ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020
Στέκεται πίσω από την κάμερα και καθοδηγεί τους χαρακτήρες να ακροβατούν ανάμεσα στον τόπο και το χώρο, σαν αερικά. Η ομίχλη τρέχει από πάνω τους, καταλήγοντας να σκεπάζει σαν πέπλο τα σπίτια ενός κινηματογραφικού τοπίου, γνώριμου και μελαγχολικά απόκοσμου. Ζητάει απ’ τους ηθοποιούς να στέκουν αγέρωχοι, αλλά όχι στυλιζαρισμένοι. Να μιλούν λίγο, να μη φλυαρούν. […]
Σε μέρες απροσδόκητες, μέρες που ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα ζήσουμε, φωνές σαν της Καίτης Κουλλιά αντιτάσσονται στο ζόφο και κάνουν τις μέρες μας πιο όμορφες, πιο αισιόδοξες. Φωνή κρυστάλλινη σαν τα νερά του Αιγαίου. Αντιστέκεται ακόμη στις μεγάλες λεωφόρους, γεμάτες κίνηση και φωτεινές επιγραφές και επιμένει στο στενό και πολύτιμο μονοπάτι της, πιστά και […]
Όταν μικρή κοιταζόταν στον καθρέφτη, έλεγε: «Μαρίκα εσύ δεν κάνεις για τις χαρές της ζωής. Μόνο για τις χαρές του θεάτρου κάνεις. Γι’ αυτό ζεις. Μόνο για το θέατρο». Ήταν μικρόσωμη. Δε διακρινόταν για την εξωτερική της εμφάνιση, όμως επάνω στη σκηνή μεταμορφωνόταν σε καλλονή. Μπορούσε να γοητεύσει τους πάντες με τις ερμηνείες της. Ο […]
Τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ όλοι τον έχουν ακούσει. Κάποιοι απ’αυτούς σκέφτονται αμέσως το έργο του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Κάποιοι άλλοι μπορούν να κατονομάσουν πολλά έργα του. Άλλοι μπορούν να απαγγείλουν κάποιους απ’ τους στίχους του. Για τους Βρετανούς είναι απ’ τις σημαντικότερες μορφές όλων των εποχών. Όχι, όμως, μόνο για τους Βρετανούς. Για τους θεατρικούς συγγραφείς […]
Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει; Το άκουσα πρώτη φορά απ’ τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, στο τραγούδι Πόρτο Ρίκο. Στάθηκα σε αυτή τη φράση και προσπάθησα να καταλάβω τι μπορεί να σκεφτόταν ο Άλκης Αλκαίου όταν το έγραφε. Κάνοντας μια έρευνα αργότερα, είδα ότι αυτή […]
Ο Άκης Πάνου, αν ζούσε σήμερα, θα ήταν 87 χρονών. Αν ζούσε όμως, πάνω του ίσως να ήταν όλα ίδια. Θα ήταν ψηλός, αδύνατος με έντονες γωνίες στο πρόσωπο. Δε θα μιλούσε πολύ. Θα είχε συνέχεια στα χέρια του ένα τσιγάρο αναμμένο. Όσο αυτό θα φλεγόταν και θα γινόταν πιο μικρό, θα στέρευε και η […]
Ο Δημήτρης Καταλειφός είναι ο ηθοποιός που πολλοί ονειρεύονται κάποια στιγμή να γίνουν. Θεατράνθρωπος, σκηνοθέτης, δάσκαλος. Είναι δύσκολο να προλογίσεις το Δημήτρη Καταλειφό, αφού παράσημο περικνημίδας είναι τα ίδια τα χρόνια που αφοσιώθηκε στο θέατρο με κάθε κόστος. 45 χρόνια το θέατρο τον έχει στα σπλάχνα του. Ο Δημήτρης Καταλειφός όμως ποιεί ήθος ακόμη κι […]
Δεκαετία του ’70 στην Καισαριανή, μακριά απ’ το κέντρο της Αθήνας. Τους δρόμους γεμίζει ο ήχος του μπουζουκιού. Αιχμηρός, άμεσος. Αν ακολουθήσεις τις μουσικές θα μπεις σε ένα μεγάλο κέντρο. Το όνομά του, Χάραμα. Στο πάλκο στέκεται όρθια, ανάμεσα στους άντρες και στα μπουζούκια, μια γυναίκα. Φοράει μέσα απ’ το πουλόβερ ένα πουκάμισο, παντελόνι, αντρικά […]
Η Αρετή Κοκκίνου είναι μία καλλιτέχνιδα που αγαπά και υπερασπίζεται την τέχνη της άξια. Είναι μουσικός, τραγουδοποιός και ενορχηστρώτρια. Εμπνέεται από την λογοτεχνία και την ποίηση τόσο για τη μουσική της όσο και για την ίδια της τη ζωή. Άλλωστε για εκείνη η σύνθεση μοιάζει με το γράψιμο ενός λογοτεχνικού κειμένου ή τη δημιουργία ενός […]
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Διηγηματογράφος, ποιητής και μεταφραστής. Ο άνθρωπος με την ασκητική φιγούρα, την απεριποίητη εικόνα, τα φτωχά ρούχα και παπούτσια. Ο λιγομίλητος, ο απομονωμένος σαν αγοραφοβικός. Ο εργένης με την θρησκευτική συνέπεια, γι’ αυτό και «κοσμοκαλόγερος». Ο λάτρης της απλοϊκής ζωής, της φύσης και της θρησκείας. […]
Αυτό που πραγματικά σε δένει περισσότερο με ένα τραγούδι, είναι οι στίχοι του. Η δύναμη των λέξεων είναι τόσο μεγάλη, όσο σχεδόν και η δύναμη των πράξεων. Μια λέξη μπορεί να σε εξυψώσει, να σε πικράνει, να σε κρίνει, να σε δικάσει. Η λέξη μπορεί να γίνει είτε τρυφερό άγγιγμα, είτε δίκοπη λεπίδα, είτε ξύπνημα. […]
Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ έχει γράψει: «Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο. Πέταλα αναστεναγμούς, αποχρώσεις τα πετάω. Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω. Να φεύγουν τα περιττά λέω. Να μπω στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα». Έτσι ακριβώς πέρασε η ποιήτρια και μεταφράστρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ στον ουρανό του τίποτα. Πέρασε στην αιωνιότητα με ελάχιστα και άφησε τον κόσμο μας […]
Είναι μερικές κατηγορίες ανθρώπων που όχι μόνο κατάφεραν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, αλλά επιλέγουν να ζουν απ’ αυτό σε δύσκολους καιρούς. Είναι αυτοί οι καλλιτέχνες που αποκαλούμε ηθοποιούς. Συνήθως μπορείς να τους ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος. Εκπέμπουν μια διαφορετική αύρα από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αν μπορούσα να πω μόνο ένα πράγμα για το […]
Ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο πατριάρχης του ρεμπέτικου τραγουδιού, όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς, την 8η Φεβρουαρίου του 1974 αφήνει τη τελευταία του πνοή. Έφυγε φτωχός. Άφησε, όμως, πίσω του ανεκτίμητης αξίας περιουσία και πλούτο. Περιουσία που έχει ρίζες τόσο βαθιές, που δεν θα μπορέσει να ξεριζωθεί ποτέ. Γιατί το ρεμπέτικο τραγούδι, απ’ τη ρίζα μέχρι τον […]
Το θέατρο συνηθίζει να κατασκευάζει πλασματικούς κόσμους και την ίδια στιγμή να τους καταστρέφει, αποκαλύπτοντας την σκληρότητα της ζωής και τις διαφορετικές πτυχές του ανθρώπου. Αυτό που μένει όμως στο τέλος είναι η αληθινή πλευρά του, οι χαρακτήρες του και οι άνθρωποι που τους υποδύονται, οι ηθοποιοί του. Όπως έλεγε ο Πιραντέλο στο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», […]
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έλεγε: «Ήθελα γρήγορα να ζήσω. Τη ζωή μου την περπάτησα, όπως ήθελα». Αντισυμβατική και παρορμητική. Γυναίκα κιμπάρισσα, γεμάτη πάθη. Γυναίκα πέρα απ’ την εποχή της. Πέρα κι απ’ τη δική μας εποχή. Όρισε τη ζωή της, όπως ακριβώς ήθελε. Η λαϊκή ποιήτρια, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, έγραφε με μεγάλη ευκολία. Όπως χτυπάει η καρδιά […]
Τον περασμένο Φεβρουάριο στο άκουσμα του θανάτου του Θεόφιλου Σεχίδη σε ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού ξύπνησαν μνήμες από το αποτρόπαιο έγκλημα που συνέβη στη Θάσο 23 χρόνια πριν. Τότε που όλη η Ελλάδα ήταν σοκαρισμένη με το πενταπλό φονικό της οικογένειας Σεχίδη, από τον ίδιο τους το γιο. Ο Θεόφιλος Σεχίδης, γνωστός και ως «μακελάρης» […]
«Εκείνο το σκοτάδι που λέγεται κατάθλιψη» Θα μιλήσω για σένα. Για σένα που έχεις δέσει τον εαυτό σου με αλυσίδες, τις έχεις κλειδώσει κι αρχίζεις σιγά-σιγά να πετάς τα κλειδιά. Για σένα που, όταν προσπαθείς να σκεφτείς χαρούμενες στιγμές, παθαίνεις απώλεια μνήμης. Για σένα που πιστεύεις ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Για σένα που […]
Είδα πρώτη φορά τη Μιρέλα Πάχου δίπλα στο Μίλτο Πασχαλίδη και μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον. Ένα σύγχρονο, ταλαντούχο κορίτσι που μας ταξίδευε με το ακορντεόν και το τραγούδι της. Όση ώρα τραγουδούσε επί σκηνής, το χαμόγελο της μαρτυρούσε τη μεγάλη και ανιδιοτελή αγάπη της για τη μουσική. Λίγα χρόνια αργότερα, θα τραγουδούσαμε το τραγούδι […]
Στη νέα σειρά του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες», που έχει καθηλώσει το ελληνικό κοινό, υποδύεται την Πηνελόπη. Η Μαρία Πετεβή μας πείθει καθημερινά ότι γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Είναι σαν κομμάτι παζλ τοποθετημένο σε λάθος σχέδιο. Βλέποντάς την στη σειρά, νιώθεις ότι είναι κομμάτι εκείνης της εποχής. Ίσως και αυτή να είναι η επιτυχία ενός ηθοποιού. […]
Ο Πάνος Κοκκινόπουλος δεν είναι απλά ένα καλός σκηνοθέτης, Είναι ο άνθρωπος που έχει χτίσει με το έργο του ένα μύθο. Κρύβεται πίσω από κάθε καλλιτεχνικό έγκλημα, που έχουμε δει να παίρνει ζωή στη μικρή οθόνη τα τελευταία 20 χρόνια. Ο Πάνος Κοκκινόπουλος ξέρει πολύ καλά να στήνει μοναδικούς κόσμους, κόσμους εσωστρεφείς, σκοτεινούς αλλά […]
Σοφία Αφεντάκη. Η «Κοιμωμένη» του Γιαννούλη Χαλεπά. Για πολλούς ίσως το σπουδαιότερο γλυπτό της σύγχρονης Ελλάδας. Ξαπλωμένη. Στο αριστερό της χέρι κρατάει ένα σταυρό και το κεφάλι της γέρνει ελαφρώς προς τα δεξιά. Με βλέμμα ήρεμο και με τα σκεπάσματα να δημιουργούν όμορφους κυματισμούς. Είναι η 18χρονη Σοφία Αφεντάκη, όπως την φιλοτέχνησε ο σπουδαίος Έλληνας […]
Είναι κάποιοι άνθρωποι, που όσο και αν προσπαθήσεις, είναι ανέφικτο να τους προσδώσεις μία μόνο ιδιότητα. Σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων ανήκει και η Φαίη Χατζηαντωνίου. Συγγραφέας, δασκάλα Αγγλικών, δημιουργικής γραφής,θεατρικού παιχνιδιού και ευτυχής μητέρα δύο κοριτσιών. Ίσως το τελευταίο να σκιάζει όλα τα υπόλοιπα, μιας και η αγάπη της για τα παιδιά είναι μεγάλη. […]
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος είναι ο πολυγραφότερος συγγραφέας της εποχής του. Κατάφερε να ζήσει απ’ το γράψιμο σε μια εποχή που λογοτέχνες και καλλιτέχνες δεν μπορούσαν να επιβιώσουν. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα παιδιά και τους νέους και τους έγραφε επί χρόνια επιστολές, υπογράφοντας πάντα με την ίδια φράση: «Σας ασπάζομαι, Φαίδων». Ένας άνθρωπος βαθύτατα μορφωμένος, που προσπαθούσε […]
Τ ο MAXMAG είναι ένα περιοδικό που μπήκε δυναμικά στο χώρο της διαδικτυακής ενημέρωσης. Κοινό όλων: η αγάπη για την αρθρογραφία, την οποία ο καθένας ξεχωριστά τη συνδέει με το αντικείμενο που γνωρίζει καλά και, συνήθως, έχει σπουδάσει.
