Δηλώνω λάτρης των Χριστουγέννων, παρόλο τον αποτρεπτικό τίτλο του κειμένου! Εξηγώ να μην παρεξηγηθώ, και όχι τίποτα άλλο, πλησιάζουν γιορτινές ημέρες, δεν θέλουμε σκοτεινιά και παρεξηγήσεις στην καρδιά!
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή, που την νιώθεις μόνο όταν είσαι παιδί, κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσα σου! Δυστυχώς κάποια χρόνια είχα χάσει αυτό το παιδί. Το είχα «ξεφορτωθεί», γιατί το θεωρούσα πολύ παιδί! Και όταν κατάλαβα το λάθος μου, έψαξα να το βρω, να του ζητήσω συγνώμη για όλα όσα του έκανα! Και εκείνο, αν και βρώμικο, ταλαιπωρημένο και με παλιόρουχα, με κοίταξε στα μάτια, όπως κοιτούν τα παιδιά τον κόσμο, άφησε να τρέξει ένα δάκρυ στο μάγουλο και μετά με σφιχταγκάλιασε. Έκτοτε δεν με άφησε ποτέ, όσο και αν μεγάλωνα, όσο και αν το έδιωχνα!
Τα Χριστούγεννα χωρίς το παιδί, ήταν ημέρες που μου προκαλούσαν νεύρα, μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, λόγω του δύσκολου ωραρίου εργασίας. Εργαζόμενη εκατό ζωές πλέον, θυμάμαι πως σε μια από τις αρκετές δουλειές που έκανα, μας έραβαν στολές αστείες (γελοίες έλεγα τότε, δεν είχα τόσο χιούμορ) με κόκκινες ποδιές, περίεργα αυτιά και παπούτσια υπερπαραγωγή έτσι ώστε να μοιάζουμε σαν ξωτικά, και λίγο κοκκινοσκουφίτσα! Ο κόσμος αγόραζε γλυκά χωρίς αύριο, εγώ μια από τις πολλές ξωτικές, τα πουλούσα, και ταυτόχρονα απορούσα «πόση ζάχαρη μπορεί ν ’αντέξει ο πλανήτης;»
Ένα από εκείνα τα «τραγικά» Χριστούγεννα της ζωής μου, ήταν όταν δούλευα μέχρι αργά, την τελευταία βάρδια! Θυμάμαι σαν εχθές, γυρνούσα ψόφια από την κούραση και τις απαιτήσεις του κόσμου, χωρίς όρεξη να μιλήσω, όχι άλλο, παράγγελνα πίτσα, έβαζα να παίζει το «Μόνος στο σπίτι» και ένα ποτήρι κρασί. Μόνη, γέλαγα, υποτίθεται από τα αστεία της ταινίας, αλλά περισσότερο ήθελα να νιώσω λίγη χαρά, να νιώσω ζωντανή! Την επόμενη, δούλευα πάλι στους ίδιους ρυθμούς, με ένα εξαιρετικό χαμόγελο και ευγένεια που και εγώ απορούσα από που πήγαζε, καταστέλλοντας τον εν βρασμώ θυμό, σε ένα non stop γαϊτανάκι γλυκών και jingle bells ! Μετά από τρια «ζαχαρένια» και «σοκολατένια» χρόνια, ψεύτικου χαμόγελου, και υποταγμένης «λονδρέζικης» ευγένειας, παραιτήθηκα! Έκανα χρόνια να πάω σε ζαχαροπλαστείο, και κάθε φορά που έτρωγα γλυκό θυμόμουν και από ένα περίεργο πελάτη που ζητούσε τον κόσμο όλο μέσα στο κουτί! Ήταν σαν να έτρωγα τότε όλη την κακοτροπιά των ανθρώπων με ευχαρίστηση, γνωρίζοντας πως δεν θα την υποστώ πια!
Και αφού αποταμίευσα και απαγόρευσα την ζάχαρη στην ζωή μου, έβαλα πλώρη για άλλη χώρα. Είχα όνειρα και αυταπάτες! Χριστούγεννα έμεινα στην εστία, τα εισιτήρια να επιστρέψω στο πατρικό μου τις γιορτές ήταν over budget και έτσι παρέα με πολλούς καφέδες , βιβλία και σημειώσεις, στο γραφειάκι του δωματίου της εστίας , μπροστά από ένα παράθυρο που «έμπαζε» από παντού, «έμπασε» κρύο και η καρδιά μου! Άλλαξα χρόνο με τους δικούς μου τηλεφωνικά, σε ένα μέρος άλλο, με διαφορετικά έθιμα και διαφορετικούς ανθρώπους!
Advertising
«Ξένη» και εγώ σε όλα, με πολύ κλάμα και υπερπροσπάθεια να πετύχω, έχοντας σαν βασική τροφή σούπες noodles, ένα πρωί μάζεψα ό,τι είχα και έφυγα! Τα τελευταία χρήματα μου τα ξόδεψα σε μια συναυλία, λίγο πριν επιστρέφω στην Ελλάδα. Πλησίαζαν δεύτερα Χριστούγεννα, μακριά από τους δικούς μου, μακριά από όλα που με προσδιόριζαν και ήθελα να ξεδώσω. Κτυπήθηκα στον ρυθμό, ήπια, δεν ξέρω πως έφυγα, δεν θυμάμαι πολλά, αλλά θυμάμαι να κοιμάμαι στο ζεστό και απαλό κρεβάτι μου! Στεκόταν δίπλα το παιδί της καρδιάς μου, χαμογελώντας. Χωρίς να μιλήσει με τα ματιά σαν να άκουγα να λέει, «Επιτέλους, επέστρεψες»
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης, αλλά είναι δύσκολο να τα νιώσουμε στις πραγματικές τους διαστάσεις, όπως είναι και δύσκολο να «μπούμε» στην θέση των άλλων, να καταλάβουμε την κατάσταση τους. Τα Χριστούγεννα μου έμαθαν να σέβομαι τους εργαζόμενους, και εκείνους που με οποιοδήποτε λόγο είναι μακριά από το σπίτι τους! Μου έμαθαν να «βλέπω» με τα μάτια των παιδιών, να μην χάνω το θάρρος και την ελπίδα.
Πέρασα αρκετά «τραγικά» Χριστούγεννα ομολογώ, αλλά τα περισσότερα ήταν όμορφα, ζεστά και με ανθρώπους που αγαπώ. Σας το εύχομαι! Καλά Χριστούγεννα, καλή νέα χρόνια!
Advertising
