Ζούμε στην εποχή του “yolo”. Αν κυνηγάς και κάνεις κάτι που πραγματικά θες, οι γύρω σου σε «δικαιολογούν» γιατί… είσαι νέος. Έχεις το μυαλό πάνω απ’ το κεφάλι σου και δεν μπορείς να ελέγξεις τις επιθυμίες σου. Δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου, σκέφτεσαι παράλογα, δρας αυθόρμητα και χωρίς λογική. Σίγουρα έχεις ακούσει κάτι απ’ αυτά και σ’ έχει κάνει, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, να νιώσεις ενοχές και να προσπαθείς να δικαιολογηθείς μέσα σου για τις πράξεις σου. Να προσπαθείς να ξαναβρείς το θάρρος να κάνεις πάλι αυτό που πραγματικά θες. Κι εκεί έρχεται το “yolo” (You Only Live Once).
Παίρνεις θάρρος από τη μοναδικότητα της ζωής σου. Για να προσπεράσεις και να χωνέψεις την κριτική των άλλων και να ξεπεράσεις τα όρια σου, παίρνεις δύναμη από το γεγονός πως «δεύτερη ζωή δεν έχει». Αντιφατικό, αλλά μας αρκεί. Το θέμα είναι, γιατί όσο μεγαλώνεις αρχίζεις να ξεχνάς ή προσποιείσαι πως ξεχνάς τον κανόνα του “yolo”; Με εξαίρεση την περίπτωση που κάποιος έχει βρει το ελιξήριο της αιώνιας ζωής που του αποκαλύπτεται σταδιακά όσο τα κεράκια στην τούρτα αυξάνονται, δεν υπάρχει δικαιολογία.
Δε δικαιολογείσαι που συμβιβάζεσαι με πράγματα που δε σε κάνουν χαρούμενο, που δε δίνουν στη ζωή σου νόημα να τη ζει κανείς, πόσο μάλλον εσύ. Δε δικαιολογείσαι που κάνεις τις ίδιες επιλογές και που αρνείσαι να βγεις έξω από το comfort zone σου και που, γενικότερα, φοβάσαι το καινούριο, το περιπετειώδες, το παράλογο. Προφανώς και δε σου συνιστώ να κατακτήσεις τον κόσμο(δαπανηρό και προϋποθέτει καλό σχεδιασμό και στρατηγική). Θα εκπλαγείς, όμως, αν αναλογιστείς μέσα στη μέρα πόσες επιλογές κάνεις από συνήθεια και μόνο και πόσα πράγματα απορρίπτεις πριν καν τα σκεφτείς, ακόμα κι αν είναι πιθανό να μη σου δοθεί ποτέ ξανά ανάλογη ευκαιρία.
«Άδραξε τη μέρα», λοιπόν, και κάνε πράξη -στο σημείο που δύνασαι- αυτό που πολλοί νομίζουμε πως κάνουμε, αλλά δεν. Ζήσε τη στιγμή. Γιατί θα φύγει. Και η επόμενη και η μεθεπόμενη. Και θα ζήσεις με την ψευδαίσθηση πως “yolάρεις”, μα μετά θα ξεχαστείς. Και θα επιστρέψεις στον συμβιβασμό και την επανάληψη. Ξεκίνα λίγο λίγο να προσεγγίζεις τα όνειρά σου και τους στόχους σου. Πάλεψε γι΄αυτά. Αφιέρωσε χρόνο σε δικά σου πρόσωπα που -μάντεψε!- δεν είναι όσο δεδομένα νομίζεις. Για την ακρίβεια, δεν είναι καθόλου δεδομένα. Και μην κάνεις πάλι το ίδιο λάθος και ξεχαστείς μετά από λίγες στιγμές.
Υ.Γ.:Follow your heart but take your brain with you.
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
- Χαμένο το μυαλό το λογικό με καρδιά ξεμυαλισμένη
- The art of saying no – Αντιμετώπιση Κοινωνικού Άγχους
- Εσύ γυρεύεις μια αλήθεια σ’αυτόν τον ψεύτικο κόσμο;
- Όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν
- Φίλο δεν κάνω όποιον βρω…
