Σκέψεις καθημερινές και σκόρπιες

Σκέψεις σκόρπιες που μάλλον μάταια προσπαθώ να βάλω σε τάξη, λες κι αυτό αποτελεί αυτοσκοπό. Γιατί άραγε οι σκέψεις πρέπει να μπαίνουν σε σειρά; Γιατί το χάος «διώκεται» συνειδητά ή ασυνείδητα από μας τους ίδιους πρωτίστως και έπειτα αναδύεται ως επιταγή του κοινωνικού περίγυρου (ίσως η διαδικασία αυτή να λειτουργεί εκεί έξω με αντίστροφους όρους);

Τόσο καιρό προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου ανάμεσα στην καθημερινότητα που με απογοητεύει. Ή μήπως ο εαυτός μου είναι αυτός που με απογοητεύει, κι όλο αυτό εσφαλμένα αποδίδεται στην πνιγηρή καθημερινότητα που δρα περιοριστικά για όλες αυτές τις δραστηριότητες που τόσο ζητά η ψυχή, αλλά τόσο καταπιέζει η πραγματικότητα κι η συνήθεια;

Τι συμβαίνει όταν δε χώρας πουθενά; Όταν δεν μπορείς να αυτοπροσδιοριστείς; Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις να είσαι; Όταν αισθάνεσαι ανέντακτος-η; Μήπως κι αυτό μια μορφή ετικετοποίησης, ανάμεσα στις τόσες που μας κυνηγούν στη διάρκεια της ζωής μας, δεν είναι εν τέλει; Τι γίνεται όταν οι προσωπικές σου αντιφάσεις δε σ’ αφήνουν σε ησυχία;

Μήπως, όμως, εκεί εδράζεται ο πυρήνας του προβλήματος; Το γεγονός πως αίτημά σου νομίζεις πως είναι η ηρεμία, η γαλήνη που μπορεί να σου διασφαλίσει η ασφάλεια μιας ομάδας, μιας οποιασδήποτε σχέσης και δέσμευσης, αλλά στην πραγματικότητα (με τους όρους που νοείται αυτή στο μυαλό του καθενός) χρειάζεσαι τη διαρκή κινητοποίηση, αλληλεπίδραση και ανατροφοδότηση; Όταν απλά δε σου αρκεί ο ορισμός της υπόστασής σου μέσα από τους άλλους, τότε φτάνει κανείς στην ουσιαστική ελευθερία (ερώτημα που δεν είμαι σε θέση να απαντήσω ακόμη);

Ο εσωτερικός μονόλογος στον οποίο βρίσκομαι με τον εαυτό μου σε καθημερινή βάση, με καθιστά πλήρη προβληματισμών αναπάντητων ή πρόχειρα απαντημένων. Ίσως τελικά το νόημα, η ουσία του προβληματισμού, να εδράζεται στο ότι ποτέ δεν καταλήγει σε συμπέρασμα. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως έχει κατακτήσει την μέγιστη αλήθεια (αιώνια, αναλλοίωτη, αδιαμφισβήτητη); Αυτή είναι η γοητεία και το βάσανο που τη συνοδεύει. Να αγαπάς το κυνήγι της αλήθειας. Ίσως κατορθώσει να φωτίσει το σκοτάδι σου, την αθέατη πλευρά ενός εαυτού πολύπλευρου.

Σύνταξη κειμένου: Σοφία Κώτσια

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου