Δεν ξεθωριάζει το παρελθόν…
Μια παιδική ανάμνηση μπορεί να μείνει χαραγμένη μέσα στην ψυχή σου. Είτε είναι όμορφη, είτε είναι κακή. Οι παιδικές αναμνήσεις καθορίζουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μας.
Όλοι έχουν μια παιδική ανάμνηση. Την θυμούνται και σε κάθε δυσκολία νοσταλγούν την παιδική τους ηλικία.
Η αλήθεια είναι ότι η δική μας παιδική ηλικία, τα παιδιά του εβδομήντα και του ογδόντα είχαν πιο ανέμελα παιδικά χρόνια. Μια παιδική ανάμνηση που είχε μέσα της πολύ παιχνίδι, παρέες με παιδιά σε αλάνες, σε γήπεδα και πάρκα.
Η εποχή του τότε…
Ακόμα θυμάμαι το τότε, που ήταν πιο αθώο, πιο αγνό και πιο αληθινό. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς μια μεγάλη παρέα. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν μόνο το παιχνίδι. Το παιχνίδι που είχε αξία, ομαδικότητα και φύση. Τότε που μας έπιανε το βράδυ στο πάρκο της γειτονιάς και οι μητέρες μας έβγαιναν στο μπαλκόνι να μας μαζέψουν στα σπίτια μας. Χωρίς κινητά και χωρίς έννοιες.
Μια εποχή που δεν ήταν τόσο έντονος ο φόβος. Οι μητέρες ήξεραν που ήταν τα παιδιά τους.
Εμείς σαν παιδιά τρέχαμε και γελούσαμε περισσότερο. Αυτό το γέλιο που ήταν μέσα από την ψυχή, μου έχει λείψει. Σχεδόν το έχω ξεχάσει…
Η εποχή του τώρα…
Στην σημερινή εποχή είναι όλα τόσο διαφορετικά. Δεν ξέρω αν τα σημερινά παιδιά θα έχουν σαν περιούσια μια παιδική ανάμνηση. Δεν υπάρχει ομαδικότητα. Κάθε παιδί είναι πλέον μόνο του. Τις περισσότερες φορές κλεισμένο μέσα σε ένα δωμάτιο, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Ακόμα και έξω τα περισσότερα παιδιά είναι με ένα κινητό στο χέρι. Δεν γνωρίζουν τα δικά μας παιδικά παιχνίδια. Τι να θυμηθώ από τα δικά μας παιχνίδια, το κρυφτό, το κυνηγητό; Αμέτρητα παιχνίδια, ομαδικά παιχνίδια. Επαφή με την φύση, με τα άλλα παιδιά.
Όλες μου οι σκέψεις είναι μια μεγάλη παιδική ανάμνηση. Γόνατα με γρατζουνιές, ματωμένα, γέλια και έντονο λαχάνιασμα.
Η δική μου παιδική ανάμνηση…
Η παιδική ανάμνηση που έχει μείνει μέσα στην ψυχή μου και δεν σβήνει, είναι τα καλοκαίρια στην Τσεχία, στο χωριό, στο σπίτι της γιαγιάς.
Αυτό το σπίτι που δεν μπορώ να ξεχάσω, ακόμα και τώρα που δεν έχω την δυνατότητα να πηγαίνω συχνά.
Ένα σπίτι γεμάτο αγάπη, οικογενειακή ένωση και στιγμές χαλάρωσής. Ένα σπίτι που ένιωσα τα πρώτα μου αισθήματα έρωτα. Ένα μέρος που ξεχνούσα κάθε έννοια και στεναχώρια.
Ήταν περίεργο το συναίσθημα όταν ερχόταν η ώρα να αναπνεύσω τον αέρα στο χωρίο της γιαγιάς.
Οι φιγούρες του παππού και της γιαγιάς να με περιμένουν με αγωνία στο κατώφλι αυτού του σπιτιού, είναι ακόμα ζωντανές, σαν να ήταν χθες. Φυλάκισα αυτή την εικόνες του χθες στο τώρα. Στο σήμερα θυμάμαι με αγάπη, αυτό που σαν παιδί μου γέμιζε την καρδιά με τρυφερή αγάπη και όμορφη νοσταλγία.
Αυτή η παιδική ανάμνηση του σπιτιού
Μόλις έφτανα στο χωρίο και έβλεπα το σπίτι από μακριά, η καρδιά μου πάντα χτυπούσε σαν τρελή από ευτυχία. Μεγάλο επιβλητικό με περίμενε ,για να με υποδεχτεί για άλλη μια φορά στην αγκαλιά του.
Δίπλα του ένα ποτάμι άφηνε τον πιο γλυκό ήχο στα αυτιά μου. Γύρω του τα πιο όμορφα λουλούδια. Μια καλύβα όπως βλέπεις στα παραμύθια. Όταν η γιαγιά μου αφηγούταν παραμύθια αυτή την εικόνα είχα στο μυαλό μου.
Το δικό μου ησυχαστήριο. Καθόμουν πολύ συχνά στην βεράντα, έκλεινα τα μάτια και οι ήχοι της φύσης μαζί με τον ήχο του ποταμού ήταν ο συνδυασμός που με ηρεμούσε απόλυτα.
Το δωμάτιο που κοιμόμουν ήταν στον πάνω όροφο. Το παραθύρι μου είχε θέα το ποτάμι. Όταν ξυπνούσα ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπα. Ο ήχος του τρεχούμενου νερού με ταξίδευε. Μόλις ξυπνούσα καθόμουν για πολλή ώρα κρεμασμένη στο παραθύρι της κάμαρας μου. Η θέα του ήλιου που ακουμπούσε πάνω στο ποτάμι, έκανε το νερό να λάμπει. Το πράσινο γύρω από το σπίτι σου έδινε το οξυγόνο, το καθαρό χωρίς ρύπους.
Σε ένα τέτοιο σπίτι άφησα την παιδική μου αθωότητα, πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια, όχι μόνο γιατί το σπίτι ήταν μεγάλο και ονειρεμένο, αλλά γιατί μέσα σε αυτό η ψυχή μου γέμισε αληθινή αγάπη, αγκαλιές με ανθρώπους που ήταν οικογένεια. Αναμνήσεις που ακόμα και τώρα θυμάμαι με χαρά.
Τυχερή που έζησα αυτή την παιδική ανάμνηση. Είναι ο δικός μου θησαυρός, είναι η περιούσια που κράτησα για μένα. Κάθε φορά που σκέφτομαι το παρελθόν το χαμόγελο ζωγραφίζετε, σαν ένας ζωγράφος να αφήνει το αποτύπωμα της ευτυχίας στο πρόσωπο μου!
