Όλοι έχουμε τις ατέλειές μας, αν και συχνά προσποιούμαστε ότι δεν είναι εκεί, όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, όταν μιλάμε, όταν βλέπουμε τον εαυτό μας στα μάτια κάποιου άλλου. Κάποιες φορές ξεχνάμε εντελώς την ύπαρξή τους, κρυμμένες καθώς είναι κάτω από ρούχα, μακιγιάζ, αστειάκια, συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Όμως όσο κι αν τις κρύβουμε, στις πιο ευάλωτες στιγμές μας έρχονται και πάλι στην επιφάνεια.
Για χρόνια δεν ήξερα ποιες ήταν οι ατέλειές μου, χαρούμενη και ελεύθερη μέσα στην άγνοιά μου. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, καλοθελητές, θέλησαν να μου τις δείξουν και να μου δώσουν συμβουλές. Μη φας, φάε, κόψε τα μαλλιά σου, μην κόψεις τα μαλλιά σου, χαμογέλασε, μη χαμογελάς, μη φοράς αυτό, φόρα εκείνο, γίνε θηλυκή, μη λες αστεία, πες κανένα αστείο, μην είσαι δύσκολος άνθρωπος, μίλα, μη μιλάς, γίνε πιο κοινωνική, μην κάνεις έτσι, κάνε αλλιώς. Ο καθένας είχε τη γνώμη του για κάθε πτυχή μου. Φυσικά και ήξεραν τι είναι καλύτερο για μένα και τα έλεγαν για το καλό μου…
Οι ατέλειες είναι κάτι που πρέπει να διορθώσεις. Άλλωστε, όλοι οι άλλοι είναι τέλειοι, γιατί όχι κι εσύ; Πρέπει να γίνεις αυτό που οι άλλοι θέλουν κι όχι αυτό που θέλεις εσύ να είσαι για… διάφορους λόγους. Είναι τόσο δύσκολο για τους άλλους να σε αφήσουν στην ησυχία σου και να σταματήσουν να προσπαθούν να σε αλλάξουν. Γιατί οι άλλοι, δε σε βλέπουν όπως είσαι, αλλά όπως θα ήθελαν να είσαι. Όπως θα τους βόλευε να είσαι. Βλέπουν τις ατέλειές σου ως κάτι που πρέπει να αλλάξεις για να γίνεις αποδεκτός από αυτούς, γιατί η δική τους γνώμη είναι η μόνη που έχει σημασία.
Όμως εγώ, θέλω να είμαι αυτή που θέλω και εσύ να είσαι αυτός/αυτή που θες. Με όλες τις ατέλειες και τις παραξενιές μας. Με τα προβλήματά μας, τις δυσκολίες μας, τις ιστορίες μας, τα θέλω και τα όνειρά μας. Γιατί αγαπώ τη διαφορετικότητα και αυτό που κάνει τον καθένα μοναδικό. Γιατί δε θέλω να σε αλλάξω και να σε πλάσω όπως με βολεύει. Γιατί θέλω να συνεχίσω να λέω αστεία με τα οποία μόνο εγώ γελώ και εσύ να συνεχίσεις να περπατάς περίεργα. Θέλω να συνεχίσεις να τρομάζεις τον κόσμο με τα φουντωτά μαλλιά σου και να φοράς σκουλαρίκι στη μύτη, αν και σου είπαν πως δεν πρέπει να την τονίσεις κι άλλο. Θέλω να συνεχίσεις να τραγουδάς φάλτσα και να χάνεις τα λόγια σου όταν μιλάς σε αυτόν/αυτή που σου αρέσει. Θέλω να φορέσεις το αγαπημένο σου τζιν που σου είπαν πως δε σε κολακεύει και να κυκλοφορείς χωρίς μακιγιάζ, αν και σου είπαν ότι δεν είναι επαγγελματικό. Θέλω να συνεχίσεις να είσαι εσύ.
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, ο πληθυσμός της Γης είναι περίπου 7,472,318,436. Τόσοι διαφορετικοί, μοναδικοί, υπέροχοι άνθρωποι. Ανάμεσά τους εγώ κι εσύ, με όλες τις τέλειες ατέλειές μας. Σήμερα, αύριο, κάποιος θα βρεθεί που θα σου δείξει με ποιον τρόπο πρέπει να αλλάξεις, ώστε να ταιριάζεις λίγο καλύτερα στα γούστα του. Σήμερα, αύριο, όμως, κάποιος θα βρεθεί που θα σε αγκαλιάσει όπως ακριβώς είσαι.
