Ζωή μόνο μέσα από μια οθόνη;

Ναι. Δυστυχώς. Ζωή μόνο μέσα από μια οθόνη. Αποχαιρετάμε τον εικοστό πρώτο αιώνα σε λιγότερο από μήνα. Αντιλαμβανόμαστε, ομολογουμένως θαρρώ, με το πέρας των χρόνων οτι η τεχνολογία έχει ανθίσει για τα καλά. Έχει εξελιχθεί. Εξυπηρετεί πλέον τον άνθρωπο σε τεράστιο βαθμό δημιουργώντας μια καθημερινότητα βολική το λιγότερο. Όμως, ποίο νόμισμα είναι αυτό που δεν περιλαμβάνει δύο όψεις; Οτιδήποτε υπάρχει πάνω σε αυτή την γη, που έχει να σου προσφέρει είναι το ίδιο ταυτόχρονα, που έχει να σου στερήσει.

Είτε μέσω της οθόνης του τηλεφώνου, είτε μέσω την οθόνης της τηλεόρασης, είτε μέσω της οθόνης του τάμπλετ, είτε μέσω της οθόνης του ηλεκτρονικού υπολογιστή, είτε μέσω της οθόνης των έξυπνων ρολογιών, αν όχι ολόκληρος ο πληθυσμός σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του, βασίζει εκεί την ύπαρξη του. Η οθόνη έχει καταφέρει να θεωρείται αναπόσπαστη και αναντικατάστατη θα τολμήσω να πω, στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Πραγματοποιούμε τις αγορές μας, προβάλλουμε τα συναισθήματα μας, δημιουργούμε σχέσεις, κοινωνικοποιούμαστε, λογομαχούμε, ενημερωνόμαστε, επικοινωνούμε, εργαζόμαστε, διασκεδάζουμε και ζούμε. Όλα αυτά ηλεκτρονικά!

Γιατί αποδεικνύεται ωφέλιμη και με ποίο τρόπο; Εκμηδενίζοντας την απόσταση προσφέρει εξοικονόμηση χρόνου στον χρήστη για να μπορεί να εξυπηρετηθεί όποτε εκείνος επιθυμεί. Αποτελεί μια κινητή εγκυκλοπαίδεια πληροφορώντας μας για οτιδήποτε επιθυμούμε να ενημερωθούμε. Μας διασκεδάζει ανέξοδα προσαρμοζόμενη σε όλα τα γούστα με ένα ευέλικτο «εδώ και τώρα». Γινόμαστε κοινωνικοί και εξωστρεφείς μοιράζοντας με άλλους (γνωστούς και αγνώστους) όποτε εμείς κρίνουμε απαραίτητο, προσωπικές μας στιγμές ντυμένες με τα διαφορετικά κάθε φορά συναισθήματα μας. Εξυπηρετεί ακόμη ακόμη και ως προς την βελτίωση της σωματικής μας υγείας προτρέποντας μας με ψυχαγωγικό χαρακτήρα να χτίσουμε υγιείς συνήθειες διατροφικές, εκγύμνασης σώματος αλλά και νου.

Επιπλέον μέσα από μια οθόνη δράττομαι την ευκαιρία να ταξιδέψω νοητά και να γνωρίσω άλλους πολιτισμούς με το απλό πάτημα ενός κουμπιού. Να μιλήσουμε και για την μόρφωση του νου. Για την πληθώρα επιλόγων που προσφέρει αυτή η άλλοτε μικροσκοπική και άλλοτε πιο μεγάλη οθόνη. Επίσης για το ευρύ φάσμα οπτικής θεώρησης καταστάσεων που διαδραματίζονται στην ζωή μας και απαιτούν διαφορετική κάθε φορά διαχείριση. Ζω, ερωτεύομαι, αγαπώ μισώ, αντιμάχομαι, εκφράζομαι, αμφιβάλλω, αυταρέσκομαι, επιδεικνύω, προβάλλω και προβάλλομαι. Όσο θέλω, όπως θέλω, όποτε θέλω. Μέσα από μια οθόνη.

Καλά όλα αυτά. Ωραία. Χρηστικά. Βολικά. Εύκολα. Ανέξοδα. Δημιουργικά. Ευχάριστα. Ξεκούραστα. Αβίαστα. Όμως, υπάρχει και πάντα θα υπάρχει ένα «αλλά» που δεν γίνεται να παραβλέψουμε γιατί κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε αφελείς σε μια πρώτη βάση, άπληστοι, άδειοι, υλιστές με μια πιο βαθιά ανάγνωση. Αλήθεια, έχουμε αναλογιστεί πόσες ωραίες στιγμές χάθηκαν στο τίμημα του να τις αποθανατίσουμε φωτογραφικά; Πόσες εποικοδομητικές συζητήσεις που ευφραίνουν καρδιά και μυαλό στο τίμημα της απρόσωπης ανταλλαγής μηνυμάτων; Εγκλωβιστήκαμε σε μια εικονική πραγματικότητα φτιαγμένη από μια τόσο ζηλευτή ζωή, όπου από την οθόνη ξεχειλίζει μια μετέωρη ευτυχία. Χάσαμε το όριο της αγάπης προς τον εαυτό μας που μας οδηγεί στην υγιή αυτοεκτίμηση – αυτοπεποίθηση και περάσαμε στην εγωιστική επίδειξη, με προκλητικό ύφος, στιγμών άκρως υλιστικών που αποπνέουν φθηνή απομίμηση αρώματος με οσμή από το παρεξηγημένο από όλους μας πατσουλί. Εμμονή με το ανικανοποίητο, αέναη αναζήτηση της χαράς με λάθος μέσα, κατάθλιψη, απογοήτευση, μοναξιά, φθόνος.

Μήπως ξεχάσαμε ή ξεμάθαμε να προσφέρουμε την βαθιά μας κατανόηση, την ανθρωπιά μας έμπρακτα, την αληθινή μας αγάπη, την συμπόνοια μας, το ουσιαστικό μας ενδιαφέρον, την πολύτιμη βοήθεια μας στους συνανθρώπους μας που κρίνονται εντελώς απαραίτητα από κάθε άλλη φορά; Η ζωή μας κατακλύστηκε από λάϊκς, κόμεντς, καρδούλες, φατσούλες. Όλα αυτά; Μέσα από μια οθόνη. Θλιβερό. Κάνουμε τα πάντα για να διασκεδάσουμε την όραση μας αναλώνοντας το βλέμμα μας σε ασήμαντα, ανούσια, κενά που μαγνητίζουν ύπουλα την προσοχή μας και ασκούν ταραχώδεις ήχους μέσα από την έντονα καταπιεσμένη ανθρώπινη σιωπή. Καλά μονταρισμένα πλάνα, εφέ περίτεχνα, εικόνες φιλτραρισμένες γεμάτο γυαλιστερά και πολύχρωμα περιτυλίγματα, χωρίς ωστόσο περιεχόμενο. Αυτό που τσούζει όμως πιο πολύ, πέραν των άνωθεν, είναι η ηθική μας. Αυτή ισοπεδώθηκε από το εύκολο χρήμα και «από τα 5 λεπτά διασημότητας» που είχε δηλώσει ο Άντι Γουόρχολ τόσο προπονητικά και εύστοχα.

Αφήσαμε την ζωή μας ακυβέρνητη σε χέρια άψυχα και άβουλα και το πιο τραγικό; Ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί αυτή την απώλεια μεγατόνων. Πλέον μας κατάπιε η οθόνη! Κατέστη προέκταση του χεριού μας και μάλιστα από δική μας επιλογή. Εν κατακλείδι, θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο παραθέτοντας λίγα λόγια από τον Νίτσε. Αναφέρει λοιπόν πιο επίκαιρα από ποτέ, σε ελεύθερη μετάφραση, ότι: όταν η τεχνολογία ξεπεράσει την ηθική, πρώτα την ατομική και μετά την συλλογική και βρεθεί σε χέρια που κρατάνε τη εξουσία αλλά αδυνατούν να την διαχειριστούν τολμώντας στην κατάχρησή της, τότε η τεχνολογία θα γίνει αυτοκαταστροφική με ολέθρια αποτελέσματα ακόμη και για ένα ολόκληρο έθνος.