα,έχω την τάση να φεύγω. Στο όνειρο λοιπόν συνάντησα την κυρία Τασία. Η κυρία Τασία είναι […]
Τ ο MAXMAG είναι ένα περιοδικό που μπήκε δυναμικά στο χώρο της διαδικτυακής ενημέρωσης. Κοινό όλων: η αγάπη για την αρθρογραφία, την οποία ο καθένας ξεχωριστά τη συνδέει με το αντικείμενο που γνωρίζει καλά και, συνήθως, έχει σπουδάσει.
